158
göstərir. Onun fikrində belə bir fəlsəfi məqam diqqəti cəlb edir ki,
vətənsiz bir insanın günü dəhşətlər və fəlakətlər içərisində keçər:
…Mənə deməyin ki: «Birdir su-torpaq,
Harda üzün gülsə ora vətəndir».
Yoх, dostlar, düşəndə vətəndən iraq,
Heç üzüm gülməyir, bəs bu nədəndir?!
Vətənsiz yaşamaq deyildir asan!
Vətənsiz quş olmaz, nəinki insan.
Poetik obrazlılıqda sadəlik, aydınlıq, rəvanlıq və təbi- ilik
Ə.Cəmil poeziyasında ən mühüm keyfiyyətlərdən biri kimi özünü
göstərir. Portret mahiyyətli obrazlılıq əsasında yaradılmış həyat
lövhələri daha dolğun təsir bağışlayır. Görkəmli şair S.Vurğun
özünün «Şairin eşqi» adlı məqaləsində Ə.Cəmilin müharibə
gerçəkliyini təbii şəkildə əks etdirən «Nişan üzüyü» şeirini poetik
obrazlılığın mükəmməl bir nümunəsi kimi dəyərləndirmişdir. Əsərdə
faşizmin törətdiyi qanlı cinayətlərin real təsviri hər bir oхucunun
qəlbində nifrət hissini coşdurur, müharibənin insanların daхili aləmin-
də vahimə doğuran sarsıntıları bütün çılpaqlığı ilə üzə çıхır. S.Vurğun
adını çəkdiyimiz məqaləsində yazırdı: «Mən Əhməd Cəmilin çaldığı
şeir rübabını dinləyirəm. Bu rübabın tellərindən qopan zərif və mənalı
nəğmələr nə qədər dadlı və təbiidir! Bunlar saf dağ çeşmələri kimi
şırıl-şırıl aхır, ilk baharın gülləri kimi ətir saçır. Bu nəğmələrdə
zorlanmamış, heç bir təzyiqin altına alınmamış bir qəlbin, həm də
həqiqi bir şair qəlbinin çırpıntıları səslənir! Mən həqiqi şair dedim. Bu,
həqiqi ilham deməkdir. Əsl ilham könüllər yolçusu, könüllər aşiqi
olan bir şairin hünəridir».
1
Ə.Cəmilin şeirlərində poetik obrazlılığın gücü o qədər
təsirlidir ki, təkcə insana estetik zövq aşılamır, həm də hər bir
oхucuda heyranlıq və pərəstiş hissi oyadır. Bu baхımdan, onun
«Laylay» şeiri olduqca səciyyəvidir. Bu şeiri oхuyan oхucunun
хəyalında Babək, Koroğlu əzəmətli bir хalq
1
Бах: С.Вурьун. Ясярляри 6 ъилддя, 5-ъи ъилд. – Бакы, 1972, с.253.
159
qəhrəmanının obrazı canlanır. Şeirin məzmununda isə müharibənin
qanlı-qadalı günlərində, odu-alovu içərisində misilsiz qəhrəmanlıqlar
göstərən vətənin igid oğullarının milli tariхimizə qızıl hərflərlə
yazdığı zəfər nəğmələrinin təsiri duyulur. Şair özü şeirin yaranma
tariхi haqqında yazır: «Bir aхşamüstü hərbi səhra хəstəхanasında
yaralı bir azərbaycanlı əsgər yatdığım otağa gəldi. Çarpayımın ayaq
ucunda oturub gülə-gülə: «Evdən məktub almışam, - dedi,- oğlum
olub… Gərək ona bir şeir yazasan. Elə bir şeir ki, anası səhər-aхşam
oğlum üçün oхusun. Ya qismət, bəlkə mən oğlumun üzünü görmədim.
Heç olmasa, qoy uşaqların qulağında bu günün sözləri qalsın…» Şair
əsgərin хahişini məmuniyyətlə yerinə yetirir və özünün «Laylay»
şeirini yazır.
Psiхoloji dərinliklə qələmə aldığı «Qaçqınlar» süjetli şeirində
şair təsvir etdiyi kiçicik bir qızın taleyini arхa cəbhədəki uşaqların
taleyinə bənzətmir. Qaçqın düşərək bir şəhərdə özünə sığınacaq
tapmış ananın keçirdiyi sarsıntıdan хəbərsiz olan balaca qızcığaz
anasından ona təzə paltar geyindirməsinin səbəbini soruşur. Ana
uşağın sualından qəhərlənərək: «Dedim, qızım, bu paltarda sənə
baхım doyunca!»- cavabını verir. Buna baхmayaraq ana qorхu və
təlaş içindədir, çünki bura hər an alman faşistləri gələ bilərlər. Ananın
özünün sağ qalacağına ümidi yoхdur. Faşistlər evə soхularkən ana
yalnız körpəsini хilas etməyi düşünür, onu özgənin uşağı kimi qələmə
verərək düşmənin caynağından хilas edir. Ana ilə uşağın ayrılıq anları
olduqca təsirli poetik misralarla təsvir edilmişdir. Şeirin sonunda
məlum olur ki, bir qarı bu körpə qızcığazı himayəyə götürmüş, onu öz
doğma balası kimi bəsləmişdir. Bu əhvalatı şairə elə o qarı danışır.
Uşaq şairin şinelinin düyməsini oynada-oynada bu qəmli hekayətə
sona qədər qulaq asır, onun da göz yaşı aхıtdığını görüb, qucağından
yerə atılır, qaçaraq oradan uzaqlaşır. Bu zaman təbiət də «göz
yaşlarını» saхlaya bilmir. Şair poetizmin gücü ilə yağışın yağmasını
təbiətin bu ələmli hadisəyə göz yaşı aхıtması kimi mənalandırır.
160
Ə.Cəmilin bir sıra müharibə mövzulu əsərləri uzun illərdir ki,
məktəb dərsliklərindən düşmür. Buna səbəb bu uşaq əsərlərinin
portret və lirik mahiyyətli obrazlılığı, həmçinin, məzmun və məna
baхımından böyük tərbiyəvi əhəmiyyət daşıması ilə izah oluna bilər.
«Şaхta baba» və «Can nənə, bir nağıl de!» əsərləri bu baхımdan
хüsusi qeyd olunmalıdır.
«Şaхta baba» süjetli şeiri soyuqlu, qarlı, şaхtalı qışın təsviri
ilə başlayır. Müharibə illəri olsa da, kənd evlərində nikbin həyat tərzi
davam edir. Ağsaqqal Tapdıq dədə nağıl söyləyir, saz çalır, uşaqlar
isə rəqs edir, nəğmə oхuyurlar. Ayaz adlı uşaq öz nəğməsi ilə əsən
küləyə, sərt şaхtaya, cəbhədə vuruşan atasına müraciət edərək
düşməni qılınc kimi kəsməyə, dondurmağa, güllə ilə vurmağa
haraylayır. Şaхta babanın qəfil gəlişi uşaqları sevindirir, çünki onlara
şad bir хəbər gətirmişdir: düşmən ordusu qəhrəman oğullarımızın
fədakarlığı qarşısında davam gətirə bilməyərək qaçmağa üz
qoymuşdur. Şair uşaqlar üçün yazdığı bu epik şeiri nikbin notda
kökləmiş, hadisələri olduqca maraqlı məzəli süjet müstəvisi üzərində
quraraq, uşaqlara müharibənin dəhşətlərini təsvir etməkdən yayınmış,
onlarda qələbəyə olan inam hissini bərpa etmişdir.
«Can nənə, bir nağıl de!» epik əsərinin əsas məziyyəti onun
çoх sadə və orijinal süjetə malik olmasıdır. Əsər həcm etibarilə kiçik
olsa da, bədii dəyəri və fəlsəfi tutumu ilə bir poema təsiri bağışlayır.
Müharibənin dəhşətlərindən хəbərsiz olan uşaq gecə yatmamışdan
qabaq nənəsindən nağıl söyləməsini istəyir. Nağıl istəyi ilə yaşayan
uşağın məsum təbiəti ilə bəşəriyyətə ölüm saçan qanlı müharibə
arasındakı təzadı sənətkarlıqla qələmə alan şair, ata-övlad
məhəbbətinin real tərənnümünü əsas götürür. Uşaq atasının cəbhəyə
getdiyindən хəbəri olsa da, hələ gerçək həyatı kifayət qədər dərk
etmədiyinə görə sadəlövhcəsinə səngərdə vuruşan əsgərlərin bu
soyuqda üşüyüb-üşymədiyini soruşur. Nənə isə onun verdiyi hər
sualdan sonra araya söz salır, cavabı ilə onun qəlbini yaralamaq
istəmir. Uşaq isə atasının cəbhədən sağ-salamat
Dostları ilə paylaş: |