Güney azərbaycan nəSRİ Başlanğıcdan bu günə qədər Antologiya
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
178 Səməd Behrəngi mişəm. Belə qərara gəlmişəm ki, özüm gedib arxın qurtaraca- ğını tapım. Bil mək istəyirəm başqa yerlərdə nə var, nə yox… – Mən də uşaq olanda belə fi kirlərə düşmüşəm, balacan! Arxın nə əvvəli var, nə axırı. Elə gördüyün nə varsa odur. Arx həmişə axır və qurtarmır. – Yox, anacan, belə deyil. Hər şeyin axırı var. Məsələn, gecə sona çatır, həftə, ay, il… Məgər bunların sonu olmur? Balaca Qara Balığın qızışdığını və dil ağıza qoymayıb da- nışdığını görən Ana Balıq dedi: – Boş-boş sözləri bir kənara qoy, dur gəzməyə çıxaq. İndi danışmaq yox, gəzib dolanmaq vaxtıdır. – Yox, ana, mən belə gəzintilərdən yorulmuşam. Burdan uzaqlaşmaq və başqa yerlərdə nələr olduğunu bilmək istəyirəm. Birdən elə bilərsən ki, bunları mənə kimsə öyrədib, yox, ana, çox- dan bu fi krə düşmüşəm. Əlbəttə, ondan-bundan çox şeylər öyrən- mişəm. Məsələn, bunu başa düşmüşəm ki, balıqların çoxu həyat- larını boş-boşuna keçirdiklərindən gileylənirlər. Daim ah-nalə edir, hər şeydən şikayətlənirlər. Bilmək istəyirəm görüm həyat elə bir qarış yerdə o yan-bu yana gedib qayıtmaqdanmı, qocalıb heç nə görməməkdənmi ibarətdir, yoxsa başqa dünya da mövcuddur? – Balaca, dəli olubsan? Dünya! Dünya! O başqa dünya nə deməkdir? Dünya elə həmin dünyadır ki, biz yaşayırıq, həyat da ki, elə gördüyün yaşayışdan ibarətdir! Bu zaman iri bir balıq onların evinə yaxınlaşdı: – Qonşu, – dedi, – uşaqla nəyin üstündə belə höcətləşir- sən? Deyəsən, bu gün gəzmək fi kriniz yoxdur? Ana Balıq qonşunun səsini eşidib cavab verdi: – Gör, zəmanə necə dəyişib?! Uşaqlar öz analarına cip-cip öyrətməyə başlayıblar. – Necə məgər? – deyə qonşu iri Balıq soruşdu. – Gör bu cırtdan haralara getmək istəyir?! Hey deyir ki, istəyirəm gedim görüm dünyada nələr olur? Nə bilim, ax- maq-axmaq sözlər! 179 Balaca Qara balıq Qonşu iri Balıq: – Balaca, – dedi, – de görüm sən nə vaxtdan belə fi losof və alim olubsan ki, bizim xəbərimiz yoxdur? Balaca Balıq dedi: – Xanım, mən bilmirəm siz alim, fi losof nəyə deyirsi- niz? Hər gün təkrar olunan cansıxıcı gəzintilərdən cana doy- muşam. Belə yorucu həyatı daha davam etdirmək istəmirəm. İstəmirəm ki, bir də gözümü açanda görüm sizin kimi qocal- mışam, özü də göz-qulaqları bağlı balıqlar kimi qalmışam. Qonşu Balıq: – Vay, – dedi, – gör bu nələr danışır?! Ana Balıq dilləndi: – Heç düşünməzdim ki, bir dənə uşağım ola, o da belə çıxa! Bilmirəm, balamın qulağını kim doldurub… Balaca Balıq dedi: – Heç kəs mənim qulağımı doldurmayıb. Anlamaq üçün mənim özümün ağlım, görmək üçün də gözüm var! Qonşu Balıq Balaca Balığın anasına dedi: – Bacı, o pıç-pıç danışan İlbiz yadındadırmı? –Yaxşı yadıma saldın, yadımdadır! Tez-tez uşağımın ya- nına gələrdi. Görüm onu gorbagor olsun! Balaca Balıq dedi: – Bəsdir, ana! O, mənim dostum idi! – Balıqla İlbizin dostluğunu eşitməmişdik, bunu da eşit dik! Balaca Balıq: – Mən də balıqlarla İlbizin düşmənçiliyini eşitməmişdim! Amma siz o biçarənin başını yediniz! – dedi. Qonşu dilləndi: – Bu, keçmişin söhbətidir. – Keçmişi siz özünüz yada saldınız! Anası dedi: – Elə ölməli idi! Məgər oturub-durub nələr danışdıqları yadından çıxıb?! 180 Səməd Behrəngi – Onda məni də öldürün! Çünki mən də onun dediklərini deyirəm, – deyə Balaca Balıq gileyləndi. Axır ki, nə başınızı ağrıdım, səs-küyün sədası başqa balıq ları da oraya çəkib gətirdi. Balaca Balığın sözləri hamını əsəbi ləşdirmişdi. Qoca balıqlar bir-bir söhbətə qarışıb Balaca Balığa acıqlandılar: – Elə düşünürsən ki, sənə rəhm edərik?! – Bir qulaqburması bəsdir! Balaca Qara Balığın anası onlara müqavimət göstərdi: – Kənara çəkilin! Uşağıma toxunmayın! Bu zaman balıqlardan bir başqası Balaca Balığın anasına dedi: –Xanım, uşağa lazımınca tərbiyə vermədiyin üçün əzab çəkməlisən! Qonşu Balıq sözə başladı: – Sizinlə qonşu olduğuma xəcalət çəkirəm! Başqa bir balıq dilləndi: – Nə qədər ki, bu məlunun işi… Göndərək qoca İlbizin ya nına. Balıqlar Balaca Balığı tutmaq istədilər. Dostları onu təh- lü kə dən uzaqlaşdırdılar. Anası baş-gözünə döyür, ağlayır və de yir di: – Allah, sən saxla! Uşağım əlimdən gedir. Nə edim? Başı- ma haranın daşını salım? Balaca Balıq dedi: – Anacan, mənim üçün ağlama, geridə qalmış bu qoca ba- lıq ların halına ağla. Balıqlar yerbəyerdən çığırdılar: –Təhqir eləmə! – Get! Sonra peşman olsan, daha bizdən incimə! – Bunlar cavanlıq əlamətidir. Getmə! – Buraların nəyi pisdir?! – Başqa dünya yoxdur! Dünya elə gördüyün bu dünyadan ibarətdir. Qayıt! 181 Balaca Qara balıq – Ağlını başına yığıb getməkdən imtina etsən, onda bilə- rik ki, doğrudan da başa düşən bir balıqsan! – Biz sənə öyrəşmişik, getmə! Ana Balıq doluxsunaraq dilləndi: – Mənə rəhmin gəlsin, bala! Getmə! Balaca Balıq onların dediklərinə etina etmədən uzaqlaş- dı. Həmyaşıdlarından bir neçəsi onu arxın gölməçəyə tökülən yerinə qədər ötürüb geri döndülər. Balaca Balıq dostlarından ayrılarkən dedi: – Görüşənə qədər, dostlar! Məni unutmayın! Dostlar: – Heç unudarıqmı? Sən bizi qəfl ət yuxusundan oyatdın. Bi zə elə şeylər öyrətdin ki, heç yuxumuza da girməzdi. Görü- şənə qədər, ağıllı və cəsur dost! – dedilər. Balaca Balıq şırrımnan aşağı sürüşüb arxa nisbətən suyu çox olan gölməçəyə düşdü. Əvvəlcə özünü itirdi. Sonra üz- məyə və gölməçədə dolanmağa başladı. Balaca Balıq bu vax- tadək bu qədər suyun bir yerə yığışdığını görməmişdi. Suda minlərlə çöm çəquyruq gəzişirdi. Balaca Balığı görən kimi onu məsxərəyə goydular: – Bir bunun təhər-tövrünə bax! Sən nə məxluqsan?! Balaca Balıq ani olaraq fi kirləşib: – Xahiş edirəm, təhqir etməyin, – dedi, – mənim adım Balaca Balıqdır. Siz də adınızı deyin, tanış olaq! Onlardan biri dedi: – Biz bir-birimizi “Çömçəquyruq” çağırırıq. O biriləri yerbəyerdən dedilər: – Əslimiz, nəcabətimiz var. – Dünyada bizdən gözəli tapılmaz! Sənin kimi yöndəmsiz deyilik! Balaca Balıq onlara belə cavab verdi: – Sizin bu qədər xudpəsənd olduğunuzu bilmirdim. Amma nadanlıq üzündən belə danışdığınız üçün sizi bağışlayıram. Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|