Ġəlalə Məhyəddin qızı
Yüklə 1,28 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliyinin üzvü
- Ülkər AtəĢ.
- Ümnisə Musabəyli 110” (elmi-nəzəri konfrans)
164
Bir mərhəmət yağırdı. -Həkim, sizi ilk dəfə Mən röyamda görmüşəm, Mələk kimi o gecə Siz yuxuma girdiniz, Adınızı söyləyib, Mənə çıraq verdiniz.
- Çıraq?! Çıraq işıq deməkdir, Çıraq ki, nur deməkdir. Aç gözünü can bala, Möcüzədir, möcüzə, Yuxuların hikməti. Açar sənin gözünü Yaradanın qüdrəti. Hər sınağın sonunda Mükafat var deyirlər, Səbir eləyib dözənə Xoş həyat var deyirlər.
- Aç gözünü, geniş aç. İşıq varmı gözündə?! - Əvvəl bir az görürdüm, Dərman kara gəlmədi, Bu gözümdən sonra da O birisi tutuldu. - Gözün çoxmu ağrıyır? -Bəli həkim, ağrıyır, Bəzən yata bilmirəm, Gecələr çox ağrıyır. - Əllərini Tanrının Ətəyindən üzmə sən, Oğlum, Allah böyükdür, Ümüdini kəsmə sən.
165
Bir az burada qalıb, Sən müalicə alarsan. Düşünürəm inşallah Bir gün gözü açılıb, Gedənlərdən olarsan...
Zaman güldü, Dövran güldü, vaxt güldü. Tale güldü, Qismət güldü, baxt güldü. Mətin öpdü həkimin Şəfa verən əlindən, Qurtulmuşdu gözləri Qaranlığın selindən...
Aylar ötdü, gün keçdi. Yavaş-yavaş Ümnisə Yaşa dolub qocaldı, Şəfa verən bir insan Ayağını itirib Bu həyatda özü də Həkimə möhtac qaldı. Tapılmadı çarəsi… Nur paylayıb gözlərə İşıq verən bir adam, Qəsd eləyib canına Bir gün köçdü dünyadan.
Qəlbi külə dönənə, Göz vermişdi Ümnisə, Neçə-neçə gözsüzə Göz vermişdi Ümnisə. Bəhrələnib elmindən Tələbələr boy atdı, Sənətini alimin 166
Davamçılar yaşatdı. Bir vaxt onun əlindən Su içənlər yaşatdı; Gülərüzlü mehriban, Saf ürəkli Zərifə, Zəhra, Qəmər, Fəridə, Çingiz, Solmaz, Paşa, Tamella Ümnisənin ömründə, Onun sənət yolunda Hərəsi bir səhifə... Sadalasaq çox olar, Adlarını çəkməsəm Hansısa incik qalar.
Onun adı düşmədi Xəstələrin dilindən, Danışırlar hələ də Şəfa verən əlindən.
Neçə-neçə ölkəyə Yayılmışdı sorağı, Musabəyov ocağı.
167
“Ümnisə Musabəyli 110” (elmi-nəzəri konfrans) AMEA-nın və Tibb universitetinin birgə təşkilatçılığı ilə Ümnisə Musabəylinin anadan olmasının 110 illik yubileyinə həsr olunan elmi-nəzəri konfransa toplaşan görkəmli ziyalılar, alimin oftalmoloq tələbələri sevimli müəllimlərini xoş xa- tirələrlə yada saldılar. Ümnisə xanımın fəaliyyətini əks etdirən fotostendə tamaşa edən həkimlər ötən illəri kövrək pıçıltılarla xatırladılar. Tibb universitetində, konfransın keçirildiyi salonda Ümnisə Musabəylinin xalça üzərində toxunan ağ xalatlı, nur çöhrəli portreti tər çiçəklərlə bəzənmişdir. İlmələrin naxışında əbədiləşən böyük alim sanki tələbələri qarşısında özü dayanıb, hər biri ilə ayrıca görüşürdü. Elə bil salon onun nuru ilə işıqlaşmışdı. “Ümnisə xanım ölməyib, onun ruhu burada, indi aramızdadır” deyən oftalmoloqlar onun ürəklərdə daima yaşadığını söyləyirdilər. Böyük ehtiramla xatırlanan alimin vəfatından illər keçməsinə baxmayaraq, yubiley iştirakçıları onun haqqında dünənki kimi danışır, bu fədakar xanımın həyatından söz açırdılar. Əslində bura yığışan ziyalıların əksəriyyəti ilə tanış idim. Onların hər birinin ayrı-ayrılıqda Ümnisə xanımla bağı xatirə- lərini dinləmişdim. Yubiley tədbirində Ümnisə xanımı yaxından tanıyan həkimlərlə yanaşı, onu heç bir dəfə də olsun görməyib, ancaq onu öz munisi bilən oftalmoloqlara da rast gəldim. Ümnisə Musabəyli adına Sumqayıt rayonlararası Göz xəstəxanasının cərrahı Validə Novruzova danışır ki, “bizim xəstəxanada Ümnisə Musabəylinin böyük portreti qoyulub. O portret ilin bütün fəsillərində, yay-qış hər gün çiçəklərlə bəzənmiş olur. Daima güllərin əhatəsində olan Ümnisə xanım təbəssümlə üzümüzə boylanır, göz həkimlərinə baxışları ilə nəisə pıçıldayır. Mən hər gün xəstəxanaya gələndə birinci onun mülayim baxışları ilə salamlaşıram, ruhuna salavat çevirib, işə başlayıram. Oturduğum stol da o portretlə üz-üzədir. 20 ildir ki,
Yüklə 1,28 Mb. Dostları ilə paylaş:
|