679
gəlmişdir: hər halda, o qızı birinci olaraq onun yanına
gəlmir, bəlkə də heç onlar haqqında düşünmür, barışmağa da
ehtiyac hiss etmir. Qoca belə də düşünməli idi, – deyərək
mən fikrimi yekunlaşdırdım, – buna görə də məktubu
yarımçıq qoymuşdur, hələ bəlkə də bunun özündən yeni
təhqirlər meydana gələcəkdir, bu təhqirlər əvvəlki
təhqirlərdən daha artıq hiss ediləcəkdir və kim bilir, bəlkə də
onların barışması hələ xeyli gec olacaqdır.
Anna Andreyevna mənə qulaq asaraq ağlayırdı.
Nəhayət, dedim ki, mən gərək bu saat – Nataşanın yanına
gedəm, hələ gecikmişəm də; Anna Andreyevna bunu eşidib
birdən hərəkətə gəldi, dedi ki, əsas məsələni yaddan
çıxartmışam; məktubu kağızların altından çıxardanda
qəfildən mürəkkəb qabını çevirib məktubu mürəkkəbə
bulamışam. Doğrudan da məktubun kənar tərəfi mürəkkəbə
batmışdı, Anna Andreyevna çox qorxurdu ki, qoca gələndə
də bu ləkədən onun kağızlarına əl vurulduğunu, Anna
Andreyevnanın Nataşaya yazılan məktubu oxuduğunu bilər.
Onun qorxması heç də əsassız deyildi: bircə elə onun sirrini
bildiyimiz üçün o duyduğu xəcalətdən, acığından ədavətini
downloaded from KitabYurdu.org
680
davam etdirə bilər, qüruruna sığışdırmayaraq, qızını
bağışlamamaqda inad edib durardı.
Lakin mən vəziyyəti nəzərə alıb Anna Andreyevnanı
başa saldım ki, narahat olmasın. Qoca stolun dalından elə bir
həyəcanla qalxmışdı ki, belə xırda şeylər yəqin heç yadında
deyil, o elə başa düşəcək ki, kağızı mürəkkəbə özü bulamış,
ancaq bu yadından çıxmışdır. Bu qayda ilə Anna
Andreyevnaya təsəlli verib, məktubu üsulluca əvvəlki yerinə
qoyduq; gedəndə bu fikrə düşdüm ki, onunla Nelli haqqında
ciddi danışım. Mənə elə gəlirdi ki, başsız qalmış zavallı bir
yetim qızın həm özünün, həm də anasının dərdli, müsibətli,
faciəli həyatını nəql etmək qocaya təsir edər, onun qəlbində
alicənablıq hisslərini oyadar, çünki Nellinin də anasını atası
qarğımışdı. Qocanın qəlbində hər şey hazır idi, hər şey
yetişmişdi; qızının dərdi artıq onun qüruruna, təhqir
olunmuş izzət-nəfsinə üstün gəlməyə başlamışdı. Yalnız
çatışmayan şey – təkan, əlverişli son fürsət idi, bu əlverişli
fürsəti də Nelli əvəz edə bilərdi. Anna Andreyevna mənə
çox diqqətlə qulaq asırdı; onun üzü ümid və heyrətdən
canlanmışdı. O dərhal məni məzəmmət etməyə başladı. Niyə
downloaded from KitabYurdu.org
681
mən əvvəldən bunu ona deməmişəm? Səbirsizliklə mənə
Nelli haqqında sual verməyə başladı, özü də axırda təntənə
ilə vəd etdi ki, indi özüm qocaya yalvaracağam ki, o yetim
qızı bizə gətirsin. O indi Nellini ürəkdən sevirdi, onun xəstə
olmasına acıyırdı, onun barəsində suallar verirdi; məni
məcbur etdi ki, Nelli üçün bir balaca bərni mürəbbə aparım,
bunu gedib özü ərzaq damından gətirdi; beş manat da pul
gətirdi: o elə güman edirdi ki, mənim həkimə verməyə
pulum yoxdur; mən pulu almasam da, o ancaq bir şeylə
təsəlli tapıb sakitləşə bildi: dedi ki, yəqin Nellinin üst və alt
paltarına ehtiyacı vardır, deməli, bu cəhətdən ona kömək
etmək olar; buna görə də elə o saat sandığını açdı, bütün pal-
paltarını töküşdürdü, onların içindən “yetimə” bağışlamaq
üçün paltar seçməyə başladı.
Mən Nataşanın yanına getdim. Qabaq demişdim ki,
Nataşanın mənzilinə pilləkən burula-burula qalxırdı.
Pilləkənin, az qala, lap yuxarısına qalxmışdım ki, gördüm
Nataşanın qapısında bir adam durub; o qapını döymək
istəyirdi ki, mənim ayaq səsimi eşidərək dayandı. Nəhayət,
yəqin ki, bir az tərəddüd etdikdən sonra, birdən fikrini
downloaded from KitabYurdu.org
682
dəyişib aşağı enməyə başladı. Pilləkən döngəsinin axırıncı
pilləsində mən onunla üz-üzə gəldim gördüm ki, bu
İxmenevdir: mən buna heyrət etdim. Pilləkəndə gündüz də
çox qaranlıq olurdu. O divara söykənərək mənə yol verdi;
yadımdadır: bu zaman o diqqətlə mənə baxır, gözləri qəribə
halda parıldayırdı. Mənə elə gəldi ki, o bərk qızardı; hər
halda o özünü çaşdırdı, hətta lap itirdi.
Əsəbi halda dedi:
– Ax, Vanya, sənsən?! Mən bura bir adamın yanına
gəlmişəm… bir mirzənin yanına… elə o işdən ötrü… bu
yaxında… bu aralara köçüb… ancaq deyəsən, burada
yaşamır… Mən yanılmışam. Sağ ol!
Pilləkənlə cəld aşağı endi.
Mən bu qərara gəldim ki, İxmenevə rast gəldiyimi
müəyyən vaxta qədər Nataşaya söyləməyim; amma Alyoşa
gedəndən, o tək qalandan sonra dərhal açıb deyim. İndi onun
ovqatı o qədər təlx idi ki, bu məsələni bütün dərinliyi ilə
anlayıb dərk etsə də, sonralıqla, son kədər və ümidsizlik
təzyiqi altında olarkən onu necə qəbul edib hiss edərsə elə
hiss edə bilməz. İndi hələ onun vaxtı deyildi.
downloaded from KitabYurdu.org
683
O gün mən İxmenevgilə gedə bilərdim, getmək də
istəyirdim, amma getmədim. Mənə elə gəlirdi ki, qoca məni
görsə iztirab çəkər. Hətta elə zənn edə bilər ki, o təsadüfdən
sonra mən qəsdən gəlmişəm. Ancaq iki gün sonra onlara
getdim; qoca qəmgin idi, lakin məni çox sərbəst qəbul etdi,
ancaq öz işindən danışmağa başladı.
– Sən onda kimin yanına getmişdin, pilləkənlə elə
yuxarı qalxmışdın, yadındadır, biz bir-birimizə rast gəldik, –
bu haçan olmuşdu? – deyəsən, iki gün bundan əvvəldi. – O
bunu çox etinasızlıqla soruşdu, lakin soruşarkən üzünü yana
çevirdi, mənə baxmadı.
Mən də üzümü yana çevirərək dedim:
– Orada bir dostum yaşayır.
– Belə de! Mən öz mirzəmi axtarırdım – Astafyevi; o
evi nişan vermişdilər… mən səhv salmışdım… hə, mən axı,
sənə öz işimdən danışırdım: senatda qərara alıblar… – və
sairə və sairə.
O öz işindən danışanda hətta qızardı da.
Mən Anna Andreyevnanı sevindirmək üçün elə həmin
günü bu əhvalatı ona danışdım, ancaq xahiş etdim ki, indi
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |