üzvləri olan R.Qazıyev, E.Məmmədov, M.Mütəllimov, M.Məmmədov, T.Əliyev, F.BaxĢəliyev,
S.Rüstəmxanlı və b. bütövlükdə və ya qismən hərbi müxalifəti dəstəkləyirdilər.
Prezidentin böhrandan hələ çıxa biləcəyini (axı necə?!-Ə.T.) ehtimal edən B.Həziyev belə
olarsa onun əsas
diqqətini,
çox güman ki, daxili siyasətə yönəldəcəyini göstərirdi.
ÜÇLÜKLƏ GÖRÜġ
Əbülfəz Elçibəy 17 iyunda - kabinetindəki sonuncu iĢ günündə saat 17 radələrində H.Əliyev-
R.Quluyev-E.Məmmədov üçlüyüylə görüĢdü. Onlar R.Cavadovun daxili iĢlər naziri qoyulmasını
istəsələr də Bəy onun və adamlarının Surətin qiyamını dəstəklədiklərinə görə buna qətiyyən
razılıq vermədi.
ARTIRMA
«-Kələkiyə getməzdən öncə Heydər Əliyev, Rəsul Quluyev və Etibar Məmmədov axĢam
yanınıza gəliblərmiĢ. Onlar Sizə nə təklif edirdilər?
-Təklif etdilər ki, daxili iĢlər
naziri yoxdur, buna görə də vəziyyət xarabdır; naziri təyin et. Mən
də dedim ki, hələ öz adamımı tapmamıĢam, onun haqqında düĢünürəm. Onda Etibar
Məmmədov dedi ki, sənin adamın yoxdur, amma bizim adamımız var. Həmin adamın kim
olduğunu soruĢduğum zaman Rəsulla bir-birinə baxıb dedilər ki, bizim adamımız RövĢən
Cavadovdur. Onlarla razı olub-olmadığını Heydər Əliyevdən soruĢanda cavab verdi ki, bunlar
razıdırsa mən də razıyam. Mən dedim ki, RövĢən Cavadovun qüvvələri Gəncədə Surət
Hüseynova qoĢulub və qiyamda iĢtirak edib; bu adamı nazir qoya bilmərəm. Onda dedilər ki,
qalsın, sabah danıĢarıq. RazılaĢdım. Ancaq artıq qət etmiĢdim ki, Kələkiyə gedəcəyəm
»
.
(Ə.Elçibəyin Ə.Tahirzadə ilə söhbətindən. - «Elçibəylə 13 saat üz-üzə», Bakı, 1999, s.84-85).
Ancaq prezidentin o gün imzaladığı fərmanlarla Abdulla Allahverdiyev daxili iĢlər naziri,
Fəxrəddin Təhməzovsa milli təhlükəsizlik naziri vəzifələrindən azad edildilər, onların
vəzifələrinin icrası uyğun olaraq RövĢən Cavadova və Namiq Abbasova həvalə edildi.
Prezidentin növbəti fərmanısa Vaqif Vəliyevin (Hacı Vaqifin) Gəncə Ģəhərinin icra
hakimiyyətinin baĢçısı təyin edilməsi haqqında oldu. (Bu fərmanlar Gəncənin tələbiylə
verilmiĢdi).
Bəy artıq duyurdu ki, onun kürsüsü uğrunda H.Əliyevlə S.Hüseynov arasında çox tezliklə
ölüm-dirim savaĢı gedəcək, ancaq bu savaĢ onun ortadan götürülməsindən sonra baĢ
verəcək.
Ölüm MəsələsĠ Heç Də Uydurma DeyĠldĠ
Əbülfəz bəy cismani ölümdən heç vaxt qorxmayıb və neçə yol ölümün üstünə göz qırpmadan
yeriyib; silahdaĢları dəfələrlə bunun canlı Ģahidi olublar. Ancaq o bilirdi ki, ELÇĠBƏY ölümü
Azərbaycanda HÖKMƏN vətəndaĢ müharibəsi yaradar və düĢmənlərin indiyədək can atdıqları,
amma gerçəkləĢdirə bilmədikləri arzuları çin olar.
Yeri gəlmiĢkən, Bəyin dəfnini təĢkil edəcək komissiyanın tərkibi də artıq
müəyyənləĢdirilmiĢ və “ağsaqqal” akademik ona sədr qoyulmuĢdu; 18 iyunda bu
komissiya iĢə baĢlamalıydı.
Prezident Elçibəyin öldürülməsinin bir neçə variantı vardı.
Birincisi, Bakıda kütləvi iğtiĢaĢlar törədiləcək və “basabasda” prezident
“qəhrəmancasına” Ģəhid olacaqdı. Bu məqsədlə Bakıda xüsusi təyinatlı hərbi