16
dövrdə Ordubad şəhərində sənət istehsalının vəziyyəti haqqında müəyyən təsəvvür yaradır. Bu
materiallar əsasında başmaqçılıq, çəkməçilik, tikinti, dabbaqlıq, boyaqçılıq, dəmirçilik, misgərlik,
toxuculuq, həllaclıq, papaqçılıq, dülgərlik və xarratlıq sənətlərinin daha çox inkişaf etməsi və geniş
yayılması fikrini irəli sürmək olar. Bu sahələrdə çalışan sənətkarlar 1832-ci ildə şəhərdə fəaliyyət
göstərən 446 sənətkardan 389-nu, 1869-cu ildə isə 358 nəfər sənətkarın 251 nəfərini təşkil edirdi.
Cədvəldə verilmiş statistik məlumatlar həm də Ordubad şəhərində mövcud olan sənət
sahələrinin inkişaf və tənəzzül dinamikasını izləmək baxımından da əhəmiyyətlidir. Məhz bu
materiallar əsasında Ordubadda XIX əsrin 30-cu illərindən 80-ci illərinə qədərki dövr ərzində
toxuculuq sənətinin dərin tənəzzülə uğradığını birmənalı şəkildə bildirmək olar. Belə ki, 1832-ci
ildə şəhərdə 177 nəfər toxucu fəaliyyət göstərirdisə, 1869-cu ildə onların sayı cəmi 11 nəfər təşkil
etmişdi.1886-cı ildə isə şəhərdə bir nəfər də olsun toxucu qeydə alınmamışdı. Tənəzzül tendensiyası
özünü dulusçuluq, həllaclıq, papaqçılıq, xarratlıq kimi sənət sahələrində də aydın şəkildə göstərirdi.
Əlbəttə, bu sənət sahələrinin tənəzzülə uğramasını şərtləndirən bir sıra obyektiv səbəblər mövcud
idi. Bu səbəblər sırasına şəhərin özündə kapitalist istehsal üsuluna əsaslanan manufaktura və fabrik
tipli müəssisələrin meydana gəlməsini, Rusiyanın müxtəlif şəhərlərində istehsal edilmiş
manufaktura məhsullarının idxalının artmasını və nəhayət, bu və ya digər sənət sahəsi ilə məşğul
olan sənətkarların əldə etdikləri gəlirin kəskin şəkildə azalması nəticəsində qazanc dalınca digər
şəhərlərə üz tutmalarını göstərmək olar. Təkcə o faktı göstəmək kifayətdir ki, 1859-cu ildə
Ordubadda faəliyyət göstərən sənətkarların sayı 1832-ci illə müqayisədə 2 dəfədən də çox azalaraq
217 nəfərə enmişdi.
Fikrimizcə, Ordubad şəhərində sənət istehsalının tənəzzülünü şərtləndirən əsas səbəb
kapitalist istehsalının sürətlə inkişaf etməsi olmuşdur. Arxiv sənədlərinin verdiyi məlumata görə,
burada fabrik tipli ilk kapitalist müəssisələri hələ XIX əsrin 50-ci illərindən meydana gəlməyə
başlamışdı. Əsasən ipək parça, xalça, palaz və s. istehsal edən bu müəssisələrin illik istehsal gücü
əsrin 50-60-cı illərində 15-16 min rubl təşkil edirdi [2, s.357, 365; 3, s. 956, 983]. Şəhərdə və onun
ətrafında yerləşən yaşayış məntəqlərində ipəksarıma müəssisələri daha sürətlə inkişaf edirdi. 1886-
cı ilə aid mənbələrdən birində göstərilirdi ki, Ordubad dairəsində fəaliyyət göstərən 26 ipəksarıma
zavodundan 17-si Ordubad şəhərində, yerdə qalnaları isə Nüsnüs, Yuxarı Əylis və Varakert
kəndlərində yerləşirdi. Bütün bu müəssisələrdə işləyən işçilərin ümumi sayı 477 nəfərə çatırdı [13,
s. 234]. Heç şübhəsiz ki, bu müəssisələrdə çalışanların əksəriyyətini vaxtilə şəhərdə sənət
istehsalının müxtəlif sahələri ilə məşğul olmuş sənətkarlar təşkil edirdi.
XIX əsrin sonu-XX əsrin əvvəllərində Ordubadda fəaliyyət göstərən
kapitalist müəssisələrinin
istər sayında, istərsə də istehsal gücündə daha böyük irəliləyiş müşahidə edilirdi. Onu da göstərmək
lazımdır ki, belə müəssisələr yalnız ipəkçilikdə deyil, həm də pambıqtəmizləmədə, gön-dəri və
tikinti materialları istehsalı sahəsində də fəaliyyət göstərirdi. Bununla belə, kapitalist müəssisəsləri
ipəkçilikdə daha çox inkişaf etmişdi. Təkcə o faktı göstərmək kifayətdir ki, XX əsrin əvvəllərində
Ordubadda fəaliyyət göstərən 5 iri ipəksarıma müəssisənin illik ümumi gəliri 60 min rubl təşkil
edirdi [14, s. 93]. Şübhəsiz ki, bütün bunlar şəhərdə həm sənətkarlıq istehsalının, həm də
sənətkarların sayının kəskin şəkildə azalmasına səbəb olmuşdu.
ƏDƏBİYYAT
1. Azərbaycan DTA, f.24, siy.1, iş 372
2. Azərbaycan MEA Tarix İnstitutunun
Elmi arxivi, iş 2065
3. Azərbaycan MEA Tarix İnstitutunun
Elmi arxiv, iş 2082
4. Naxçıvan sancağının müfəssəl dəftəri. Ön söz, qeyd və şərhlərin müəllifi H.Məmmədov, Bakı, 2001
5. Mustafayev C.M. Xanlıqlar dövründə Azərbaycanda sənətkarlıq. Bakı, 2002
6. Şahverdiyev Z. Naxçıvan bölgəsi XIX-XX əsrin əvvəllərində. Bakı, 2008
7. Ваидова Х. История города Ордубада. Баку, 2007
8. Григорьев В. Статистическое описание Нахичеванской провинции. СПб, 1833
9. Егиазаров С.А. Исследования по истории учреждений в Закавказье. ч.2.
Городские цехи. Казань, 1891
10. Памятная книжка Эриванской губернии за 1908 г. Эриван, 1908