Friedrich nietzsche zerdüŞt böyle söYLÜyordu “İnsanüstünü” (Übermensch) nün Felsefesi

İHTİYAR VE GENÇ KADINCIKLARA DAİR

“Zerdüşt karanlıkta nereden geliyorsun? Mantonun altında dikkatle sakladığın şey nedir?

Sana hediye edilmiş bir hazine, yeni doğmuş bir çocuk mudur?

Yoksa ey fenalar dostu; şimdi sende hırsızların yolundan mı gidiyorsun?”.

Küçük kardeşim o, bana hediye edilmiş bir hazinedir: Taşıdığım şey bir küçük hakikattir. Fakat o, bir çocuk gibi yaramazdır. Ve eğer ağzını tutmazsan haykıracak.

Bugün gün batarken, yalnız yolumda yürüyordum. Bir ihtiyar kadıncağıza rastladım.

Bana dedi ki:

“Zerdüşt kadınlara hitabende çok şeyler söylüyor. Fakat kadına dair bize bir şey söylemedi.

Cevap verdim: Kadına dair yalnız erkeklerle konuşmalıdır.

Kadın dedi ki: Bana da kadından bahset, söylediğini hemen unutacak kadar ihtiyarım. Kadının bu arzusunu kabul ettim. Ve dedim ki:

KADINDA HER ŞEY BİR MUAMMADIR. Ve kadında her şeyin bir tek halli vardır:

Ona gebelik derler.

Kadın için erkek bir vasıtadır. Gaye daima çocuktur. Fakat erkek için kadın nedir?

Halis erkek iki şey ister: Tehlike ve oyun.

Onun için o, kadının en tehlikeli bir oyuncak olmasını ister.

Erkeği muharipliğe, kadın muharibin istirahatini temine terbiye etmelidir. Bundan başka her şey deliliktir.

Muharip fazla tatlı meyveleri sevmez, onun içinde kadını diler; en tatlı bir kadın bile acıdır.

Kadın çocukları erkekten daha iyi anlar. Fakat erkek, kadından daha çocuktur.

Halis erkekte bir çocuk saklıdır. Bu, oynamak ister. Haydi, bakalım kadınlar erkekteki çocuğu keşfedin!

Kadın, henüz mevcut olmayan bir âlemin faziletleri ile ışıldayan elmas gibi zarif ve temiz bir oyuncak olmalıdır.

Aşkınızda bir yıldızın ışığı parlamalı; umudunuz şu olmalıdır. “İnsanüstünü” nü doğurabilsem:

Sevginizde cesaret bulunmalıdır. Sevginizle size korku telkin edenin üstüne yürüyünüz. Şerefiniz aşkınızda olmalıdır. Yoksa kadın şereften az anlar. Fakat sizin şerefiniz şu olmalıdır. Daima sevildiğinizden fazla sevmek, hiç bir zaman ikinci olmamak.

ERKEK, SEVEN KADINDAN KORKSUN. Çünkü o zaman her fedakârlığı yapabilir ve başka her şey ona kıymetsiz görülür.

ERKEK KİN BESLEYEN KADINDAN DA KORKSUN. Çünkü erkek, ruhunun derinliklerinde yalnız fenadır. Fakat kadın orada berbattır.

KADIN EN ÇOK KİME KİN BESLER?

Demir, mıknatısa demiş ki: en çok sana kin besliyorum. Çünkü sen çekersin, fakat kendine çekecek kadar kuvvetli değilsin.

Erkeğin saadeti, “ben isterim” dedir. Kadının saadeti “o bitiyor” dadır. “Bak, arz şimdi mükemmelleşti” bütün sevgisi ile itaat eden kadın böyle düşünür.

Kadın itaat etmeli ve sathına bir derinlik bulmalıdır.

Kadının gönlü sathidir (görünüşe göre, derinliğine dalmadan, üstünkörü olarak), sathi bir suyun üstünde fırtına gibi müteharrik (hareketli) bir kabuktur. Fakat erkeğin gönlü derindir. Onun ırmağı yer altı boşluklarında hışıldar; kadın onun kudretini sezer, fakat kavrayamaz.

İhtiyar kadın şöyle cevap verdi. Zerdüşt pek akilâne şeyler söyledi. Hele kâfi derecede genç olanlar için.

Ne tuhaf, Zerdüşt kadınları az tanır. Fakat onlara dair söylediği şeyler yine haklı. Bu, şunun için midir ki: Kadın da hiç bir şey imkânsız değildir?

Şimdi teşekkür olarak bir küçük hakikat al: Onu söyleyecek kadar yaşım var.

Onu sar ve ağzını tıka, yoksa bu küçük hakikat pek fazla bağırır.

“Kadın gücü hakikati bana ver” dedim. Onu verdi:

“Kadınlara mı gidiyorsun kırbacı unutma”.

Zerdüşt böyle söylüyordu.

YILAN SOKMASINA DAİR

Zerdüşt Bir gün bir incir ağacı altında uykuya dalmış, sıcak olduğu için yüzünü kolları ile kapamıştı. Bu esnada bir yılan geldi. Boynundan öyle soktu ki Zerdüşt ağrıdan bağırdı.

Zerdüşt kolunu çehresinden ayırarak yılana baktı. Yılan Zerdüşt’ün gözlerinden tanıdı. Biçimsizce kıvrılarak kaçmak istedi.

Zerdüşt dedi ki: “olmaz, daha teşekkürümü almadın. Beni tam vaktin da uyandırdın. Daha uzun yolum var”. Yılan mükedderane (üzülerek) dedi ki:

“yolun kısa ve benim zehrim öldürücüdür.” Zerdüşt gülümsedi ve dedi ki:

“Bir ejderi bir yılan zehri ne zaman öldürebilmiştir?

“Fakat yılan zehrini geri al. Çünkü sen onu bana hediye edecek kadar zengin değilsin”, o zaman yılan yeniden Zerdüşt’ün boynuna sarıldı ve yarasını yaladı.

Zerdüşt bunu bir vakitler yanındakilere anlattığı zaman “hikâyenin ahlâki tarafı ne” diye sordular. Zerdüşt cevap verdi

İyiler ve adiller bana ahlâk yıkıcısı derler. Benim hikâyem gayrı ahlakidir. Fakat bir düşmanınız olursa onun fenalığına iyilik ile mukabele etmeyin. Çünkü bu, utandırır.

Bilakis ispat ediniz ki: o, size bir iyilik yapmıştır.

Utandırmaktansa öfkeleniniz. Eğer size sövülürse; söveni taziz etmeniz hoşa gitmez. Daha iyisi birazda siz ona sövün.

Eğer size büyük bir haksızlık yapılırsa; ona karşı hem beş küçük haksızlık yapınız. Hep haksızlıklara maruz kalanı görmek kötü bir şeydir.

Bunu zaten biliyor muydunuz? İştirak edilen bir haksızlık bir yarı haktır. Ve haksızlığı, onu taşıyabilen omuzuna alsın.

BİR KÜÇÜK İNTİKAM, HİÇ İNTİKAM ALMAMAKTAN DAHA İNSANÎDİR.

Ve eğer ceza mütecaviz için bir hak ve şeref değilse cezalarınızı da istemem.

Haksızlığa uğramak haklı olmaktan daha kibardır. Yalnız bunun için zengin olmak gerektir.

Soğuk adaletinizi sevmem. Hâkimlerinizin gözünden daima bir cellât ve onun soğuk demiri bakar.

Söyleyin; adaletin gören gözlerle bir sevgi oluşu nerede bulunur.

Bana yalnız bütün cezaları değil, bütün suçları da üzerine alan bir sevgi bulunuz.

Bana, hâkimden başka herkesi beraat ettiren bir adalet bulunuz.

Bunu da dinlemek ister misiniz? Tam âdil olmak isteyen için yalan da bir insan dostluğudur.

Fakat nasıl tam âdil olayım? Herkese kendisininkini nasıl veririm? Bana şu kadarda kâfi: Herkese kendiminkini veririm.

Kardeşlerim!

Nihayet bütün yabancılara haksızlık etmekten sakının. Bir muhacir nasıl unutur, nasıl mukabele eder?

Bir muhacir, derin bir kaynak gibidir. İçine bir taş atmak kolaydır. Fakat söyleyin taş dibe kadar çöktükten sonra onu kim çıkarmak ister?

Yabancıyı tahkir etmekten çekinin. Eğer yaptınızsa artık onu öldürün.

Zerdüşt böyle söylüyordu.