21
Arş. Gör. Dilşen İnce ERDOĞAN
Bütün bunların yanında Van’da evlerin çoğunda cam vardı. Standart
Oil Company tarafından Van’da dikiş makinelerinin satıldığı, İngiltere,
Rus, Fransız, İran ve İtalyan konsolosluklarının bulunduğu bilinmektey-
di
39
. Van’da 1876 yılında lise seviyesinde bir okulun açılması ile istasyo-
nun faaliyetlerinde bir canlanma görüldü. Fakat kuruluşundan 1882’ye
kadar misyonun faaliyetlerinin düzenli olduğunu söylemek mümkün ol-
madı. Okul, 1882’de 60 öğrenciye sahipti. Aynı okul, 1905 yılında kolej
statüsüne kavuştu
40
. 1890’larda Van’da tıbbî misyon kuruldu. Tıbbî mis-
yonda 1893 yılında Dr. Reynolds’un yanında Grace Kimball ve L.R. Smith
çalıştı. Clarence Ussher 1898 yılında tıbbî misyona katıldı ve 1903’te ise
misyon kliniğine sahip olan misyonerler 1905 ve 1906 yıllarında Van’da
kolera ve tifo ile uğraşmak zorunda kaldı
41
.
Van misyonunda etkili olan misyonerlerden biri de Dr Kimball’dı.
Kimball, Van’ı ahlâksız fakat önemli bir şehir olarak tanımlamaktaydı
42
.
Ona göre Van önemliydi fakat misyonerler
burada birçok zorluklar ile
karşı karşıya kalmaktaydı. Amerikalı misyonerler sürekli olarak Osmanlı
hükümet yetkililerinin kendilerini Ermenilere yardım etmelerinden dolayı
baskı altında tuttuklarını, Kürt ve eşkıyalara karşı korumadıklarını iddia
ediyorlardı. Misyoner Reynolds 13 Haziran 1896 tarihinde Boston merkeze
yolladığı raporunda; zavallı Ermenileri zorda bırakan belalar Türklerden
geldiği sürece insanların mazlumlara yardım edesi ve her türlü bireysel
riske rağmen kendini bütünüyle yardıma adayası geliyor diyor ve Türkle-
ri zalim olarak görüyordu
43
. Misyoner Allen ise 14 Kasım 1895 tarihinde
yazdığı mektubunda;
Ermeniler Türk yöneticilere güvendiler, onlara itaat
ettiler, fakat Türkler ve Kürtler planlı bir şekilde köyleri yağmalamaktan
vazgeçmediler
44
diyordu. Hâlbuki Van misyonerlerinden olan C. C. Rey-
nolds Ermeni ihtilâlcilere yardım eden Amerikalı misyonerlerin başında
gelmekteydi. Onların gizli yazışmalarına kendi mühürünü bastıktan sonra
istenilen yere ulaşmasını sağlıyor, en önemlisi de bu yaptığını çok çabuk
unutabiliyor (!) ve Osmanlı yetkililerini kendilerini Ermenilere yardım et-
tiklerinden dolayı suçladıklarını söylüyordu
45
.
39 Kieser, a.g.e., s.304.
40 Henry Tozer, Turkish Armenia and Eastern Asia Minor, London 1881, s.335-339.
41 Kieser, a.g.e., s.305.
42 Grace Kimball, Van Industrial Bureau, Lend a Hand (May/16), 1896, s.364-365.
43 ABCFM Arşivi, Seri: ABC, Reel: 695, No: 232, 13 Haziran 1896.
44 ABCFM Arşivi, Seri: ABC, Reel: 695, No: 253, 14 Kasım 1895.
45 Şimşir, a.g.m., s.117.
22
HOŞGÖRÜ TOPLUMUNDA ERMENİLER
Misyonerler Van’da yaptıkları faaliyetlerden dolayı bazen Osmanlı
makamlarınca çağrılır ve yapılan işler hakkında bilgi isterlerdi. Bir gün
Reynolds, Osmanlı makamlarınca çağrıldı, bunun nedeni ise Reynold’ın
Van’ın haritasını Amerika’da bulunan bir arkadaşına göndermesiydi. Hâl-
buki Reynolds Van haritasını eşine gönderdiğini ve bu olayın beş sene ev-
vel olduğunu iddia etti. Bu harita Reynolds’un mühendis bir arkadaşı tara-
fından çizilmişti. Burada sorulması gereken soru Amerikalı misyonerlerin
Anadolu’nun her karışının haritalarını niye çıkardıklarıdır
46
.
Van Yetimhanesi ve Faaliyetleri
Amerikalı misyonerler Van’da sadece okul ve hastane kurmakla kal-
madılar. Mazlum Ermenilere yardım etmek amacı ile Amerikalı hayırse-
verlerden topladıkları paralarla onları giydirecek, doyuracak kısacası ha-
yatlarını devam etmelerini sağlayacak yardım büroları açtılar. Bu büro-
larda Amerikalı misyonerler Ermenilere ilk olarak geçimlerini sağlayacak
olan basit işler yapmayı öğrettiler. Üretilen mallar İran ve civar bölgelere
satılıyor, kazanılan para ile gerekli olan hammadeler alınıp işçilerin maaş-
ları ödeniyordu
47
.
Doğu vilâyetlerinin sürekli olarak savaş alanı olması, Ermeni çetele-
rinin bölgede çıkardıkları isyanlar sonucunda Türklerden ve Ermenilerden
büyük kayıplar verilmesi, özellikle Van’da 1896 yılında çıkan isyan sonu-
cunda
48
ortada kalan yetim ve dulların korunması amacı ile Amerikalı mis-
yonerler tarafından bir yetimhane açıldı. Van’da okul bünyesinde bulunan
iki yetimhane mevcuttu. Bunlardan ilki Bağlar’da Ermeni mahallesinde,
diğeri şehirdedir. Bu yetimhanelerde 160 kız, 200 erkek öğrenci barınmak-
tadır
49
. Bu yetimhanelerde kızlara dikiş dikmesi ve ev işleri, erkeklere de
marangozluk, halıcılık, terzilik öğretilirdi. Bütün yetimhanelerde çocuklar
46
ABCFM Arşivi, T-568 Roll:1, No: 95, 15 Kasım 1897. Bengholz’dan W. R. Day’a
yazılan mektup.
47 Re-Thinking Missions, Chairman William Earnest Hocking, Newyork and London 1932,
s.320-329.
48 ABCFM Arşivi, T-568 Roll:1, No: 21, 18 Eylül 1896, Erzurum’dan Bergholz’un W. W.
Rockhill’e bildirdiğine göre, Van’a Avrupalı güçlerin müdahale etmesi gerekliydi. Sadece
Van’da 547 kişi öldürüldü. Bunların 519’u erkekti. Ancak 520 kişi kaçabildi. Bunlar da
daha İran sınırına ulaşmadan öldürüldü. Van katliamında ölenlerin sayısı 1 215 kişidir.
İddialara göre Ermeni nüfusunun % 60’ı hayatını kaybetmiştir. Van katliamı sırasında 354
ev yanmış ve 1 514 ev de yağmalanmıştı. Toplam kayıp 860 587 dolardı.
49 Şamil Mutlu, Osmanlı Devleti’nde Misyoner Okullar, Gökkubbe Yayını, İstanbul 2005,
s.294-297.