ƏDalət tahġrzadə. Savalanda görüĢənədək, Bəy!
Yüklə 0,68 Mb. Pdf görüntüsü
|
təĢəbbüsü qorunmalıdır”, “iqtisadiyyatın idarə edilməsində hamı iĢtirak etməlidir” kimi Elçibəy prinsipləri yalnız indiki dövr üçün deyil, Azərbaycan iqtisadiyyatının inkiĢafının əbədi əsasını təĢkil edir. Azərbaycan millətinin Əbülfəz Elçibəyi dərk etməsi müasir dövrdə xeyli ağırdır. SoydaĢlarımızın bir bölümü onu keçmiĢin adamı, ikincilər gələcəyin dövlət və siyasət xadimi, üçüncü qrupsa yalnız ideya adamı kimi dəyərləndirir. Ancaq ümumi inkiĢaf səviyyəmiz onu tam qavramağa hələ imkan vermir. O, doğrudan da, millətin tarixini çox gözəl bilən və tarixi təcrübədən məntiqlə istiyadə etməyi bacaran bir mütəfəkkir, bunun əsasında gələcəyi görərək gələcəklə iĢləyə bilən bir dövlət xadimi idi. O eləcə də öz ideyasını irəli sürərək ona tələb və Ģarait yaratmaqla həyata keçirə bilən siyasi xadim və inqilabı gerçəkləĢdirməyi bacaran bir sərkərdəydi. Hər bir tarixi Ģəxsiyyətin cəmiyyətə təsiri onun dünyasını dəyiĢməsindən sonra yolunun və ideyalarının davam etdirilməsi səviyyəsi ilə də müəyyənləĢdirilir. Ġnsanları hakimiyyət və güclə iradəyə tabe etdirmək çox da çətin iĢ deyil. Əbülfəz Elçibəyin böyüklüyü onun ideyalarının ölümündən sonra daha geniĢ miqyasda yayılması və yaĢamasında, eyni zamanda bu ideyaları həyata keçirən Ģəxsiyətləri vaxtında yetiĢdirib cəmiyyətə buraxmasındadır. Türkiyə türklərinin bir atalar sözü var: “Dahi böyük iĢlər görənlər yox, dahiləri üzə çıxarıb yetiĢdirənlərdir”. Bəzən deyirlər ki, Əbülfəz bəyi əvəz edən tapılmayacaq. Təbii ki, cismani baxımdan heç bir insanın təkrarı yoxdur. Heç olmazsa özü səviyyəsində bir neçə öncül insan yetiĢdirərək cəmiyyətə verə bilməyən lider (beləsini lider saymaq mümkündürsə) bədbəxtdir. Ancaq Əbülfəz Elçibəy onlarca dəyərli lider yetiĢdirərək Azərbaycan xalqına bəxĢ edib. Bundan sonra yollarını aza bilərlərsə bunun günahı onların özlərinin boynunda qalacaq. Böyük türk milləti fəxr eləməlidir ki, Əbülfəz Elçibəy kimi övladları var. Bizsə Azərbaycan xalqı olaraq qürur duymalıyıq ki, Əbülfəz Elçibəy kimi dahilər məhz bizim içimizdən yetiĢib! 05.09.2000 SEYFƏDDĠN ALTAYLI. Gözlərinin içi güldü Elçibəyin adını 1980-ci illərin əvvəlindən eĢitmiĢəm. Mübarizəsiylə tanıĢ olsam da onunla Ģəxsi tanıĢlığım 1991-ci ildə AXC qurultayında oldu. Bundan sonra onunla sıx-sıx görüĢdük. Müsahibələr götürdüm, mübahisələr etdim. Fikirləriylə razılaĢdım da, razılaĢmadığım zamanlar da oldu, ancaq bütün bunlar aramızda sərinlik yaratmadı; əksinə, bizi bir-birimizə daha sıx bağladı. AXC-nin 1991-ci ildə keçirilən birinci qurultayına minbir əziyyətlə özümü çatdırmıĢdım və çatan kimi də çıxıĢ etmiĢ, Vahid Azərbaycan məsələsini dilə gətirmiĢdim. Qurultayın birinci gününün günorta fasiləsində Bəylə ilk dəfə görüĢdük. Elçibəylə görüĢümün Bakı təəssüratını evdə ailə üzvləriylə də bölüĢdürmüĢdüm. Evimizə Azərbaycandan da, Türkiyədən də gələn dostlarım, qohumlarım arasında söhbətlər əsasən türk dünyasının durumu, Elçibəyin bu yöndə gördüyü iĢlərdən olardı. 1992-ci il fevral ayının 28-i günü evdə tək oturub televiziyada xəbərlərə baxırdım. Ermənilər Xocalıda qırğın törətmiĢdilər, onların vəhĢiliyi televiziya ekranında göstərilirdi. Həddən artıq əsəbi və gərgindim. Tarix boyu millət olaraq üzləĢdiyimiz bu cür hadisələr bir anın içində gəlib gözümün qabağında dayanmıĢ və çarəsizliyin, heç bir Ģey eləyə bilməməyin hissi ürəyimdə üsyan dalğaları yaratmıĢdı. O anda bir səs eĢitdim. Döndüm ki, dördüncü oğlum Eldar AvĢin astanada dayanıb ağlayır. Ona sarı döndüyümü görən kimi dedi: - Baba, ermənilər onları niyə qırır? Bizimkilər niyə özlərini qoruya bilmir? - Silahları yoxdur, silah almağa maddi gücləri çatmır və onlar sadə insanlardır. Qadınlar, uĢaqlar, qocalar silah iĢlətməyi bilməzlər. Erməni terrorçuları isə rus əsgərləriylə əlbir olub qırğınlar törədirlər. Görmürsənmi qırılanların hamısı dinc əhalidəndir? - Azərbaycanın ordusu harada qalıb bəs? - A bala, Azərbaycanın ordusu yoxdur, hələ qurulmayıbdır. - Biz onlara niyə yardımçı olmuruq? Türk əsgərləri gedib öz adamlarımıza niyə arxa durmurlar? On dörd yaĢlı oğlumun sualları qarĢısında çıxılmaz vəziyyətdə qaldım. Çağırıb yanımda oturtdum, boynunu qucaqlayıb üzündən öpdüm. O isə səssizcə ağlamağını davam etdirdi... Həmin günlərdə mən 1991-ci il iyun ayında yaratdığımız Azərbaycanı Tanıtma Dərnəyinə sədrlik edirdim. Səhəri günü dərnəyin idarə heyətinin üzvlərini yığdım. Türkiyədən və Avropadan dava-dərman yığıb Azərbaycana aparmaq qərarına gəldik. Qısa müddət ərzində 420.000 dollarlıq dava-dərman və tibbi ləvazimat topladıq. Onları aparmaq məsələsi reallaĢmıĢdı və axĢam evdə yol hazırlığımı görurdüm. Çamadanımı hazırlayarkən oğlanlarımdan Eldar AvĢin və ən kiçik oğlum, 12 yaĢlı Elçin AraĢ gəldilər. Əllərində bir məktub vardı. Eldar dedi: -Baba, bu məktubu Əbülfəz əmimizə çatdır. Mən də məktubu alıb əĢyalarımın içinə qoydum və səhərisi Bakıya yola düĢdüm. Bakıya çatandan bir gün sonra Bəyin görüĢünə getdim. O, Yasamalda qardaĢının evində məni qəbul etdi. Taxtadan düzəldilmiĢ divanın üstündə əyləĢmiĢdi. Atatürkün divardan asılmıĢ portreti o saat diqqətimi çəkdi. Kitabxanasında maraqlı əsərlər vardı. Çay gətirdilər, içərkən səsyazma aparatımı hazırlamağa baĢladım. Bunu görən kimi dedi: -Bir dayan görək, söhbət eləyək. -Bəy, əvvəl iĢimizi görək, sonra söhbət edək. Gəlib-gedəniniz çoxdur. Onların hüququna toxunmağa ürəyim icazə vermir, - dedim. Güldü və: -YaxĢı, iĢimizi görək, - dedi. “Türkiyənin səsi” radiosunun Azərbaycan redaksiyası üçün müsahibə götürdüm. Sonra yarım saata qədər söhbət elədik. Əsas mövzumuz Güney Azərbaycanın azadlığı və AXC-nin bu yöndə mövqeyi məsələsi oldu. Arada mən oğullarımın ona yolladığı məktubu təqdim elədim. Zərfi açdı, içindən məktub və iki dənə əlli min lirəlik pul çıxdı. - Bəy, bu nədir? - deyə sual verdikdə iĢin nə yerdə olduğunu baĢa düĢdüm. Məktəbdə xərcləmək üçün hərəsinə o vaxt ayda əlli min xərclik verirdim. Deməli, iki qardaĢ o aylıq pullarını xərcləməyib və mənimlə məsləhətləĢmədən məktubun içinə qoyaraq Elçibəyə yollayıb. Düzünü deyim, çox xəcalət çəkdim, çünki belə hərəkət yatsam yuxuma da girməzdi. Odur ki dedim: -Bəy, uĢaqların belə iĢ görəcəyini ağlıma da gətirməzdim. Onların verdiyi məktubu açıb oxumağı və yoxlamağı özümə sığıĢdırmadım. Bəy bu məktubu oxuyub baĢa çatdıqda gözləri yaĢardı. Dodaqlarından astadan bu sözlər qopdu: -Oğulların mənə yazırlar ki, Əbülfəz əmi, babam deyir ki, sizin ermənilərlə döyüĢməyə silahınız yoxdur. Bu paraları yollayırıq ki, silah alasınız, ermənilərə divan tutasınız, törətdikləri qanın da əvəzini çıxasınız. Bəy üzünü mənə tutaraq əlavə etdi: -Sağ ol, bəy. Bu cür oğullarımız yetiĢməyə baĢlayıbsa, deməli, arzularımız və xəyallarımız çin olacaqdır. Deməli, Vətənimiz daha yad tapdağında getməyəcək, ulu babalarımızın ruhu əzab- əziyyətdən qurtulacaqdır. Əsas məsələ insanlarda milli Ģüur yaratmaqdır; o mənzilə çatdıqda problemlər çox asan həll edilir. Bu düĢüncədəki övladlarımızın sayını artırmalıyıq, millətimizi ayıq salmalıyıq. Bu məktub məni kövrəltsə də artıq yüz faiz əminəm ki, Azərbaycan sözün əsl mənasında azad və müstəqil olacaqdır. Güney Azərbaycan da fars caynağından xilas Yüklə 0,68 Mb. Dostları ilə paylaş:
|