F. M. Dostoyevski alçaldilmiş VƏ TƏHQİr ediLMİŞ İnsanlar
Yüklə 4,19 Mb. Pdf görüntüsü
|
75
Sonra xaçı qızının boynundan asdı, qızına xaç vuraraq əlavə etdi: – Sağlığına qismət olsun! Bir vaxt vardı ki, yatandan qabaq mən sənə belə xaç vurardım, dua oxuyardım, sən də mənim dualarımı təkrar edərdin. Amma indi sən ayrı cür olmusan, Allah da sənin ruhuna təskinlik vermir. Ah, Nataşa, Nataşa! Mənim ana qəlbimdən çıxan dualarım da sənə kömək eləmir! – Qarı bunu deyib ağladı. Nataşa kirimişcə onun əlini öpüb qapıya tərəf getdi, lakin birdən cəld döndü, atasına yaxınlaşdı. Onun sinəsi həyəcanla qalxıb-düşürdü. O, nəfəsi tıxana-tıxana: – Atacan! Siz də öz qızınıza xaç vurun, – deyib onun qabağında diz çökdü. Biz hamımız onun bu gözlənilməz, son dərəcə həyəcanlı hərəkətinə donub qaldıq. Qoca özünü tamamilə itirmişdi, bir qədər ona baxdı. Nəhayət, çığıraraq dedi: – Nataşenka, övladım, qızım, əzizim, sənə nə olub? – Yaş onun gözlərindən sel kimi axmağa başladı. – Niyə belə dərdlisən? Niyə gecə-gündüz ağlayırsan? Axı mən hamısını downloaded from KitabYurdu.org
76
görürəm, gecələr də yatmıram, yerimdən qalxıb gəlirəm, otağının qabağında durub qulaq asıram!.. Nataşa, dərdini aç de mənə, bu qoca atana, biz də... Sözünü qurtarmadı, Nataşanı qaldırıb bağrına basdı. Nataşa titrəyə-titrəyə özünü onun sinəsinə sıxaraq başını çiyninə qoydu. Ağlamağını boğaraq, daxili həyəcandan nəfəsi tıxana-tıxana dedi: – Bunun eybi yoxdur, eybi yoxdur... Bir az kefsizəm... Atası dedi: – Mənim əziz balam, istəkli balam, mən sənə öz xeyir- duamı verirəm, Allah səni öz pənahında saxlasın! Qoy o sənin qəlbinə təskinlik versin, səni hər cür dərddən-bəladan saxlasın! Əzizim, Allaha dua elə, qoy o mən günahkarın duasını qəbul etsin! Nataşanın anası da gözyaşı tökə-tökə əlavə etdi: – Mənim də, mənim də xeyir-duamı! Nataşa astadan dedi: – Sağlıqla qalın! O, qapının ağzında dayandı, bir də dönüb onlara baxdı, yenə nə isə demək istədi, ancaq deyə bilmədi, tez otaqdan downloaded from KitabYurdu.org
77
çıxdı. Mən pis bir hadisə üz verəcəyini hiss etdiyimdən cəld onun ardınca getdim.
downloaded from KitabYurdu.org 78
VIII FƏSİL
Nataşa başını aşağı dikərək, mənə baxmadan, tez-tez, kirimişcə gedirdi. Lakin küçənin keçidindən və sahil küçəsinə ayaq basdıqdan sonra birdən dayanıb mənim qolumdan tutdu, pıçıldayaraq dedi: – Nəfəsim tutulur! Ürəyim sıxılır... nəfəsim tutulur! Mən qorxaraq çığırdım: – Nataşa, qayıt! Nataşa dərdli-dərdli mənə baxaraq dedi: – Vanya, mən evdən həmişəlik çıxmışam, bir daha geri qayıtmayacağam, yoxsa sən bunu görmürsən? Mənim elə bil ki, ürəyim düşdü. Mən onlara gedəndə bunları hiss etmişdim; bəlkə də çox-çox əvvəl bunları dumanlı şəkildə təsəvvür etmişdim, lakin indi onun sözləri məni heyrətə saldı. Biz qəmgin-qəmgin sahil küçəsilə gedirdik. Mən danışa bilmirdim; düşünürdüm, götür-qoy edirdim, heç bilmirdim ki, nə edim! Başım hərlənirdi. Nataşanın bu hərəkəti mənə heç mümkün olmayan, çox çirkin bir şey kimi görünürdü. downloaded from KitabYurdu.org 79
Nəhayət, o dedi: – Vanya, sən məni müqəssir görürsən? – Yox, ancaq... Mən buna inanmıram; bu ola bilməz! – dedim, lakin nə dediyimi heç özüm də bilmirdim. – Vanya, bu daha olub qurtarıb! Mən ata-anamı qoyub getdim, heç bilmirəm onların başına nə gələcək... heç bilmirəm öz başıma nə gələcək! – Nataşa, sən onun yanına gedirsən? Eləmi? – Elədir. Mən özümdən çıxdım, çığırdım ki: – Bu mümkün deyil! Nataşa, mənim zavallı Nataşam, sən bilirsənmi ki, bu mümkün deyil?! Bu divanəlikdir! Sən ata-ananı məhv edirsən, özün də məhv olarsan! Nataşa, sən bunu bilirsənmi? – Bilirəm, – dedi, – ancaq nə edim, bu mənim iradəmdən asılı deyil. – Onun sözlərində elə bir kədər və ümidsizlik vardı ki, sanki o, edam olunmağa gedirdi. Mən ona yalvarmağa başladım: – Nataşa, nə qədər gec deyil, qayıt, qayıt! – Mən söylədiyim nəsihətlərin heç bir xeyri, bu anda onların heç bir downloaded from KitabYurdu.org
80
mənası olmadığını dərk etdikcə, ona daha hərarətlə, daha təkidlə yalvarırdım. – Nataşa, sən bu hərəkətinlə atana nə edəcəyini başa düşürsənmi? Sən bunu fikirləşdinmi? Axı, onun atası sənin atanın düşmənidir; axı, knyaz sənin atanı təhqir etmişdir, ondan pul oğurlamaqda şübhələnmişdir; onu oğru adlandırmışdır. Hələ də onların məhkəmə işi qurtarmamışdır… hələ bu nədir ki! Sən bilirsənmi, Nataşa… (ah, ilahi, sən bunların hamısını bilirsən!) bilirsənmi… knyaz sənin ata-anandan bir şeydə də şübhələnmişdi, guya Alyoşa kənddə olanda, onlar qəsdən səni Alyoşaya yaxınlaşdırmışlar, – sən bunu bilirsənmi? Bir fikirləş, bir təsəvvür elə, gör onda sənin atan bu böhtandan nə qədər əzab çəkmişdi! Bu iki ildə onun başı ağappaq ağarmışdır, – bir ona baxsana! Bir də ki, Nataşa, sən axı, bunların hamısını bilirsən! Ah, ilahi! Mən hələ onu demirəm ki, səni həmişəlik itirmək onlara necə ağır oturacaqdır!.. Axı, sən onların gözünün işığısan, bu qocalıq çağlarında onlara qalan bir sənsən, onlar sənə göz dikmişlər! Bunu mən heç demək istəmirəm: sən özün bunu bilməlisən! Nəzərə al ki, atan o lovğa adamlar tərəfindən sənin üzərinə böhtan atıldığını, downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 4,19 Mb. Dostları ilə paylaş:
|