Filologiya
məsələləri, № 7, 2017
179
də fərqlidir; belə ki, əvvəlkilər tabesiz mürəkkəb cümlə komponentlərini, ha-
belə həmcins xəbərləri əlaqələndirir, lakin “isə” bağlayıcısı həmcins üzvl-
ərin, o cümlədən həmcins xəbərlərin bağlanmasında istifadə edilə bilmir,
onlardan yalnız tabesiz mürəkkəb cümlənin komponentlərinin bağlan-
masında istifadə olunur. Məsələn: Anasının həyətə girməsi söhbəti yarımçıq
qoydu, anası isə onların nə danışdıqlarını öyrənmək üçün təkid elədi
S.Əhmədov).
“İsə” sözü müasir dilimizdə həm şərt məzmunu yaradan hissəcik, həm də
tabesizliyin qarşılaşdırma bağlayıcısı kimi fəaldır. Bağlayıcı mövqeyində
“amma, ancaq, lakin” bağlayıcılarının sinonimi kimi istifadə olunur və
onları asanlıqla əvəzləmək olar. Məsələn: Kosaoğlu çox əsəbi görünürdü,
İmran isə buna əhəmiyyət vermədi (İ.Şıxlı).
Əslində bağlayıcı və hissəciyin potensial semantik təsiri bir-birinə çox
yaxındır, hətta bəzi məqamlarda eyni olur. Bunların əsas fərqi funksional
cəhətdəndir; hissəcik yalnız tabeli mürəkkəb cümlədə, həm də birinci
komponentin tərkibində, bağlayıcı isə həm bərabərhüquqlu söz və ifadələrdə,
habelə tabesiz mürəkkəb cümlələrdə komponentlərin bağlanmasında iştirak
edir və ikinci komponentdə olur. Bu isə avtomatik olaraq, komponentlər
arasındakı intonasiyanın xarakterində də özünü göstərir. Belə ki, birinci
halda tabelilik,
tələbedici intonasiya olursa, ikinci halda sadalayıcı
intonasiya
olur. Məsələn: Əgər sədr sərt danışarsa, o da bütün bildiklərini demək
məcburiyyətində qalacaq(İ.Şıxlı).
Yoxsa bağlayıcısı da qarşılaşdırma bağlayıcılarındandır. “Yoxsa
bağlayıcısı cümlədə şərtli qarşılaşdırma mənasının yaranmasına kömək edir.
Özündən əvvəlki cümlənin icrasında şərt anlayışı yaradır, icra yerinə
yetirilmədikdə özündən sonrakı cümlədə əvvəlkinin əksi olmalıdır”(2: 234).
Şərt anlayışı bağlayıcının tərkibindəki –sa şərt şəkilçisi ilə əlaqədardır.
“Predikativ “yox” sözü ilə -sa şərt şəkilçisinin birləşməsindən yaranmış
“yoxsa” söz-formasının yeni qrammatik məzmun “əks-şərt” və “yaxud”
bağlayıcısının mənasını bildirməsi aydın şəkildə hiss edilməkdədir(3:38).
Məsələn: Sahəyə vaxtında çatmalıyıq, yoxsa bütün məhsul zay olacaq-
(M.İbrahimov). Lakin bu söz dilimizdə, xüsusilə danışıq dilində bölüşdürmə
bağlayıcısı kimi də işlənir və digər bölüşdürmə bağlayıcıları ilə əvəzlənə bilir.
Məsələn:
Bu təklifi sən irəli sürdün, yoxsa (ya) qardaşın?(Ə.Vəliyev)
Qeyd edək ki, ədəbi dilimizin qrammatikasına dair yazılmış əsərlərdə
qarşılaşdırma bağlayıcılarının içərisində di gəl(di gəl ki, gəl) bağlayıcısı
verilmir, ona dialektlərə aid yazılarda rast gəlmək mümkündür: “Bu
bağlayıcı ədəbi dildəki amma, ancaq bağlayıcılarının sinonimi olub, tabesiz
mürəkkəb cümlələrin tərkib hissələrini bir-birinə bağlayır” (4: 37). Lakin
onu demək lazımdır ki, bu bağlayıcını konkret dialektlə bağlamaq da düzgün
olmazdı, çünki, demək olar, bütün regionlarımızda bu bağlayıcının
Filologiya məsələləri, № 7, 2017
180
işlədilməsi ilə qarşılaşmaq olur. Ona görə də, bizcə bu bağlayıcını dialekt
sözü yox, danışıq sözü kimi vermək daha düzgün olardı.
Buna görə də həmin
bağlayıcının ədəbi dildə işlənmə imkanı da genişdir. Göstərilən əsərdə
müəlliflər bu bağlayıcının tabesiz mürəkkəb cümlə komponentlərini
bağladığını göstərsələr də, əslində digər qarşılaşdırma bağlayıcılarının
işləndiyi başqa məqamlarda da, məsələn həmcins xəbərlərin bağlanmasında
da iştirak edir: Hamı günahkarın kim olduğunu bilirdi, di gəl (amma, ancaq,
lakin) söyləmək istəmirdi.
Qeyd edək ki, bəzi dilçilik əsərlərində qarşılaşdırma bağlayıcıları
içərisində “buna baxmayaraq” da göstərilir(5:361). F.Zeynalov haqlı olaraq
bu dilçilərə etirazını bildirir və yazır: “Bizcə, amma, ancaq və lakin
bağlayıcıları amma buna baxmayaraq, ancaq bununla belə, lakin buna
baxmayaraq birləşmələrində də yenə bağlayıcı kimi çıxış edir, yanaşdıqları
sözlərlə birlikdə yox, ayrıca, müstəqil olaraq bağladığı ikinci hissəyə aid
olur(6:283-284). Bizə belə gəlir ki, bu tip ifadələri bağlayıcı hesab etmək
olmaz, çünki burada sabitlik yoxdur və ikinci komponent müstəqil leksik
mənaya malikdir.
4. Bölüşdürmə bağlayıcıları. “Ya, ya da, gah, gah da, istər, istərsə,
istərsə də, yaxud, və yaxud, və ya, yainki, və yainki” bağlayıcıları buraya
daxildir.
Bölüşdürmə bağlayıcıları içərisində ən universal olanı və türk
dillərində geniş yayılan forması “ya, ya da” bağlayıcısıdır. Bu bağlayıcı,
əsasən, qoşa şəkildə, hətta bir sıra hallarda həmcins üzvün sayından asılı
olaraq, bir neçə dəfə təkrarlanaraq işlənir. Bölüşdürmə əlaqəli istənilən söz,
söz birləşməsi və cümlələr arasında işlənə bilir. Bu bağlayıcı digər
bölüşdürmə bağlayıcıları ilə bəzi hallarda əvəzlənə bilsə də, bu, həmişə
mümkün olmur. Bu, hər bir bağlayıcıların potensial mənası ilə bağlıdır. Belə
ki, “ya, ya da” bağlayıcı “gah, gah da” bağlayıcıları bir-birinə çox yaxın
olub, adətən, bir-biri ilə əvəzlənə bilir. Lakin bunların işlənmə məqamları
arasında müəyyən fərqlər vardır. “Ya, ya da” bağlayıcısı daha universal olub,
bölüşdürmə səciyyəli bütün ifadələrdə istifadə edilə bilir. Məsələn: Bilirdi ki,
ya bu gün sədrin yalanlarını sübut eləməli, ya da birdəfəlik kənddən
getməlidir(İ.Şıxlı).
Bəzən “ya” bağlayıcısının qarşılaşdırma məqamında “yoxsa” bağlayıcısı-
nın sinonimi kimi işləndiyi göstərilir. Q.Kazımov bu fakta belə misal verir: Sən-
dən qorxdum, ya sənin qohum-qardaşlarından?(C.Məmmədquluzadə)(5: 361).
Bizə belə gəlir ki, bunun əksini demək daha düz olardı; belə ki, müəllifin
verdiyi nümunədə “ya” bağlayıcısı bölüşdürmə məzmunu formalaşdırır, burada
qarşılaşdırma məzmunu, demək olar ki, yoxdur. Bu məqamda həmin
bağlayıcını “yoxsa” bağlayıcısı ilə də əvəz etmək olar: Səndən qorxdum,
yoxsa sənin qohum-qardaşlarından?