Фейзи мустафайев
Yüklə 0,85 Mb. Pdf görüntüsü
|
72
Əli Kərimin «Zoya kimi» adlı bir şeiri var.Bu onun ilk şeirlərindəndir. Bacısı Əminəyə ithaf edib:
Əziz bacım, can bacım, Mənim mehriban bacım! Baxıb o şən çöhrənə qardaşın da bilir ki, Bu günkü dərslərini bilirsən Zoya kimi. Sanıram ki, dağların bulud yaran başıyam. Zoyanın qardaşıyam. Əziz bacım, can bacım. Hər işin Zoya kimi, Gedişin Zoya kimi, Gəlişin Zoya kimi.
dünyanın ən kədərli adamlarından biri Əminə bacıdır.Mənə elə gəlir, onun kə-dərli gözləri daim qardaşını axtarır: «Bacın səni arzular, heç gəlmirsən tuş, qardaş!» Ən xöşbəxt ailə həyatı da qardaşını itirmiş bacıya təsəlli ola bil-məz.Hələ Əli Kərim kimi bir qardaş itirəsən! Əminə bacının uşaqları boya - başa çatıb, lazımi təhsil alıblar, sevimli işləri var.Təranə müəllimə deyir: «Adı-mı dayım qoyub».İqtisadçı Vaqif deyir ki, «dayımla, bax o ağacın altında otururduq».Bu sözlərin kədər yükü çoxdur, yoxsa sevinc yükü?..
Gecmi - tezmi Əminə bacıdan soruşacaqdım: Əli ilə bağlı hansı yadigar şeylər qalıb?
Nədənsə bu sualı yubadır və Əli haqqında özüm danışırdım.Danışırdım ki, bu gün Əlinin oxuduğu məktəbdə də olmuşam, cənazəsinin yuyulduğu məs-ciddə də.Adını daşıyan küçəni də ziyarət etmişəm, yaşıllıqlır qoynunda yerlə-şən məzvrını da.Onu tanıyanlarla da söhbət etmişəm, «tanımayanlarla» da.Nə-dənsə, Əminə bacı elə bildi, bununla demək istəyirəm ki,görün, Əlinin xətrini necə əziz tuturam! Bəlkə bununçün o dedi: «Bilirsiz, siz cavanlar Əlini niyə çox istəyirsiz? - Çünki o da sizi çox istəyirdi».
Mən, əzizini itirmiş çox adamlar görmüşəm.Gizlətmirəm, onların elələri olub ki, öz sözləri ilə məndə ikrah hissi doğurublar: «Allah elə bizimkini gör-dü,o qədər ölməlilər vardı.Heç kəsə bir şey olmur.Gör, heç…filankəslərin bur-nu da qanamır, amma bizimki…»
Əli Kərimin ailə üzvləri, qohumları isə heç vaxt buna bənzər fikir işlət- mirdilər.Əlbəttə, bu Əlinin öz tərbiyəsindən irəli gələn keyfiyyət idi: o, heç kə-sin pisliyini, heç kəsin ölümünü istəməzdi.Bəlkə elə Əli Kərim yanğısı da bura-dan yaranır.O, hamı üçün yanırdı.indi də hamı onunçün yanır.Heç kəsi ürək-dən istəməyəni heç kəs ürəkdən sevməz.Bu hamıya bəllidir.Tək özünü istəyən-ləri heç özününkülər də ürəkdən sevmir.
- Əli dərdini, ağrısını başqalarından gizlədən idi.Elə bil utanırdı bun-dan.Heç cür razı deyildi, mən də onunla xəstəxanaya gedəm. «Əminə, sən gəl-mə, get imtahanlara hazırlaş» - deyirdi.O vaxt APİ - nin dördüncü kursunda 73
oxuyurdum.Əli imtahan vaxtı xəstələnmişdi.Ümumiyyətlə, mən həmişə imta-han vaxtı Əligildə qalardım.Bir dəfə də növbəti yay sessiyasına getmişdim. Gördüm qapıları bağlıdır.Deməli, ailədə nə isə mübahisələri olub.Getdim Əli-nin iş yerinə.Elə mən qapıdan girəndə gördüm, qəzetə bükülmüş çörək, pomi-dor, xiyar çıxardıb yemək istəyir.Məni görən kimi tez «süfrəsini» yığışdırmaq istədi. «Utanma, utanma, dedim, - bu nə gündür?» - «Nə gün olacaq, çörək yemək istəyirdim» - dedi.
Otağının açarını istədim.Ciblərini çox axtardı, nəhayət açarı tapıb verdi: «Yenə də məni günahkar bilirsən? Get dincəl, mən də bir azdan gələcəyəm» - dedi…
Sonra Əli kərimlə bağlı yadigarları gətirdilər.Burada Əlinin rus dilində çıxan ilk kitabı, vəfatından sonra buraxılan «Səfərdən sonra» kitabı,nekroloqu dərc olunan qəzet və daha nələr vardı; çoxunda Əli kərimin şeirləri dərc olunmuşdu.Şəkillər də vardı.Əlinin qayğısız illərindən yadigar və ömrünün son günü - dəfni ilə bağlı şəkillər.Əminə bacı qardaşının bir neçə məktubunu da qoruyub saxlayıb.O, tükürpədici bir kədərlə kağızların arasından çıxardığı dəsmalı mənə uzatdı: «Əlinin son dəsmalıdır, xəstəxanada yatanda ondan istifadə edib».İlahi, sən bu günahını nə ilə yuya bilərsən ki, bacı, qardaş əvəzi-nə gör nədən təsəlli alır?! Əminə bacının hərəkətlərinə göz qoyuram.Bu dəqiqə onun ürəyi hön-kürtü ilə ağlayır.Adam göz yaşı tökmədən necə də ağlayarmış:
Qardaş ölsə zülümdür. Gülümdür, bülbülümdür Bacı qardaşa qurban Qardaş ölsə zülümdür.
Bu kədər buzunu qırmaq üçün kağızların arasından götürdüyüm kiçik bir vərəqdəki yazını oxuyuram: «biz səni ziyarətə gəlmişik.Əli! Sən bizim ən gözəl şairimiz və mehriban dostumuzsan.sənə eşq olsun,Əli!» İslam səfərli, Nə-riman Həsənzadə… və başqaları 15/ÕI.69».
Əminə bacı izahat verir: «Qəbrinin üstünə gül qoymuşdular.Bu kağız da gülün altındaydı, ordan götürmüşəm».Görün, Əli Kərimin bacısı nədən təsəlli tapır! Əli Kərimin bacısı nəyə möhtacdır! Mənə elə gəlir,Əli Kərimin vəfatın-dan doğan kədəri hələ heç kəs olduğu kimi ifadə etməyib.Heç kəs bununçün tutarlı bir ifadə tapmayıb, tapa bilməyəcək!
Əli Kərimin bacısına yazdığı bir məktubdan sətirlər: «Əziz bacım Əminə! Salamlar.məktubunu aldım, çox qəmləndim,bütün günü başım ağrıdı.Siz gərək inanasız ki, mənim bütün o işlərdən xəbərim yoxdur.Taqsır evsizlikdədir…
Nə isə… sonra sən yazırsan ki, mən sənə soyuğam.Mən bu sözlərdən çox dilxor oldum.Mənim səndən başqa kimim vardır? Niyə mən sənə soyuğam? Zərər yoxdur.Vaxt olar ki, shv etdiyini başa düşərsən». Yüklə 0,85 Mb. Dostları ilə paylaş:
|