Akif Bayramov
12
etiqadların və tərkidünyalıq fəlsəfəsinin tənqidi
gözəlin real və ideal surəti ilə əvəz olunur. Dərin
estetik zövqə malik olan şair nəğmələrində dünyəvi
gözəllikləri lirik planda, yüksək sənətkarlıqla
tərənnüm etmişdir.
Mirzə Şəfinin şeirlərində səslənən bu motivlər,
F.Bodenştedtin şair haqqında yazdığı xatirələrində
öz əksini tapmışdır. F.Bodenştedt Mirzə Şəfi ilə ilk
tanışlıqdan başlayaraq, onunla ayrılana qədərki
bütöv bir dövrü, öz müəllim və dostuna olan
münasibətini böyük məhəbbər və hörmətlə qələmə
almışdır. F.Bodenştedtin xatirələrində dahi Mirzə
Şəfinin surətini görür, onun həyatının bizə məlum
olmayan keyfiyyətləri ilə tanış oluruq.
Fridrix Bodenştedtin Mirzə Şəfi Vazeh haqqında xatirələri
13
P R O L O Q
Qəlbimdə yenə sən canlanırsan, ey gəncəli
ustadım! Sənin yanında əyləşib, nəğmələrini
məlahətli səsində dinləmək istəyirəm. Sənin mənə
bəxş etdiyin o ətirli çiçəklərdən gözəl bir çələng
hördüm. Sənə şöhrət, qadınlarımıza sevinc gətirmək
üçün qarşıma tökdüyü inciləri sapa düzüb, səliqəli
bir boyunbağı düzəltdim, ey mənim gəncəli söz
ustadım Mirzə Şəfi!
F.BODENŞTEDT
Akif Bayramov
14
Tiflisə gələndə məni hər şeydən əvvəl müəllim
tutmaq
məsələsi
düşündürürdü
ki,
tatar
(Azərbaycan – A.B.) dilini öyrənim. Qafqazda
yaşayan camaatla ünsiyyətdə olmaq üçün bu dili
bilmək kifayət edirdi.
Xoşbəxtlikdən, arayıb-axtardığım müəllimlər-
dən ürəyimə yatanı tanınmış xəttat, alim, gəncəli
Mirzə Şəfi oldu.
Mirzə Şəfi öz təvazökarlığı ilə Şərqin ən
müdrik adamlarından biri idi. O, bi fikirdəydi ki,
Avropada gənclər etiqadsız və inamsız yaşayırlar.
O, eyni zamanda belə bir möhkəm əqidədə idi ki,
biz – Qərb övladları dərs alacağımız illər ərzində
onun səyi ilə Şərqin müdrik və ibrətamiz
cəhətlərinə yiyələnəcəyik.
-
Sən mənim beşinci şagirdimsən, - deyə o,
əlavə edib bildirdi ki, hikmətli kəlamlarını
dinləmək üçün Tiflisə gəlmək zərurətini duyanların
sayı getdikcə çoxalır. Bir az susduqdan sonra əlavə
etdi ki, məndən əvvəlki dörd şagirdi geriyə -
Avropaya, öz vətənlərinə qayıdandan sonra bütün
səylərini Şərqdə aldıqları bilikləri yerlərində geniş
yaymağa həsr etmişlər. Mənə isə o, daha böyük
ümid və ehtiram bəsləyirdi.
O vaxt mən elə güman edirdim ki, onun mənə
olan pərəstişkarlığı müqəddəs dilləri öyrənməkdə
Fridrix Bodenştedtin Mirzə Şəfi Vazeh haqqında xatirələri
15
səy və bacarığım, eyni zamanda onun hər bir
dərsinə verdiyim qeyri-adi (yəni böyük) qiyməti
olan bir gümüş pulla bağlıdır.
Mirzə Şəfi inana bilmir ki, müqəddəs dilləri
bilmədən adam özünü necə müdrik hesab edib alim
adı ilə dünyanı gəzib dolaşsın.
O, mənim müqəddəs dilləri öyrənmək səyimi
və bacarığımı, eyni zamanda xoşbəxtlikdən onu
özümə müəllim seçməkdə üstün cəhətlərimi görüb
bəzi şeylərdə mənə güzəştə gedirdi. O, mənə
xeyirxah münasibətini əyani şəkildə sübut etməyə
çalışırdı.
-
Mən,
Mirzə
Şəfi,
Şərqin
tanınmış
alimlərindənəm. Deməli, sən məndən sonra ikinci
müdrik adam olmalısan. Ancaq sən məni düzgün
başa düş. Mənim Ömər əfəndi adlı bir dostum var.
O, böyük, ağıl və mərifət sahibidir. Bu diyarda onu
yazı-pozu işində üçüncü şəxsiyyət hesab etmək
olar. Əgər mən ölsəm, sənin müəllimin o olmalıdır.
O zaman o birinci, sən isə ikinci müdrik adam
olmalısan.
Bu ürək sözlərini deyə-deyə Mirzə Şəfi
şəhadət barmağını alnına söykəyib, nüfuzedici
nəzərlərlə məni süzür, mən də sükut içində razılıqla
başımı tərpədib onun fikrinə tərəfdar olduğumu
bildirirdim.
Akif Bayramov
16
Gəncəli ustadım dərin biliyinə şübhə edən hər
bir kəsə öz müdrikliyini əyani surətdə göstərirdi.
Mən də bir hadisədə bunun şahidi oldum.
Mirzə Şəfinin mühazirələrinə paxıllıq eyləyən
qələm rəqibləri içərisində ən qəddarı bağdadlı alim
Yusif idi. O özünü ona görə bağdadlı adlandırırdı
ki, ərəbcə təhsilini orada almışdır. O iddia edirdi ki,
bilikdə Mirzə Şəfidən daha dərin adamdır. O, Mirzə
Şəfini elm adamları arasında ən səviyyəsiz şəxs
sayırdı. Onun savadlı yaza bilmədiyini söyləyib,
hörmətli müəllimimi gözümdən salmağa çalışırdı.
-
O, hətta oxumağı bacarmır. Mənə de görüm,
yazmağı bacarmayan adam müdrik olarmı? – deyib,
ara vermədən cır, qulaqbatırıcı səslə danışırdı.
Onun danışığından heç nə başa düşmək
olmurdu. O öz adının gözəlliyini, peyğəmbər adı ilə
bağlı olduğunu deyirdi. Deyirdi ki, “Yusif adını
şairlər dönə-dönə ehtiramla vəsf etmişlər”. O,
canfəşanlıqla sübut etməyə çalışırdı ki, bu ad adi
söz deyil, Misir ölkəsində əfsanəyə çevrilmiş
Yusifin eynidir ki, insanlar arasında müdrikliyin
timsalıdır. Bu adı daşıyanların özündə də az, ya çox
dərəcədə gözəllik, böyüklük və müqəddəslik var.
Bax bu cür özünü tərifləyirdi Yusif!
O, mənə özünün yeni keyfiyyətlərindən
danışmaq
istəyəndə,
artırmada
möhtərəm
Dostları ilə paylaş: |