72
Gülsüm Hüseynova. Tat dilinin lüğət tərkibinin leksik-semantik təhlili
Kələsər - Tat dilində bu söz «işçi arı» mənasında qeydə
alınmışdır. Dialekt və şivələrdə «işçi arı»; «təzə əkilmiş tənək»
mənalarına rast gəlinir.
Vəcə - Tat dilində bu söz yeni əmələ gəlmiş arı ailəsi
mənasında işlənir. İ.Tahirov həmin sözü geniş təhlil etmişdir.
Tat dilindən keçməsi ehtimal olunur. Məlumdur ki, qədim İran
dillərində sözönü v səsini saxlayan dillərdən biri də tat dilidir.
Qədim İran dillərində sözönü vtarixi inkişaf prosesində fars,
tacik və s. dillərində b səsinə keçmişdir (72, 89). Sözönü v talış
dilində də qalmışdır (63, 228). Əyanilik xatirinə bir misala
diqqət yetirək.
Haqqında danışdığımız vəcə sözü orta fars dilində vaççağ
şəklində işlənmişdir (73, 85). Vəcə sözünün müasir fars dilin də
qarşılığı bəççe-dir. Qanunauyğun olaraq, orta fars dilindəki
vmüasir fars dilində b-yə keçmişdir. Azərbaycan dilində beçə
«cavan xoruz» sözü də işlənir. Bu fonetik və semantik va riant-
ların tarixən bağlı olmasına heç bir şübhə yoxdur. Ancaq bil -
mək lazımdır ki, ədəbi dil və dialektlərin yolu heç də həmişə
bir-birinə uyğun gəlmir. Belə ki, ədəbi dildə səs dəyişmələri
baş verdiyi hallarda belə, dialektlərdə köhnə «for mat» özünü
mühafizə edə bildir. Lakin b-v əvəzlənməsi Quba dialekti üçün
və, ümumiyyətlə, şərq qrupu dialekt və şivələri üçün xarak te-
rik deyil.
Bu hadisə, əsasən, qərb və qismən şimal qrupu dialekt və
şivələrində aiddir (48, 86). Doğrudan da Şəkidə və Göyçayda
«yeni əmələ gəlmiş arı ailəsi» mə nasında veçe sözü işlənir (31,
199; 52, 27).
Tat dilində vəcə «bala, körpə» deməkdir (26, 103). Quba
dialektində həmin söz daha da konkretləşərək, «körpə arı» an la-
mında işlənir. İsmayıllı rayonu şivələrində isə vəcə keçi balası
na deyilir. - Bugün vəcələr yaxşı otdadı (50, 66-67).
Qeyd etmək lazımdır ki, İran dillərində vəçə təzə pöhrə
lərə deyilir. Bəzən kiçik uşaqlara «vəçə» deyilir. Məsələn talış
73
Gülsüm Hüseynova. Tat dilinin lüğət tərkibinin leksik-semantik təhlili
dilində: In əğılon əçey vəçonin «Bu uşaqlar onun balalarıdır».
Talış dilində vəçə-xıçə qoşa sözu də işlədilir ki, bu da «pöhrə -
budaq», «şax - ğudaq» mənasındadır.
Oğuz və Qəbələ rayonlarında fındıq kolunun dibindən
çıxmış təzə zoğlara beçə deyirlər. Məhsul bol olsun deyə beçə
ləri kəsirlər. Beçələri böyüyəndən sonra çıxarıb əkmək olur.
Biz hiss edirik ki, beçə/veçə sözündən lazım olduğundan
artıq danışdıq. Hər halda burası inkar edilməzdir ki, bu ifadə
də sözdür və hər bir söz kimi, dildə müxtəlif əlaqə və münasi
bətlərdə olur.
Coğrafiya və astronomiya ilə bağlı terminlər
Bu qrupdan olan leksik vahidlər də tat dilində müəyyən
qrup yaradır. Onlardan bəzilərini nəzərdən keçirək.
Çırcır - «şəlalə». Tat dilində ş~ç əvəzlənməsi baş ver -
mişdir: çırçır~çurçur~çurçura (-a şəkilçisi tat dilində adlardan
ad düzəldən şəkilçidir. Məs: çox «çax». - Çoxa «budaq», ruz
«gün» ~ ruza «orucluq», dəst «əl» ~ dəstə «yeniyetmə uşaq»
və s. (29, 67). Burada səstəqlidi sözdən düzəltmə ad yaran -
mışdır.
Cıqqırığ - (güclə çıxarılan) (Lah., Məl.) «səs».
Daracağ - «keçid, dağ keçidi», «gədik», «aşırım».
Adına - «cümə axşamı». Azərbaycan dili dialekt və söz
lərində də işlənir.
Tousdum - (Ab.) «yay». Bə tousdum bağ lap pirvayı bi -
rənü. «Yayda ora lap qiyamət olur». Müq. et: fars. tabestan.
«Yay» mənası tat ləhcələrində hamin//homin sözünə də məx
susdur.
Tat dilində təbiət hadisələri ilə bağlı terminlər sırasına
abi-bahar//obi bohor «bahar suyu», əvvəlin bahar//əvvəlin bo -
hor «ilk bahar», tiri kamon «göy qurşağı» kimi söz və termin
lər də daxildir.
74
Gülsüm Hüseynova. Tat dilinin lüğət tərkibinin leksik-semantik təhlili
Tat dilində təbiət obyektlərinin adlarını bildirən bir çox
sözlər var ki, on ların əksəriyyəti ümumiran mənşəli olub, coğ
rafiyaya aid terminoloji leksika sə ciyyəsi daşıyır.
Tat dilinin onomastik leksikası
Onomastik vahidlər alınma ola bildiyi kimi, onların tər ki-
bində alınma sözlər də işlənə bilir. Alınma onomastik vahidlər
və alınma sözlərin köməyi ilə düzələn onomastik vahidlər bir-
birindən fərqli anlayışlardır.
Müasir tat-müsəlmanların əcdadları İranda yaşamışlar və
orada indi də tatlar yaşayır. V.İ.Savina müasir dövrdə İranda
tatların farslarla qarışaraq, assi milyasiyaya uğradığını qeyd et
mişdir (76, 143). Buna baxmayaraq, ərazidə tat adı və tat dili
ilə bağlı onomastik vahidlər, o cümlədən toponimlər az deyil.
İran Azərbaycanında Tatkəndi, Tatlar, Tatqışlaq, Tatxa kimi
toponimlər qeydə alınır. A.Qurbanov qeyd edir ki, dildə hər bir
xüsusi ad - onomastik vahid ictimai-tarixi inkişafın məh sulu
dur. Xüsusi adlar keçmişin izlərini özündə mühafizə edib, müasir
zamana kimi gətirib çıxaran real faktlar, tarixin canlı izləridir
(36, 3).
Azərbaycanın xüsusi adlar sistemində tat etnonimi ilə
bağlı bir sıra ono mas tik vahidlər yer tutur. T.Əhmədov bu mə -
sələ ilə bağlı olaraq yazmışdır: «Tat toponimlərinə tatların mü -
əyyən yerlərdə kompakt və əsasən isə azərbaycandilli əhali ilə
qarışıq şəkildə Dərbənd-Quba-Dəvəçi-Siyəzən-Xızı-Abşeron
zonalarında ara-sıra təsadüf olunur. Bu qrup toponimləri fərq -
ləndirən cəhət tərkiblərində ən çox dahar «qaya», o «su», di
«kənd», təng «dar», sər «üst, baş», xar «yer» və s. söz və ter-
minlərin işlənməsidir: Xaruşə, Gəndov/Gəndo, Nügədi və s.»
(23, 69).
A.Qurbanov Azərbaycan onomalogiyasının əsaslarını sis -
temli şəkildə araşdırmış, bu sahənin prinsip və xüsusiyyətləri-
Dostları ilə paylaş: |