OZAN DÜNYASI № 4(7), 2011
83
AĢıq Əhməd RÜSTƏMOV
YURDUMUN
Aşıq,
gəl sinəmi aç varaq-varaq,
Məndədir söhbəti, sözü yurdumun.
Ellər başdan-başa olub çil-çıraq,
Gülür mənim kimi üzü yurdumun.
Könül həmdəmimdir, ürək sirdaşım,
Müqəddəs anamdır, əkiz qardaşım.
Hüsnünə saz tutub, bir şeir qoşum,
Bu geniş dünyanın gözü yurdumun.
Al-yaşıl dağları el yaylağıdır,
Gözəllər məskəni Kür qırağıdır.
Dostu sevindirən bağça-bağıdır,
Yandırır düşməni gözü yurdumun.
Əhməd, gör nələr var Muğanda, Mildə,
Gül açıb bar verir körpə şitil də.
Gözəl bayramlarda,
hər təzə ildə,
Dil açır sinəmdə sazı yurdumun.
BĠR SALAM VERƏK
Dil aç, telli sazım,
Şirvan elindən,
Gəl gedək Qazağa bir salam verək!
Vaqiflə bir yerdə Cıdır düzündən,
Gözəl Qarabağa bir salam verək!
Göyəzən dağının gəzək zirvəsin,
Pambıqlı çöllərin çarpaz cərgəsin.
Açaq söz mətahın, şeir süfrəsin,
Hər elə, oymağa bir salam verək!
Ötək pərdə-pərdə,
verək səs-səsə,
Ürək şad olarmı deyib gülməsə.
Vurğun gəzən yeri bizə kim desə,
Əhməd, o torpağa bir salam verək!
OLMASIN
Mən istərəm yer üzündə əzəldən,
Şənlik olsun, ah-fəğan olmasın.
Könül ilham alsın
sevən gözəldən,
Vüsal olsun, amma hicran olmasın.
Nə qəzəb yaşasın ürəkdə, nə kin,
Düz yola meyl elə, şər işdən çəkin.
Haqqı nahaq edən, gözəli çirkin,
Zəlalət,
məşəqqət, böhran olmasın.
Gör nə gözəl el bəslədi Əhmədi!
Bülbül ilə gül bəslədi Əhmədi!
Saz çağırdı, tel səslədi Əhmədi,
Könlüm niyə bəs çıraqban olmasın?
OLMASA
Həvəsə, ilhama gələ bilmərəm,
Gülşənim olmasa, gülüm olmasa.
Yetişməz ellərə səsim, sorağım,
Kamanım olmasa, telim olmasa.
Olmasa aşığın
şirin söhbəti,
Qazanmaz heç zaman şanı, şöhrəti.
Olarmı şeirimin dadı, ləzzəti,
Bol məhsul yetirən çölüm olmasa.
Tanıtdı ellərə əzəllər məni,
Yazdığım şeirlər, qəzəllər məni.
Görsə uzaq düşər gözəllər məni,
Əhməd, şeir deyən dilim olmasa!