FatiMƏ fatiMƏDİr doktor əLİ ŞƏRİƏTİ TƏRCÜMƏ edəN: MƏHƏMMƏd azəRİ

İste`dad və həqiqətpərəstlik

Zənnimcə, bizim millət üçün ən böyük iftixar onun həqiqətpərəstliyi, iste`dadı, agahlığı, zülmü tanıması, onun qarşısında müqaviməti və üsyanı olmuşdur. Bu milləti, istibdad rejimlərə xidmət edən ruhanilər, yanlış təbliğatlar heç zaman aldada bilməmişlər. Ona görə də, bu xalq tarixin ən sərt dönəmlərində həzrət Əlini (ə) rəhbər seçmişdir.

Bu millət özü xilafətin vasitəsi ilə İslama gəlmişdir. O, xilafət libası geymiş xəlifələri, bəni-abbasiləri, bəni-üməyyələri, xanları, sultanları İslam təmsilçisi kimi görmüşdür. Bu millət İslamı, bütün dini bilikləri xilafətdən, mehrablar və minbərlərdən, məscid və mədrəsələrdən öyrənmişdir. Hansı ki, bütün bu mərkəzlər xəlifənin hakimiyyəti kölgəsində idi. Demək, insanları azadlığa çağıran İslam dini mövcud rejimin əlində alətə çevrilib, əksinə, azad insanları əsarətə sürükləyirdi.

Millətlər anlayırdılar ki, İslam dini zalım hakim üçün bir vasitədir və bütün iddialar yalandır. Əsl din xadimi, əsl rəhbər isə Peyğəmbər (s) məscidinin bir guşəsindəki otaqda, öz qövmünün cəhalətinə dustaq olub oturmuşdu. Həqiqət nə Dəməşqin yaşıl saraylarında, nə də “Min bir gecə” nağıllı Bağdad qəsrlərində idi. Həqiqəti həzrəti Fatimənin (ə) uçuq, gil daxmasında axtarmalı oluruq.

Mədinə xalqının, müasir ərəblərin, böyük əshabların görə bilmədiyi və ya görmək istəmədiyi, böyük Dəməşq və Bağdad təhsil ocaqlarının tanımadığı və tanımaq istəmədiyi həqiqətləri xəlifənin qılıncına təslim olmuş saray alimləri yaxşı görürdü. Tarixin ziddinə, zalım xilafət hökumətinə qarşı qaldırılan hər bir qiyam bu millətin fövqəl’adə iste`dadından və azadlıq eşqindən danışırdı. Bu qiyamlar dünya qovğalarından qulağı kar olmuş tarixi səksəndirirdi. Bu həqiqətsevərlik eşqi Mədinə kənarında xurma bağlarının dərinliyindəki müqəddəs insanı soraqlayırdı. Bu insan zalım rejimin tezliklə təqva, insanlıq libası geyərək növbəti yalanlara qədəm qoyacağını anlayırdı. Bu yolla çoxları aldadılacaq və çox qanlar axıdılacaqdı. Növbəti qurbanlar - xalq, həmin Həzrət (ə) və onun həyat yoldaşı (ə) olasıdır. Əlbəttə ki, nəsil-nəsil süzülən bu qan bir gün onların övladlarını da ağuşuna alasıdır.

Şəksiz ki, tarixin çətin dönəmlərində belə bir qərara gəlmək millətimiz üçün asan olmayıb. Çoxqövmlü millətin bu sayaq ayıqlığı, insani gözəlliklərlə tanışlığı, tufanlar içində həqiqətə çatması olduqca çətindir.

Bu da var ki, iman təkcə iste`dad və düşüncədən yox, eləcə də azadlıq yolunda axıdılmış qanlardan ibarətdir. Bu yol qurban, həqiqi isar, şücaət, əzab, xalislik, dözüm, böhtan və şallaq qarşısında səbr və s. tələb edir.

Şiəliyin əsl ünsürləri bunlardır. Əlbəttə ki, söhbət əsl şiəlikdən gedir. Belə bir şiəlik zülmü lərzəyə gətirir. Zülmə arxalanmayan, firqəçilikdən, didişmələrdən, kin-küdurətdən uzaq olan məzhəb əsl şiəlikdir. Məhz, bu “ələvi vilayət”, yə`ni şiəlik öz şiəsini zülmə itaətdən, nadanlıqdan xilas edir. Bu əqidə nə Allah, nə də bəndə üçün xidmət etməyən sufilik deyil.

Şiəlik İslamın özüdür. “İslamda başqa şeylər də var” deyimi yanlışdır. Əsl İslam şiəlikdir!

“Ədalət” və “imamət” inanclarını İslam dininin əsaslarına şiələr əlavə etməmişlər. Din məsihilikdə, nəsranilikdə, zərdüştilikdə də vardı. “Hökumət”, “soy və millət”i dinə əlavə edən cahillik olub. Şiə və sünnilər arasındakı savaşların əsasında “imamət” və “ədl” inancları dururdu. Hansı ki, “Əli” “Məhəmməd”ə əlavə olunmayıb. “Əli”ni qəbul etmişik ki, “Məhəmməd”i itirməyək. İşə bax ki, Müaviyə, Mərvan, Mütəvəkkil, Harun, Əbu Cəhl və Əbu Süfyanın varisi olan bu zalımlar da dindən danışırlar.

Biz Əlini və onun ailəsini Peyğəmbər (s) sünnətinə canişin tə`yin etməmişik. Bu ailə Peyğəmbərin (s) öz ailəsidir. Biz də Həzrət haqqında bu ailədən soruşmağı özümüzə borc bilmişik.

Bə`zi dost və düşmənlərin gümanına zidd olaraq, şiəlik İslamda sünniliyə ən yaxın olan məzhəbdir. Əsas ziddiyyət sünnilər tərəfindən yol verilmiş bid`ətlərə (yeniliklərə) qarşı çıxmaqla, Həzrət Əlinin (ə) və həqiqi şiələrin müqavimət göstərməsidir.

Bütün dəyərlərin dolaşıq salındığı göz qabağındadır. Xilafətin dünyaya hakimlik etdiyi dövrdə “ədl” və “imamət”in də öz qanına qəltan edildiyi gerçəklikdir. Həqiqi din alimlərinin həmin dövrdə çəkdiyi müsibətlərə Bəni-Üməyyə, Bəni-Əbbas, türk və monqol istilaçıları canlı şahiddirlər.

İslam tarixində həzrət Əli (ə) və Fatimə (ə) haqqında xoş söz demək asan olmayıb. Bu ailəyə sadiq mübariz şair Kumeyt deyir: “Əlli ildir ki, dar ağacımı çiynimdə gəzdirirəm”. Bu aqibət şiə məzhəbini yaşatmış bütün insanların intizarında olmuşdur. Bu tarixin hər bir sətri şəhid qanları ilə yazılmışdır! Həmin cəsur şiə mücahidləri üçün son dövrlərdə ortaya çıxmış “səbir et, özü gəlib bütün işləri islah edəcək” fəlsəfəsi məqbul sayılmamışdır!

İbn Sikkit böyük ədib olmuşdur. O, əsgər yox, ədib idi. Mütəvəkkil Abbasi öz övladlarının tə`lim-tərbiyəsi üçün İbn Sikkiti də`vət edir. Bir müddət sonra hiss edir ki, övladlarında Əli (ə) və onun ailəsinə məhəbbət yaranıb. Xəbər verilir ki, bu müəllimin tə`siridir.

Bir gün xəlifə dərs otağına daxil olur. İbn Sikkitə nəvaziş göstərib deyir: “Övladlarım necə oxuyur?” İbn Sikkit uşaqları çox tə`rifləyir. Xəlifə qəfildən belə bir sual verir: “Ey İbn Sikkit, sənə mənim övladlarım əzizdir, yoxsa Əlinin övladları Həsən və Hüseyn?”.

İbn Sikkit düşünür ki, bu yerdə həqiqəti gizləmək təqiyyə yox, xəyanətdir. İbn Sikkit gözəl bilir ki, təqiyyə mö`mini yox, imanı qorumaq üçündür. O, tərəddüd etmədən deyir: «Əlinin nökəri Qənbər də səndən və sənin övladlarından qiymətlidir!!». Mütəvəkkil əmr edir ki, İbn Sikkitin dilini boynunun ardından çıxarsınlar!

Həqiqəti bəyan edərək böyük şücaətlə zalımları qamçılayan dillər olmuşdur. Bu bəyanlar zalımları məğlub edə bilməsələr də, onların iç üzünü açaraq, rüsvay etmişlər. Bu səbəbdən də azadlıq, bərabərlik, ədalət hissi xalqın yaddaşından silinməmiş, tarixdə öz ləyaqətli qiymətini almışdır.

Biz və xalq

Bu ağır və təhlükəli məs`uliyyəti iki qrup daşıyır: bu qruplardan biri “imamət”i “nübüvvət”in davamı bilən mücahid şiə alimləridir. İkinci qrup isə səmimi və pak e`tiqadlı insanlardır. Onların sükutu xaqanları özündən çıxarır, hökumətin şallağı belə mücahidlərin səbrindən qan ağlayır.