F. M. Dostoyevski alçaldilmiş VƏ TƏHQİr ediLMİŞ İnsanlar
Yüklə 4,19 Mb. Pdf görüntüsü
|
171
çəkmədi ki, qrafinyanın dalınca Polşaya getdi. O, qrafinyanın ögey qızını öz oğluna almaq fikrindən əl çəkmirdi. Qrafinya öz işi üçün Polşaya getmişdi. Əslində, Alyoşa hələ çox cavan idi, evlənmək vaxtı deyildi, ancaq burası var ki, qız çox varlı qız idi, onu əldən buraxmaq olmazdı. Axırda knyaz öz məqsədinə çatdı. Eşitdik ki, qrafinya Katerina Fyodorovnanın Alyoşa ilə evlənməsinə razılıq vermişdir. O vaxtı ki, mən təsvir edirəm, knyaz onda Peterburqa yenicə gəlmişdi. Oğlunu çox mehribanlıqla qarşıladı, lakin Alyoşanın yenə də Nataşadan əl çəkmək istəməməsi onu heyrətə saldı, bundan çox pis oldu. O şübhələnməyə, qorxmağa başladı. Nataşadan ayrılmağı oğlundan çox ciddi, çox təkidlə tələb etdi, lakin az sonra daha yaxşı bir vasitəyə əl atmağı qərara aldı. Alyoşanı qrafinyanın yanına apardı. Qrafinyanın ögey qızı çox qəşəng idi, ancaq hələ çox cavan idi. O çox nadir təsadüf edilən, təmiz, məsum bir qəlbə malik idi; şən, ağıllı idi və mehriban idi. Knyaz bu fikirdə idi ki, hər necə olsa, keçib gedən altı ay öz təsirini göstərməlidir, indi daha Nataşa onun oğlu üçün ilk vaxtlarda olduğu gözəlliyə malik deyildi. İndi o, Katerina downloaded from KitabYurdu.org
172
Fyodorovnaya altı ay bundan əvvəl baxdığı kimi deyil, başqa nəzərlə baxacaqdı. Knyaz məsələnin ancaq bir hissəsini başa düşmüşdü... Alyoşa, doğrudan da, qıza uydu. Bunu da əlavə etməliyəm ki, knyaz birdən-birə oğluna son dərəcə mehriban oldu (amma yenə də ona pul vermirdi). Alyoşa hiss edirdi ki, bu mehribanlıq altında atasının dəyişməz qəti qərarı gizlənmişdir, buna görə də qüssələnirdi, lakin onun bu qüssəsi, Katerina Fyodorovnanı hər gün görə bilməməsindən duyduğu qüssəyə bənzəmirdi. Mən bilirdim ki, o, beş gündür Nataşanın gözünə görünmür. İxmenevgildən Nataşanın yanına gələrkən, onun mənə nə deyə biləcəyini hiss edir, bunun həyəcanını keçirirdim. Hələ uzaqdan mən onun pəncərəsindən işıq gəldiyini gördüm. Biz öz aramızda lap əvvəldən belə bir şərt qoymuşduq: əgər o məni mütləq görmək istəyirsə, onda pəncərəyə şam qoysun, mən də oralardan keçəndə (çox vaxt axşamlar oradan keçirdim), pəncərədəki adi qayda ilə yandırılmayan bu işığı görüm, bundan bilim ki, məni gözləyirlər, mən Nataşaya lazımam. Son vaxtlarda o tez-tez pəncərəyə şam qoyurdu...
downloaded from KitabYurdu.org 173
downloaded from KitabYurdu.org 174
XV FƏSİL
Nataşa evdə tək idi. O, əlləri qoynunda, dərin fikrə dalaraq, ağır-ağır otaqda gəzişirdi. Odu sönmüş samovar stol üstündə idi, görünür, çoxdan mənim yolumu gözləyirdi. Nataşa gülümsəyərək, dinməz-söyləməz əlini mənə uzatdı. Onun bənizi solğun idi, üzündə, xəstə təbəssümündə iztirab, zəriflik, səbir ifadə olunurdu. Onun mavi gözləri, sanki əvvəlkindən böyük idi, saçı gur idi, lakin bunlar ona görə belə görünürdü ki, o arıqlamışdı, xəstə idi. Nataşa görüşmək üçün əlini mənə uzadarkən dedi: – Mən elə bilirdim ki, sən daha gəlməyəcəksən, hətta Mavranı sənin yanına göndərmək istəyirdim, dedim bəlkə xəstələnmisən. – Yox, xəstələnməmişdim. Məni ləngitdilər, bu saat danışaram. Nataşa, sənə nə olub? Yoxsa, bir hadisə üz verib?
O sanki bu sözdən təəccübləndi: – Heç bir hadisə üz verməyib. Necə məgər? downloaded from KitabYurdu.org
175
– Sən axı yazmışdın... Dünən yazmışdın ki, mən gəlim, özü də müəyyən vaxt təyin eləmişdin: nə tez gəlim, nə gec, bu heç əvvəlkilərə bənzəmir... – Hə, yadıma düşdü! Mən dünən onu gözləyirdim, gələcəkdi. – Hələ gəlməyib? – Yox... – bir az susduqdan sonra əlavə etdi. – Mən də fikirləşirdim ki, əgər gəlməsə, onda səninlə danışmaq lazımdır. – Bu axşam onu gözləyirdinmi? – Yox, gözləmirdim, o, axşam oradadır. – Nataşa, necə bilirsən, o daha heç gəlməyəcək? Nataşa xüsusi bir ciddiyyətlə mənə baxdı: – Əlbəttə, gələcək. Mənim tez-tez sual verməyim onun xoşuna gəlmədi. Biz susduq, lakin yenə də otaqda gəzişirdik. Nataşa gülümsəyərək yenə sözə başladı: – Vanya, mən səni gözləyirdim, özü də heç bilirsən nə eləyirdim? Otaqda o baş-bu başa gəzişirdim, əzbərdən şeir oxuyurdum, yadındadırmı bu şeiri zəng, qış yolu: downloaded from KitabYurdu.org
176
“Samovarım qaynayır palıd stol üstündə” vaxtilə biz bunu bir yerdə oxuyardıq 1 .
Yatdı qasırğa, tufan, yola şəfəq saçıldı 2 . Gecənin milyon-milyon tutqun gözü açıldı... Sonra da:
1 Y.P.Polonskinin “Yenə”(1854)şeirini oxuyur. 2 Şeirlərin tərcüməsiƏləkbərZiyatayındır. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 4,19 Mb. Dostları ilə paylaş:
|