- 20 -
simvolları kimi tanınan Nizami, Mövlana, Sədi Şirazi, Hafiz və
s. məhz həyat hikmətlərini tərənnüm edirdilər. Sufizmə də
Qərbdə ən çox ona görə maraq vardır ki, burada mənəviyyat
fəlsəfəsi həyat tərzi ilə birləşir. İslam özü bir dünyagörüşü
olmaqla yanaşı, ilk növbədə müəyyən həyat tərzini, mənəvi
prinsipləri ehtiva edir. Bütün bu məsələlər inteqrativ şəkildə –
«şərqşünaslıq» (bəzən daha konkret – «islamşünaslıq») adı
altında öyrənilir. Amma orta əsr islam fəlsəfəsinə ümumbəşəri
fəlsəfi inkişaf prosesinin aparıcı bir mərhələsi kimi yanaşılmır.
Bizim tədqiqatçılar isə fəlsəfənin inkişaf tarixində bizə
məxsus səhifələrin də olduğunu daha çox tarixi aspektdə yada
salır və bununla kifayətlənirlər; müsəlman filosoflarının hansı
ideyalarının müasir fəlsəfi fikrin formalaşmasında rol
oynadığını və onların öz aktuallığını nə dərəcədə saxlaya bil-
diyini araşdırmağı isə «unudurlar». Bəli, islam fəlsəfəsi bir
qayda olaraq orta əsrlərin timsalında yada salınır. Və bu zaman
orta əsr (islam) fəlsəfəsi adlandırdığımız mərhələnin nə də-
rəcədə orijinal olduğunu, antik fəlsəfəyə nisbətdə nə də-rəcədə
müstəqil və yeni olduğunu araşdırmağa da bəzən ehtiyac
duymuruq. Böyük fəxarətlə «Şərq renessansından» danışırıq.
Amma fərqinə varmırıq ki, biz orta əsrlərdə müsəlman
mütəfəkkirlərinin xidmətini ellin mədəniyyətinin (və fəlsəfəsi-
nin) yenidən oyanışı, dirçəlişi kimi qəbul etməklə, əslində bir
sıra Qərb tarixçilərinin iddialarını təsdiqləmiş oluruq Av-ropa
renesansından sonra yeni Avropa mədəniyyəti (və fəlsəfəsi)
yarandı. Bəs Şərq renessansından sonra nə yaranıb?
Renessans özü müstəqil bir zirvə, nəticə kimi götürülür.
Halbuki, renessansdan məqsəd yeni bir tərəqqi üçün platforma,
postament hazırlamaqdır. Digər tərəfdən, orta əsr müsəlman
filosoflarının yeganə mənbəyi antik fəlsəfə və ya ellin
mədəniyyəti olmamışdır. Burada Şərqin öz qədim fəlsəfi
düşüncə ənənələri, zərdüştilik, hind-çin fəlsəfəsi və s.-dən də
istifadə olunmuşdur. Ən başlıca xidmətlərdən biri isə, islam
dünyagörüşünün fəlsəfi
əsaslarının işlənib-hazırlanması
olmuşdur. Əl-Qəzalinin bütün fəlsəfi yaradıcılığı bu məqsədə
xidmət etmişdir və sonralar xristian sxolastları ən çox məhz
onun ideyalarından bəhrələnmişlər. Antik fəlsəfi fikrin islam
ehkamları ilə uzlaşdırılması əslində yeni mahiyyətli, hətta çox
- 21 -
vaxt yeni məzmunlu fəlsəfi problemlərin, ideyaların ortaya
çıxmasına səbəb olmuşdur. Məlum fəlsəfi nəzəriyyələr arasında
ən çox yeni platonçuluğa meyl edilməsi də müsəlman
filosoflarının antik fəlsəfi təlimlərə seçkili münasibət
bəsləməsinin nəticəsi idi. Seçkili münasibət üçün isə əvvəlcə
müəyyən meyarlar, məxsusi mövqe olmalıdır.
Qərb filofosları çox vaxt yunan fəlsəfəsi ilə özləri ara-
sında körpü rolunu da bizə «çox görürlər». B.Rassel yazır:
«Bütün Qərb fəlsəfəsi – yunan fəlsəfəsidir və bizi keçmişin bö-
yük mütəfəkkirləri ilə bağlayan iplərin nə vaxtsa qırılmasını
qəbul etmək olmaz».
1
Təəssüf ki, ümumdünya sivilizasiyasında, ümumbəşəri
fəlsəfi fikir tarixində bizim də payımız olduğunu iddia edə
bilmək üçün ancaq orta əsr müsəlman filosoflarının və alim-
lərinin yaradıcılıqlarına istinad etməli oluruq. Amma çox vaxt
bu «pay» da inkar olunur və ya nəzərdən qaçırılır. Görünür
unuduruq ki, tarixi yazmaq haqqı da bu gün güclü olanların
əlindədir. Əbu Turxan demişkən, «bu günü olmayan xalqın
keçmişi də yoxdur». Özümüzün ümumbəşəri fəlsəfi fikir
tarixində həmmüəllif statusumuzu təsdiqləmək üçün çağdaş
fəlsəfi fikir səviyyəsində dayanan, dünya fəlsəfə ictimaiyyəti
tərəfindən nüfuz sahibi kimi qəbul olunan filosoflara
ehtiyacımız vardır. Əks təqdirdə biz ancaq bütün dünya üçün
yazılmış fəlsəfə tarixinin dişarında, harada isə özümüz üçün
əlavə bir tarix yazmaqla təskinlik tapmalı olacağıq. «Şərq
fəlsəfəsi», «islam fəlsəfəsi» və s. bu tipli kitabların çoxalması
və getdikcə həcmlərinin artması, harada nə yazılıbsa tərcümə
olunub, köçürülüb, yeni imzalar altında nəşr olunması, görünür,
bunun nəticəsidir ki, «Qərb öz tarixini yazır, biz də
özümüzünkünü yazaq» mülahizəsi rəhbər tutulur. Halbuki, əsas
məqsəd bunları özümüzə yox, bu gün dünya fəlsəfi fikrində
aparıcı rol oynayan, müasir fəlsəfi fikrin simasını müəyyən
edən Qərb tədqiqatçılarına isbat edə bilməkdir. Bunun üçün isə,
bir tərəfdən, müqayisəli təhlil lazımdır: «həqiqət müqayisədə
üzə çıxır». Digər tərəfdən, müqayisə aparmağa, tarixi keçmiş
haqqında keçərli söz deməyə, yenidən ölçməyə, öz meyarından
1
Б.Рассел. Мудрость Запада. М., Республика, 1998, стр. 26.
- 22 -
çıxış etməyə, artıq formalaşmış stereotipi dəyişməyə haqqı
(nüfuzu) çatan, dünya fəlsəfə ictimaiyyəti tərəfindən qəbul
olunan, «sayılan» çağdaş filosoflar lazımdır.
Tarix ilə müasirlik bir-birini tamamlayır. Dünya fəlsəfi
fikrinin ön sıralarına çıxmaq, aktual fəlsəfi problemlərlə bağlı
tədqiqat aparmaq, yaradıcı ideyalarla çıxış etmək üçün isə
ümumbəşəri fəlsəfə tarixinin yenidən nəzərdən keçirilməsi,
daha obyektiv mövqedən şərhi, tənqidi təhlili tələb olunur.
Bu gün, informasiya almaq imkanlarının çox geniş və
yüksək olduğu bir şəraitdə qədim hind-çin fəlsəfi təlimlərindən
tutmuş ən müasir tədqiqatlara qədər hərtərəfli məlumat bolluğu
vardır və bunların dilimizə tərcüməsi, əlbəttə, yaxşı haldır.
Lakin fəlsəfənin xüsusiyyəti bundan ibarətdir ki, burada
məlumat bolluğu, tarixi təfərrüatlar deyil, yaşarlı fikirlərin önə
çəkilməsi vacibdir; mətnlərin tərcümələri deyil, ideyaların
«tərcüməsi» önəmlidir. İdeyalar «tərcümə olunarkən»,
terminoloji fərqlər aradan qaldırılarkən, mətnlər ortaq məxrəcə
gəlir və təkrarlanan hissələr atıldıqdan sonra ancaq yeni, orijinal
ideyalar qalır. Bu proses fəlsəfi-tarixi reduksiya prosesidir.
Fəlsəfə tarixi təkrarlardan, perspektivsiz kənaraçıxmalardan
təmizləndikdən sonra müasir fəlsəfi fikir səviyyəsi ilə
eyniləşmiş olur. Nəticədə bir çox keçmiş filosoflar
müasirlərimizdən daha böyük səlahiyyətlə çağdaş fəlsəfənin
yaradıcıları, müəllifləri olurlar.
Bu kitabın əsas missiyası da klassik fəlsəfənin yaşarlı
ideyalarını müasir fəlsəfi fikir müstəvisinə çəkmək və
ümumbəşəri fəlsəfi fikir tarixinin reduksiyası sayəsində daha
mükəmməl fəlsəfi bir sistem üçün zəmin hazırlamaqdan iba-
rətdir.
Dostları ilə paylaş: |