F. M. Dostoyevski alçaldilmiş VƏ TƏHQİr ediLMİŞ İnsanlar
Yüklə 4,19 Mb. Pdf görüntüsü
|
333
Valkovskini tanıyıram. Sən yaxşı eləyirsən ki, qızı qocaların yanına aparmaq istəyirsən. Yoxsa, o səni narahat eləyər. Bir də ki, gör nə deyirəm, ona axı əyin-baş lazımdır. Bu barədə narahat olma, mən bunu öz öhdəmə götürürəm. Sağ ol, tez- tez gəl. O indi yatıb, nədir? – Deyəsən, yatıb. Masloboyev gedən kimi Yelena məni çağırdı: – O kim idi? Onun səsi titrəyirdi, lakin o yenə də mənə əvvəlki kimi diqqətlə, bir az da, deyəsən, qürurla baxırdı. Mən bunu başqa cürə izah edə bilmirəm. Mən ona Masloboyevin familiyasını söylədim, bunu da əlavə etdim ki, səni ancaq onun vasitəsilə Bubnovanın əlindən ala bilmişəm. Bubnova ondan çox qorxur. Birdən onun yanaqları şəfəq kimi alışdı, görünür, yadına nəsə düşübmüş... Diqqətlə mənə baxaraq soruşdu: – Bubnova bura heç gəlməyəcək? Mən tez onu bu barədə arxayın etdim. Yelena susdu, mənim əlimi öz qızdırmalı əlinə aldı, lakin elə o saat da bir downloaded from KitabYurdu.org
334
şey xatırlamış kimi, buraxdı. Mən düşünərək öz-özümə dedim: “Ola bilməz ki, o mənə bu qədər nifrət etmiş olsun!” Onun xasiyyəti belədir, ya da... ya da yazıq qızın başı o qədər müsibət çəkmişdir ki, o daha heç kəsə inanmır. Təyin edilmiş vaxtda dərmanları gətirməyə getdim, eyni zamanda, tanıdığım aşxanaya girdim, burada nahar edərdim, mənə inanıb nisyə xörək verirdilər. Bu dəfə evdən çıxanda qab da götürdüm, Yelena üçün aşxanadan bir adamlıq toyuq şorbası aldım. Lakin o, şorbanı yemədi, şorba xeyli vaxt sobanın üstündə qaldı. Yelenaya dərman verib işləməyə başladım. Mən elə bilirdim ki, o yatıb, lakin təsadüfən ona tərəf baxanda gördüm ki, Yelena başını qaldırıb mənim yazı yazdığımı diqqətlə müşahidə edir. Mən özümü elə göstərdim ki, guya onun baxdığını görmürəm. Nəhayət, Yelena rahatca yatdı, mən buna çox sevindim, indi o nə sayıqlayır, nə də zarıldayırdı. Məni fikir götürdü. Nataşanın bu şeylərdən xəbəri olmadığı üçün, mənim bu gün getməməyimdən, o nəinki inciyər, hətta belə bir vaxtda onu unutduğumdan ürəyi sına da bilərdi, bəlkə də mən indi ona downloaded from KitabYurdu.org
335
əvvəlki vaxtlardan daha artıq lazım idim... Bəlkə də indi onun mənə bir işi düşəcəkdi, ya bəlkə mənə bir iş tapşıracaqdı, mən də ki, onun yanında yox! O ki qaldı Anna Andreyevnaya, heç bilmirdim sabah onun yanında özümü necə təmizə çıxaracağam. Fikirləşdim, fikirləşdim, birdən belə bir qərara gəldim: ora da gedim, bura da! Mənim gedib-gəlməyim iki saatdan artıq çəkməzdi. Yelena yatmışdı, mənim getdiyimi bilməyəcəkdi. Cəld yerimdən qalxdım, paltomu çiynimə atıb, furajkamı götürdüm, elə qapıdan çıxmaq istəyirdim ki, Yelena məni çağırdı. Mən buna təəccüb etdim: yoxsa o yatmayıbmış, özünü bicliyə qoyubmuş? Yeri gəlmişkən, bir şeyi də deyim. Yelena özünü elə göstərirdi ki, guya mənimlə danışmaq istəmir, lakin onun məni tez-tez çağırması, öz şübhələrini həll etmək üçün mənə müraciət etməsi bunun əksini sübut edirdi, etiraf edirəm ki, bu da mənim üçün xoş idi. Mən Yelenaya yaxınlaşdım. O soruşdu: – Siz məni hara vermək istəyirsiniz? downloaded from KitabYurdu.org 336
Ümumiyyətlə, o öz suallarını mən heç gözləmədiyim halda, qəfildən verirdi. Bu dəfə mən hətta onu əvvəlcə başa düşmədim. – Bayaq siz öz tanışınızla danışırdınız ki, məni kiməsə vermək istəyirsiniz. Mən heç kəsin evinə getməyəcəyəm. Mən Yelenaya tərəf əyildim. O yenə də qızdırma içində yanırdı, yenə də isitmə böhranı başlanmışdı. Mən ona təsəlli və ümid verməyə başladım, onu əmin edib dedim ki, mənim yanımda qalmaq istəsən, səni heç kəsə vermərəm. Bunu deyib paltonu, furajkanı çıxartdım. Belə bir vəziyyətdə onu qoyub getməyə ürəyim gəlmədi. Mənim getmək istəmədiyimi dərhal başa düşərək dedi: – Yox, gedin! Mən yatmaq istəyirəm, bu saat yatacağam. Mən təəccüblə: – Sən axı tək necə qalarsan? – dedim. – Mən yəqin ki, iki saata kimi qayıdıb gələcəyəm. – Yaxşı, gedin. Mən il uzunu xəstə olacağam, siz də bütün ili evdən çıxmayacaqsınız... downloaded from KitabYurdu.org 337
O gülümsəmək istədi, qəribə bir halda mənə baxdı, sanki qəlbində oyanan xoş bir hiss ilə mübarizə edirdi. Yazıq qız! O nə qədər özünü adamdan qaçan, acıqlı göstərmək istəsə də, mehriban, şəfqətli qəlbi öz varlığını hiss etdirirdi. Əvvəl mən Anna Andreyevnanın yanına getdim. O məni böyük bir səbirsizliklə gözləyirdi, məni görüb danlamağa başladı, özü isə yamanca təşviş içində idi. Nikolay Sergeiç nahar edən kimi həyətdən çıxıb getmişdi, hara getdiyi də məlum deyildi. Mən hiss etdim ki, Anna Andreyevna səbir edə bilməyərək, Nataşa haqqında eşitdiklərini, adəti üzrə, eyhamla ona söyləmişdir. O özü də bunu məndən gizlətmədi, üstüörtülü dedi ki, belə bir şad xəbəri Nikolay Sergeiçə söyləməməyə səbrim çatmadı, Nikolay Sergeiç bunu eşidəndə bulud kimi qaraldı (bu onun öz ifadəsidir), heç bir söz demədi, susub durdu, hətta mənim suallarıma da cavab vermədi, nahardan sonra birdən çıxıb getdi. Bunu söyləyərkən az qalırdı ki, qorxudan Anna Andreyevnanın bədəni əssin, mənə yalvardı ki, Nikolay Sergeiç gələnə kimi burada qal. Mən qəti surətdə bundan downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 4,19 Mb. Dostları ilə paylaş:
|