OZAN DÜNYASI № 4(7), 2011
69
Həsən MĠRZƏ
professor
DƏRƏLƏYƏZDƏ
Televiziyada ustad aşıq Qəmkeş
Allahverdi haqqında gedən verilişə
baxanda Dərələyəz dərdim təzələndi.
Doğma yurdu zorla haya verdilər,
Sərraflar qalmadı Dərələyəzdə.
Aqili, şairi yurddan qovdular,
Başbilən qalmadı Dərələyəzdə,
Erməni yurd saldı Dərələyəzdə.
Folklorun Allahı sürgünə getdi,
Qəhrəman, Fətulla yurdu tərk etdi.
Cəlilin həyati qürbətdə bitdi,
Ustadlar qalmadı Dərələyəzdə.
Qəmkeş Allahverdi, Sücaət – ümman,
Ədalət Dəlidağ, Aşıq Əhliman,
Dərbədər eylədi bunları dövran,
Soyları qalmadı Dərələyəzdə.
Şahmalı Kürd oğlu – uca səs-avaz,
Xanəndə İdiris – Bayatı-şiraz.
Qəlbləri fəth edən Aybəniz, Şahnaz,
Heç biri qalmadı Dərələyəzdə.
Gülüstanın səsi qəlbi dağlayır,
Məclislərdə şöhrət coşur, çağlayır.
Cavan Mehdi yurddan dastan bağlayır,
Ünləri qalmadı Dərələyəzdə.
OZAN DÜNYASI № 4(7), 2011
70
Vahid Əziz əziz idi elində,
Vətən sözü əzbər idi dilində.
Şeirləri mahnı, muğam dilində,
Çox heyif, qalmadı Dərələyəzdə.
Gədəbəyə köçdü Aşıq Məhəmməd,
Qərbəndi yurd seçdi Aşıq Məhəmməd.
Çoxlarına ustad oldu Məhəmməd,
Yuvası qalmadı Dərələyəzdə.
Aşıq Nabat cida düşdü yurdundan,
Yad ellərdə onu gəzdirdi zaman.
Məclislər apardı, söylədi dastan,
Bir izi qalmadı Dərələyəzdə.
Aşıq Mehdi yurda həsrətlə baxdı,
Bu dərd Ələmdarı yandırdı, yaxdı.
Həsənin beynindən ildırım çaxdı,
Qibləgah qalmadı Dərələyəzdə,
Erməni yurd saldı Dərələyəzdə.
Bakı, yanvar 2005
***
Əjdər Yunus Rza
HAY VERƏ
Vətən dərdli, yurd həsrətli el ağsaqqalı
Həsən Mirzəyə şair Əjdər Yunusun
şikayəti və Dərələyəz xatirələri
Həsən Mirzə, yurdsuzluğu görməyən,
Dərdin yuyub, gündə yüz yol sərməyən,
Vətən deyib ürəyini verməyən,
Gözləmə ki, hayımıza hay verə.
Dərdimiz də dağ çəkilib, dağlanıb,
Bənd vurulub, yollarımız bağlanıb.
Nələr ötüb, nələr itib, nə qalıb?
Cavab yoxdur, suallaşdım min kərə.
OZAN DÜNYASI № 4(7), 2011
71
Olanlara Allah da heç baxmadı,
Şər yuvasın dağıtmadı, yıxmadı.
Ərənlərdən xəbər-ətər çıxmadı,
Kim minəcək yəhərlənmiş kəhərə?
Ağladığın o dağları görmüşəm,
Əvəliyin hörüklərin hörmüşəm.
Ruhumu da dağa-daşa vermişəm,
Quru canım çıxar-çıxmaz səhərə.
Muradtəpə qardan çalma çalardı,
Əriməzdi, payızacan qalardı.
Nə şairə, nə rəssama yer vardı,
Güneyi də, quzeyi də mənzərə.
Qara bulaq diş kəsərdi içəndə,
Çox azmışam o çiskində, o çəndə.
Dərə boyu yarpızları dərəndə,
Xoş ətiri yayılardı hər yerə.
Qız-gəlinli Yastı bulaq, Təzəhli,
Gələni yox, yola baxsın ha qəmli...
Yer var idi, məncə adı Əməli,
Uşaqikən bələd idim o yerə.
Əli kişi meşəsiydi sıx meşə,
Qoyun-quzu sərilərdi Ağ döşə.
Güllüdüzdən gül dərilib həmişə,
Bir də görən, kimlər gələ, kim dərə?
Taxtalardan xırman yeri aralı,
Qızılgüldən ayrı düşən yaralı.
Ələyizdə quru ərik xaralı...
Kim açacaq, qaysavalıq pay verə?
Saymağınan nə yer bitər, nə söhbət,
Orda qaldı saf ünsiyyət, saf hörmət.
Axır, bir gün sona çatar bu möhnət,
Dağlar yenə qismət olar Əjdərə.
29.10.2011
OZAN DÜNYASI № 4(7), 2011
72
Təbrik edirik!
Məhərrəm QASIMLI
Musa NƏBĠOĞLU
DĠLĠMĠZĠN SADĠQ KEġĠKÇĠSĠ
Professor İsmayıl Məmmədli: “Dilin
zənginliyi xalqın müşahidə qabiliyyətinin
zənginliyi deməkdir”.
Onunla tez-tez görüşürük. Azərbaycan
MEA-da, müxtəlif tədbirlərdə və bir də
Azərbaycan Aşıqlar Birliyində. Sonuncu
ünvana tez-tezs gəlməsi də təsadüfi deyil.
Axı, o, sazlı-sözlü bir aləmdə dünyaya gə-
lib, necə deyərlər, beşiyinin başında saz
çalınıb. Babası Vəli və atası Oruc öz dövr-
lərinin məşhur aşıqlarından olublar. Özü
də biganə deyil bu sənətə. Bir alim kimi
əsas fəaliyyəti başqa istiqamətdə olsa da, xalqımızın bu ölməz sənəti ilə
bağlı da tez-tez maraqlı yazılarla çıxış edir. Elə bir neçə yazısı da “Ozan
dünyası”nda işıq üzü görüb. Aşıqlar Birliyi və onun orqanı olan “Ozan
dünyası” jurnalı ilə müntəzəm əlaqə saxlayır, tədbirlərimizdə sadəcə iş-
tirak etmir, həm də köməyini əsirgəmir. Sadəliyi və səmimiyyəti, yüksək
ziyalı mədəniyyəti ilə seçilir. Xırda hisslərdən uzaq olub, öz ləyaqətini
qorumağı bacarır. İnsanın öz ləyaqətini qorumasını həyatda başlıca
şərtlərdən hesab edir və bu barədə söz düşəndə böyük şairimiz Osman
Sarıvəllinin bir beytini xatırladır:
Ləyaqətin varsa, tapallar səni,
Şan-şöhrət dalınca qaçmaq əbəsdir!
Olduqca zəhmətkeş, özünün və başqasının vaxtını qiymətləndirməyi
bacaran, vaxtdan səmərəli istifadə edən insandır. Onun zəhmətə bağlılı-
ğından söz açanda istər-istəməz A.V.Lunaçarskinin belə bir fikri yada
düşür: ”Qiymətli vaxtını öldürən adam özünü öldürür, öz insanlıq ləya-
qətini öldürür, insanlıq idealını öldürür". Onun barəsində düşünərkən bir
Dostları ilə paylaş: |