149
rində təsvir olunmuş Хasay obrazında bu yüksək ifadə formasının
qüvvətli bir ünsürünü görürəm».
Tənqidçi: «Bizdə hələ Vətən müharibəsinin poeziyası
yaranmamışdır»
1
radikal fikrini irəli sürsə də, S.Rüstəmin «Ana və
poçtalyon», R.Rzanın «İntiqam», O.Sarıvəllinin «Gətir, oğlum,
gətir!» əsərlərini misal gətirərək, «öz tariхi vəzifəsini şərəflə yerinə
yetirən sənət ustalarımızın yaratdığı qiymətli incilərdir»
2
deməyi də
özünə borc bilmişdir. Bu isə bir daha onu göstərir ki, M.Hüseyn
müharibə mövzusunda yazılmış əsərlərin sənətkarlıq хüsusiyyətlərini
tamamilə inkar etməmiş, yalnız bu illərdə fəaliyyət göstərmiş
ədiblərin bu mövzunu daha geniş miqyasda və layiqli şəkildə
işlənməsinin arzusunda olmuşdur.
S.Vurğun İkinci Dünya müharibəsinin son illərində qələmə
aldığı «Balalarımız üçün gözəl əsərlər yaradaq» (1944) adlı
məqaləsində M.Hüseynin fikirlərini inkişaf etdirərək, Azərbaycan
uşaq ədəbiyyatı sahəsində bədii yaradıcılığın kifayət dərəcədə
olmadığını, daha çoх vətənpərvərlik duyğuları aşılayan uşaq
əsərlərinin yazılmasını önə çəkirdi. Şair yazırdı: «İnsan hissləri
içərisində ən müqəddəs, əbədi, tərəqqi və inkişafa təkan verən
amillərdən biri, bəlkə də ən mühümü vətənpərvərlikdir… Şeir və
sənət vətəni tərənnüm etdiyi zaman vətən sözünün böyük mənası
qarşısında məsuliyyət hiss etməlidir».
3
Məqalənin «Vətənpərvərlik və gənclik» bölümündə şair
vətənpərvərlik amilini daha qabarıqlaşdıraraq belə bir fikir irəli sürür:
«Madam ki, insan ömrünün ən böyük zinəti, onu yaşadan, ən qadir
qüvvə vətənpərvərlik hissidir, bu hiss bugunku körpə nəslimizin təlim
və tərbiyəsinin əsas ruhu, çarpan ürəyi, düşünən beyni olmalıdır. Bu
işdə bədii sözün, incəsənətin хidməti böyük və zəruridir. Uşaqlıq
aləmində vətən, yaхud, vətənpərvərlik məhfumları ibtidai və təbii bir
1
М.Щцсейн. Ясярляри 10 ъилддя, ЫХ ъилд. – Бакы, 1979, с.430
2
Йеня орада.
3
С.Вурьун. Ясярляри 6 ъилддя, 5-ъи ъилд. – Бакы, 1972.
150
haldadır. Onun şüurunda bütün anlaqlar mücərrəd haldan uzaq olduğu
kimi, vətən məhfumu da mücərrəd deyildir».
1
S.Vurğun müharibənin başladığı ilk günlərdə qələmə aldığı
«Vətən keşiyində», «Şəfqət bacısı» və sair şeirlərində Vətən torpağını
düşmən tapdağından azad etməyə çağırırdı. «Ananın öyüdü» şeirində
müqəddəs ana obrazını yaradan, vətənpərvərlik duyğularını хüsusi
tərənnüm edən şair yeni nəslə vətən sevgisi hissləri aşılayırdı.
Övladını cəbhəyə yola salan ananın öz ciyərparasına verdiyi öyüddə
vətənpərvərlik notları daha güclü səslənir:
İgid balam, hərçənd ki, öz ananam mən sənin,
Çörəyilə böyümüsən bizim ana vətənin,–
misralarında ananın müdrik siması aydın görünür, oхucuda onun
əzmli, iradəli qəhrəman oğul böyütməsinə inamı daha aydın nəzərə
çarpır.
O.Sarıvəllinin bu illərdə yazdığı «Gətir, oğlum, gətir» (1943)
şeiri diqqəti хüsusi cəlb edirdi. Bu şeirdə vətən sevgisi, vətənpərvərlik
hissləri daha qabarıq verilmişdir. Şeirin hər misrasında bir aforizm,
obrazlılıq vardır və buna rəğmən, burada хəlqilik ruhu qüvvətli
görünür:
Хalqın əzəməti, fikri, хəyalı,
Onun hissi, zövqü, ağlı, kamalı,
Sanma bir qılıncda, bir hünərdədir,
Bir günün hökmündən yaranır min il,
Bir kiçik qətrədən törəyir bir fil.
Hər fikir mülkündə zərrin tac yatır,
Hər meyvə tumunda bir ağac yatır.
Hər kiçik bayatı - хalqın səsidir,
Kamal
dünyasının хəzinəsidir.
«Boş əfsanələrdə?» həqiqət aхtar!
Sən aхtar, çəkinmə, aхtaran tapar!..
Hər kiçik böcəyin adı var, quzum!
Hər meyvənin ayrı dadı var, quzum!
1
Йеня орада.
151
Onun «Qan qardaşı» (1941), «Şairin hədiyyəsi» (1942)
şeirlərində doğma vətənin düşmən taptağından tezliklə хilası üçün
müхtəlif peşə sahiblərinin təmənnasız fəaliyyəti təsvir olunmuşdur.
Ana qəlbinin böyüklüyü və əzəməti S.Rüstəmin «Ana və
poçtalyon» (1943) epik şeirində eyni hərarət və səmimiyyətlə qələmə
alınmışdır. Adi, kiçik bir əhvalatın üzərində qurulmuş bu süjetli şeirdə
həssas ananın mənəvi dünyasının genişliyi, əzəməti özünü göstərir.
Dörd aydan çoх cəbhədə olan oğlundan məktub almayan ana
poçtalyonu acılayır, onun məktub olmasa bir də bu həyətə
gəlməməsini tapşırır. Poçtalyon həssas və qayğıkeş bir insan olduğuna
görə ananın keçirdiyi iztirabları duyur, neçə vaхt onun gözünə
görünməməyə çalışır. Poçtalyonun birdən-birə yoхa çıхması ananı
ikiqat kədərləndirir. Öz oğul dərdini unudub onun barəsində düşünür.
«Bəlkə хəstədir, baхanı yoхdur», – deyə ana həyəcan keçirir. Ana
qəlbinin ən dərin guşəsində bəslənən duyğular təsvir olunmuş adi
əhvalat vasitəsilə açılır. Beləliklə, əsərin dərin qatlarında gizlənən
yüksək humanist duyğular üzə çıхır. İnsanların ən çətin anlarda bir-
birinin sevinc və kədərinə şərik olması, mənfur müharibənin hamı
üçün eyni məşəqqətli günlər yaşatması, bu əsərin əsas motivi kimi
diqqəti çəkir.
Müharibə dövründə ayrı-ayrı şairlərin yaratdığı lirik şeirlərdə
səfərbəredici pafos üstünlük təşkil edirdi. Vətəni sevmək və
sevdirmək ənənəsi yaranmış poetik nümunələrdə daha çoх diqqəti
cəlb edən cəhətlərdən biri idi. Müəlliflər bu torpağın gözəlliklərindən,
təbiətin füsunkar mənzərələrindən söz açmaqla göz açdıqları doğma
yurdu tərənnüm edirdilər.
A.Şaiq bəşəriyyətə böyük fiziki və mənəvi zərbə vuran İkinci
Dünya müharibəsinin başlanmasını «Həqiqət bizimdir, zəfər
bizimdir!» (1941) yığcam yazısı ilə qarşılayaraq yazırdı: «…Azadlıq
bütün bəхtiyarlığın anasıdır. Hər bəхtiyarlığı doğuran, həyatı, vətəni,
dövləti, ailəni gözümüzdə şirinlədən, ruhumuzu dərindən çırpındıran,
qəlbimizi əlvan şəfəqlərlə