182
qanunidir, təbiidir! İlk addımı sən atmalısan. Sən bunu elə,
onda o da səni heç bir qeydsiz-şərtsiz bağışlayar.
– Qeydsiz-şərtsiz! Bu mümkün deyil, Vanya, nahaq
yerə məni məzəmmət eləmə! Mən bu barədə gecə-gündüz
düşünmüşəm, yenə də düşünürəm. O gündən ki mən onları
atıb gəlmişəm, bəlkə də elə bir gün olmamışdır ki, mən bu
barədə düşünməyim. Biz axı bu barədə dəfələrlə danışmışıq!
Axı sən özün bilirsən ki, bu mümkün olan şey deyil!
– Sən buna bir təşəbbüs elə!
– Yox, əzizim, olmaz! Mən təşəbbüs etsəm, onun
qəzəbini daha da artıraram. O şey ki olub qurtarıb – onu
daha geri qaytarmaq olmaz! Özü də bilirsən nəyi geri
qaytarmaq olmaz? Mənim onlarla bir yerdə keçirdiyim
xoşbəxt uşaqlıq illərini! Bunu daha geri qaytarmaq olmaz!
Atam məni bağışlasa da, o indi məni heç tanıya bilməz. O
məni, yekə bir qız olduğum halda, uşaq kimi sevərdi. O
mənim uşaq sadəlövhlüyümdən həzz alardı, yeddi yaşında
olanda o mənə necə nəvaziş göstərərdi, başımı sığallayardı,
mən onun dizləri üstə oturub ona öz uşaq nəğmələrimi
oxuyardım. Lap ilk uşaqlıq illərindən ta axır vaxtlara kimi, o
downloaded from KitabYurdu.org
183
mənim çarpayıma yaxınlaşar, yatmazdan qabaq mənə xaç
vurardı. Bu bədbəxtlik üz verəndən bir ay əvvəl o mənə
sırğa almışdı, özü də məndən gizlədirdi (amma mən bunu
bilirdim), bunu eşidəndə mənim nə dərəcə fərəhlənəcəyimi
təsəvvür edərək, bir uşaq kimi sevinirdi, lakin mən ona
deyəndə ki sırğa alındığını çoxdan bilirəm, onun hamıya,
hamıdan da əvvəl mənə bərk acığı tutdu. Evdən gedəndən üç
gün əvvəl o gördü ki, mən qəmginəm, o saat özü də son
dərəcə qəmgin oldu, bir təsəvvür elə ki, kefimi açmaq üçün
məni teatra aparmaq fikrinə düşdü, gedib bilet aldı!.. Vallah,
o bununla mənim qəm-qüssəmi dağıtmaq istəyirdi... Təkrar
edirəm: o məni ancaq xırdaca bir qız kimi tanıyır, xırdaca
bir qız kimi də sevirdi, mənim də bir zaman qadın olacağımı
heç düşünmək istəmirdi... Bu onun heç ağlına da gəlmirdi.
İndi mən evə qayıtsam, o məni heç tanımaz da. O məni
bağışlasa da, qarşısında kimi görəcək? Mən daha əvvəlki
Nataşa deyiləm, mən daha uşaq deyiləm, mən çox şeylər
görmüşəm. Mən özümü ona istətsəm də, o yenə də ötüb-
keçən o xoş günləri xatırlayıb ah çəkəcək, mənim əvvəlki
Nataşa olmadığımı görüb qəmgin olacaq, o zaman ki məni
downloaded from KitabYurdu.org
184
bir uşaq kimi sevirdi... Keçmiş adama həmişə yaxşı görünür!
Yada düşərək qəlbə iztirab verir! – o öz dediklərinə uyaraq
həyəcanla əlavə etdi. – Ah, Vanya, keçən günlər nə yaxşı
günlər idi! – bu sözlər iztirabla onun qəlbindən qoparaq
sözünü kəsdi.
Mən dedim:
– Nataşa, sənin dediklərin doğrudur. Deməli, o indi
səni yenidən tanımalı, yenidən sevməlidir. Xüsusilə, gərək
səni tanısın. Bunda axı nə var ki? O səni sevər də. Yoxsa sən
elə zənn edirsən ki, elə bir adam, elə bir qəlbə malik olan bir
insan səni daha tanıya bilməz, səni başa düşə bilməz?!
– Ah, Vanya, haqsız danışma! Məni başa düşməyə nə
var ki?! Mən bunu demirəm. Bilirsən, ata məhəbbətində də
qısqanclıq var. O bundan inciyir ki, Alyoşa ilə olan bu
məsələ onsuz başlanmış, onsuz da həll olunmuşdur, o
bundan xəbər tutmamış, bunu gözdən qaçırmışdır. O bilir ki,
bunu heç əvvəldən də duymamışdır, bizim sevgimizin belə
bədbəxtliklə nəticələnməsini, mənim evdən qaçmağımı o öz
sirlərimi belə “nanəcibliklə” gizlətməyimdə görür. Mən lap
sevməyə başlayanda gəlib bunu ona demədim, sonra da
downloaded from KitabYurdu.org
185
bütün tutduğum işləri gəlib ona söyləyərək, onun qarşısında
tövbə etmədim, əksinə, mən hər şeyi öz ürəyimdə gizlətdim,
ona söyləmədim. Vanya, səni inandırıram ki, sevgimi ondan
gizlətməyim, ona bu sevginin nəticəsindən, yəni mənim
evdən getməyimdən, özümü sevdiyim adama təslim
etməyimdən daha artıq ağır gəlir. O bundan daha artıq
inciyir, özünü daha artıq təhqir olunmuş hesab edir. Tutaq
ki, o indi məni bir ata kimi, məhəbbətlə, mehribanlıqla
qarşıladı, lakin ədavət toxumu yenə də onun ürəyində
qalacaq. İki-üç gündən sonra keçmişi yada salıb məni
danlayacaq, aramızda inciklik, anlaşılmazlıq əmələ gələcək.
Bir də ki, o məni qeydsiz-şərtsiz bağışlamayacaq. Tutaq ki,
mən ona lap doğrusunu dedim, lap ürəkdən dedim ki, mən
sizi nə dərəcədə təhqir etdiyimi, nə dərəcədə sizin qarşınızda
müqəssir olduğumu başa düşürəm. Alyoşa ilə olan bu
xoşbəxtliyin mənə neçəyə tamam olduğunu, mən özüm nə
qədər əzab çəkdiyimi o başa düşmək istəməsə də, bu mənim
qəlbimi nə qədər ağrıtsa da, mən canımı dişimə tutub buna
dözəcəyəm, ancaq bununla da o kifayətlənməyəcək. O
məndən mümkün olmayan bir şey tələb edəcək, o tələb
downloaded from KitabYurdu.org
186
edəcək ki, mən bu keçmiş günlərimi lənətləyim, Alyoşanı
qarğıyım, öz sevgimdən peşman olduğumu bildirim! O
mümkün olmayan bir şey istəyəcək: bizim həyatımızdan bu
yarım ili silib atmaq, keçmiş günləri geri qaytarmaq... Lakin
mən heç kəsə qarğış etməyəcəyəm, mən tövbə edə
bilmərəm... İş belə gətirib, belə olub... Yox, Vanya, indi
olmaz. Hələ bunun vaxtı deyil!
– Bəs bunun vaxtı nə vaxt olacaq?
– Bilmirəm. Bizim gələcək xoşbəxtliyimizi yenidən
çox-çox əzab çəkməklə əldə etmək lazımdır, onu yeni-yeni
əzablarla satın almaq lazımdır. Hər şey əzabla təmizlənir...
Ah, Vanya, həyatda nə çox iztirab var!
Mən susur, fikirli-fikirli ona baxırdım.
– Sən niyə mənə elə baxırsan, Alyoşa, yox ey, Vanya?
– o səhv etdiyi üçün gülümsədi.
– Nataşa, mən sənin üzündəki təbəssümə baxıram. Belə
gülümsəməyi sən haradan öyrənmisən? Əvvəllər sən belə
gülümsəməzdin.
– Mənim gülümsəməyimdə nə var ki?
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |