B i r i n c i məzarçı. Mərhum kralımız Hamletin
Fortinbrasa qalib gəldiyi gündən.
H a m 1 e t. O hadisə haçan olub?
B i r i n c i məzarçı. Məgər siz bunu bilmirsiniz? Bunu
axmaq da bilir ki, həmin günü prins Hamlet anadan olub.
İndi onun başına hava gəlib. Onu İngiltərəyə göndəriblər.
H a m 1 e t. Bəli, çox pakizə, bəs onu İngiltərəyə nə üçün
göndəriblər?
B i r i n c i məzarçı. Nə üçün? Onun üçün ki, o dəlidir.
Orada qalıb ağıllansın. Əgər ağıllanmasa, orada bir elə də
eybi yoxdur.
H a m 1 e t. Nəyə görə eybi yoxdur?
B i r i n c i məzarçı. Ona görə ki, onun dəliliyi orada
gözə çarpmayacaq. İngiltərədə hamı dəlidir.
H a m 1 e t. Hamlet neçin dəli olub?
B i r i n c i məzarçı. Deyirlər ki, bunun çox qəribə səbəbi
var.
H a m 1 e t. Necə yəni çox qəribə?
B i r i n c i məzarçı. Vallah, deyirlər ki, ağlım salıb itirib.
H a m 1 e t. Nəyin üstündə?
B i r i n c i məzarçı. Necə bəyəm, Danimarka
torpağının üstündə. Bu torpağın üstündə mən də
gəncliyimdən ta bu günə qədər otuz ildir ki, qəbir qazıram.
H a m 1 e t. Adam torpaqda nə müddətə çürüyür?
B i r i n c i məzarçı. Doğrusunu gəzsəniz, hərgah
ölməmişdən qabaq içi çürüməyibsə - indiki vaxtda belə
üzdəniraq meyitlər həddindən artıqdır, özlərini bir təhər,
güc-bəla ilə qəbrə çatdırırlar - adam torpaqda səkkiz, ya
doqquz il qala bilər. Dabbağ isə şəksiz-şübhəsiz doqquz il
qalır.
H a m 1 e t. Nə üçün dabbağ başqalarından çox qalır?
B i r i n c i məzarçı. Təəccüblənməyin, cənab. Dabbağın
peşəsi onun dərisini elə aşılayır ki, su uzun müddət onu
yumşalda bilmir. Ölü bədənin ən qorxulu düşməni sudur.
Bir bu kəlləyə baxın. Düz iyirmi üç ildir ki, torpaqda yatır.
H a m 1 e t. O, kimin kəlləsidir?
B i r i n c i məzarçı. Lənətə gəlmiş bir cüvəllağının. Siz
bilən kimin olar?
H a m 1 e t. Nə deyim, bilmirəm.
B i r i n c i məzarçı. Kaş bu başıboş yaramazın başına
daş düşəydi. Bir dəfə o mənim başıma bir qrafın Reyn şərabı
tökmüşdü. Ikı həmin kəllədir, cənab, mərhum kralın təlxəyi
Yorikin kəlləsidir.
Hamlet. Bu?
B i r i n c i məzarçı. Lap bu özü.
H a m 1 e t. Ver, bir baxım (Kəlləni əlinə götürür). Yazıq,
zavallı Yorik! - Mən onu tanıyırdım, Horatsio. O dedikcə
zarafatcıl, olduqca gözəl qaravəllilər ustası, mehriban bir
adam idi. Azı min dəfə məni çiyinlərində gəzdirib. — İndi isə
gör necə də iyrənc olub, ona baxdıqca ürəyim ağzımdan gəlir.
Burada dodaqları vardı. Bu dodaqlardan neçə dəfə öpdüyüm
yadımda deyil. - Ah, biçarə, sənin lağlağıların, sənin
məzhəkələrin, sənin nəğmələrin indi harda qalıb? Məclisdəkiləri
qəh-qəhə çəkməyə məcbur edən o şaqraq gülüşlərin hanı, necə
olub? İndi özün özünə gülməyə belə heç nəyin yoxdur. Necə
də yazıq, acınacaqlı bir hala düşmüsən! İndi buyur, bir kübar
xanımın bəzək otağına get, ona de ki, onun da koppuş al
yanaqları nə vaxtsa bu kökə düşəcək. Onu bu sözlərlə
güldürməyə çalış görüm. - Horatsio, xahiş edirəm, bir şeyi
mənə aydınlaşdır.
Horatsio. O nədir, milord?
H a m 1 e t. Sən bilən, Rum qeysəri İskəndərin də başı
torpaqda bu
vəziyyətdədir?
H o r a t s i o. Lap elə bu
vəziyyətdə.
H a m 1 e t. Özü də belə
iylənir? Puf?
Kəlləni yerə qoyur.
H o r a t s i o. Lap elə belə, milord.
H a m 1 e t. İnsan necə də miskinləşə bilərmiş, Horatsio!
Bəşər övladının aqibəti budursa, onda böyük İskəndəıin
cəsədi çürüyüb kaşı şərab kuzəsinin ağzına tıxac ola
bilməzmi?
H o r a t s i o . Bu çox qəribə və ağlasığmazdır, milord.
H a m 1 e t. Xeyr, qətiyyən yox. Əksinə, biitün mümkünlüyü
ilə hə-yatın sonunu olduğu kimi düşünsək, bu qənaətə gələ
bilərik: İskəndər öldü, İskəndər dəfn edildi, İskəndər çürüyüb
toıpağa döndü, torpaqdan
palçıq tutdular, palçıqdansa kaşı şərab kuzəsinin ağzına
tıxac hazirladılar.
Ulu Sezar çürüyərək torpaq oldu məzarda,
Hökmü ilə gərdişin o, suvaq oldu divarda.
Diri torpaq dəhşətlərlə sarsıdırdı dünyanı,
Ölü torpaq küləklərdən hifz eləyir binanı.
Sus, sus! Kral gəlir, çəkilək yana.
Keşiş başda olmaqla, Laert və başqalarının müşayiəti ilə
Ofeliyanın cənazəsini gətirirlər. Kral və kraliça
öz məiyyəti ilə daxil olurlar.
Gəlib kraliça, saray əhli də.
Kimi dəfn eyləyir onlar, görəsən?
.
Necə də pozulub adət-ənənə!
Görünür, intihar edib rəhmətlik.
Yəqin ki, zadəgan nəslindəndir o.
Gəl, burda gizlənib, kənardan baxaq.
Horatsio
ilə bir kenara çəkilir. .
L a e r t. Yenə görüləsi bir iş qaldımı?
H a m 1 e t. Bir bax, o ki nəcib cavan Laertdir
L a e r t. Yenə görüləsi bir iş qaldımı?
Ke şiş.
Biz onun dəfnini təşkil etməkçün
Heç nəyi, heç şeyi əsirgəmədik.
Bizə şübhəliydi onun ölümü.
Hökumət bu işə qarışmasaydı,
Bu qızın cəsədi qiyamətədək
Qaranlıq bir yerdə saxlanılardı.
Dua əvəzinə, onun üstünə
Daşlar tökülərdi hər bir tərəfdən.
İndisə güzəştlər edilib ona,
Tabutuna təzə çələng qoyulub.
Dini ayinlərlə, kilsə zəngləri
Onu yola salır qəbir evinə.
L aert. Ta heç nə qalmayıb?
Keşiş
Heç nə qalmayıb.
Öz əcəli ilə mərhum olanlar
Ölü duasına layiqdir yalnız. Onun nəşi üstdə dua
oxumaq Müqəddəs kəlamı təhqir etməkdir.
L a e r t.
Endirin məzara cənazəni siz. Onun gözəl-göyçək pak
vücudundan Bitəcək ətirli tər bənövşələr. Bunu yaxşı
bü ki, ey kobud keşiş, Bacım nurlu göydə mələk
olacaq, Sənsə cəhənnəmdə ulayacaqsan.
H a m 1 e t.
Necə, vəfat edən Ofeliyadır?
K r a 1 i ç a.
Gül gülə qovuşsun, rahat yat, qızım!
(Tabutun üstünə gül səpir).
Dedim, Hamletimin yan olasan,
Bəzəyim gəlinlik yatağını mən.
Demədim, qəbrinə çiçəklər düzüm.
L a e r t.
İyrənc əməliylə sənin ağlını
Başından alanın şeytan başına
Yüz dəfə, min dəfə fəlakət yağsın.
Dayanın, tökməyin torpağı hələ,
Bir daha köksümə sıxım bacımı.
(Məzara atılır).
Basdırın dirini ölüylə birgə.
Burda, düzəngahda bir dağ ucaldın,
Göydələn Pelion, Olimp dağları
Baxsm aşağıdan həsədlə ona.
Dostları ilə paylaş: |