Folklorşünaslığa giriş
31
folkloru da h
əm şifahi, həm yazılı fars ədəbiyyatına ciddi
şəkildə təsir göstərdi. Belə ki, İran ədəbi dilinin məşhur
abid
əsi Əbilqasım Firdovsinin “Şahnamə”sində türk folk-
lorunun t
əsiri açıq görünməkdədir. “İran-Turan mücadilə-
l
ərinə aid hekayətlərdəki turanlı qəhrəmanlar da tamamilə
türk q
əhrəmanlarından sayılmışdırlar. Hələ Qaraxanlı türk
dövl
ətinin kültür həyatı və bilxassə dastan ədəbiyyatı növü
üz
ərində ağır basan İran təsiri istər-istəməz bu dövlətə aid
olmayan İran mənşəli bir çox rəvayət və tarixi gələnəklərin
türk Qaraxan
lılar hesabına keçirilməsinə asanlıqla yol aç-
mışdır”
35
.
Daha bir m
əsələyə ayrıca diqqət yetirilməlidir. Bu gün
h
ələ də öz doğma dilində məktəbi, kütləvi nəşrləri, tədqiqat
institutları olmayan Güney Azərbaycanda ana dilinin fars-
canın təzyiqinə davam gətirməsi və öz əvvəlki təravətini
itirm
əməsi də, bir çox hallarda, folklorun güçü ilə başa
g
əlməkdədir. Hələ müasir dövrümüzdə belə Güneydə yara-
nan yazılı ədəbiyyat fars tərkibləri ilə dolub daşarkən, əsr-
l
ərin sınağından çıxmış xalq ədədbiyyatı örnəkləri öz əv-
v
əlki məsumluğunu qorumaqdadır, Kiçik bir örnək:
T
əbrizin küçələri dolanbadolan, Qaragilə,
dolanbadolan,
Əgər məni sevirsən, get ayrı dolan, Qaragilə,
get ayrı dolan,
N
ə mənə qız qəhətdir, nə sənə oğlan, Qaragilə,
n
ə sənə oğlan.
35
Ahmet Caferoğlu. İranla Turanın paylaşılamayan Şirini, “Şarkiyat
Mecmuası”, İstanbul: 1972, VII, s.59-60
Almaz H
əsənqızı
32
Qızılgül əsdi, səbrimi kəsdi.
Sil gözün yaşın, Qaragilə, ağlama, bəsdi.
Əslində fars təsirindən bəhs etməyimizin əsas səbəbi
Güney Az
ərbaycanın böyük bir basqı altında olmasının bir
daha xatırladılması niyyətindən irəli gəlir.
Az
ərbaycan türkcəsinin tarixi mənzərəsini təsəvvür
etm
ək baxımından folklor əvəzsiz bir mövqeyə malikdir.
Bel
ə ki, bir çox hallarda dildəki sözlərin etimologiyasını
d
əqiqləşdirmək və ya ayrı-ayrı problemləri aydınlaşdırmaq
üçün folklor örn
əkləri mühüm rol oynamaqdadır. Fikrimizi
əyaniləşdirmək üçün bir neçə fakta nəzər salaq. Aşıq Abbas
Tufarqanlının ustadnamələrindən birində bu gün heyrətlənə
bil
əcəyimiz bir məqam var:
Qoçaqdan olmusan, qoçaq olginan,
Qadadan, baladan uzaq olginan.
S
ən igid ol, mərd ol, alçaq olginan,
Dem
ə pulum çoxdu, varım yaxşıdı.
Müasir lüğət tərkibində “alçaq” kəlməsinin məna
tutumu b
əllidir, lakin bu şeir həmin sözün tarixi etimo-
logiyasını dəqiqləşdirir. Belə ki, mətndəki “alçaq” kəlməsi
əslində “sadə olmaq” mənasında işlənmişdir. Bu söz həmin
m
ənanı müasir dövrümüzdə də bəzi, xüsusən cənub qrupu
dialektl
ərində işlənən “alçaqkönül” birləşməsində mühafizə
etmişdir.
“Ya
xşılığa yaxşılıq hər kişinin işidir, yamanlığa yax-
şılıq ər kişinin işidir” atalar sözü folklorşünaslar üçün
olduğu qədər dilçilər üçün çox əhəmiyyətlidir. Burada
işlənən iki söz bu gün əvvəlki mənasından uzaqlaşsa da,
Folklorşünaslığa giriş
33
atalar sözü onların tarixi məzmununu (kişi – adam, ər –igid)
qoruyub saxlamaqdadır.
Folklor araşdırmaları üçün də dil çox əhəmiyyətlidir.
B
əzən hər hansı bir xalqa aid olan ənənələr, mərasimlər ta-
rixin amansız keşməkeşlərinə davam gətirərək mənşəyini
qoruya bilm
əmiş, unudulmuş və ya unutdurulmuşdur. “Bu
t
əqdirdə folklor araştırmalarının əsas açarını dil təşkil et-
m
əkdədir. Dil folklor və xalqiyyatımızın mənşəyini ara-
maqda iki başlıca yolla bizə yardımçıdır. Birincisi, müxtəlif
ad
ət və baxışları təsvir edən istilahlar və ifadələr yolu ilə,
ikincisi, türk xalq
ədəbiyyatının qafiyəsini təşkil etməsilə”
36
.
M
əşhur Azərbaycan şairi Məmmədhüseyn Şəhriyarın
(1906-1988) “Heyd
ərbabaya salam” poemasında bir məqa-
ma diqq
ət yetirək:
Bayram idi, gec
əquşu oxurdu,
Adaxlı qız bəy corabı toxurdu.
H
ər kəs şalın bir bacadan soxurdu,
Ay n
ə gözəl qaydadı şal sallamaq,
B
əy şalına bayramlığın bağlamaq.
H
ələ keçən əsrdə, yəni çox da uzaq olmayan tarixdə
yazılan bu məşhur ədəbi dil nümunəsində bir neçə xalq
ənənəsi əbədi yaşamaq hüququ qazanıb. Novruz bayramı
günl
ərində evlərin bacalarından şal sallamaq, ona hədiyyələr
bağlamaq, adaxlı qızların nişanlıları üçün corab toxuma
(oxu: öz
əllərilə hədiyyə hazırlamaq) adəti, bəy şalına xüsusi
b
əxşişlərin qoyulması və s. müasir dövrümüzdə artıq unu-
36
Mühacir
ətdə folklor araşdırmaları. I kitab, tərtib edən: Almaz
H
əsənqızı, Bakı: Elm və təhsil, 2015, s.83
Almaz H
əsənqızı
34
dulmaq üzr
ədir. Bəzi bölgələrdə çərşənbələrdə qapılara
papaq atılması bu şeirdəki adətin təhrif olunması nəticəsində
meydana çıxmışdır. Çünki papaq türklərin ən çox dəyər
verdikl
əri, mənəvi çəkisi yüksək olan geyimdir və onun
yerl
ərə atılması türk əxlaqına yaddır.
Ba
şqa məqamlara da diqqət yetirək.
Aşıq şeirinin bəzi şəkilləri, xüsusən təcnis (dodaq-
d
əyməz, diltərpənməz) və ya yanıltmaclar birbaşa dildən
yaradıcı şəkildə istifadə nəticəsində meydana çıxır. Doğru-
dan da, h
ələ kiçik yaşlarından başlayaraq, bir çox hallarda
uşaqların dil qüsurlarını aradan qaldırmaq üçün istifadə
olunan üsullardan biri d
ə yanıltmacların öyrədilməsi hesab
edilir.
Folklor örn
əklərinin söyləyicinin dilindən olduğu kimi
yazıya köçürülməsi onları dilçiliyin dialektologiya şöbəsi
üçün d
əyərli bir mənbəyə çevirir.
Eyni zamanda, bayatı, ata sözləri, məsəllər, nağıl, das-
tan v
ə sairədə işlənən xüsusi adlar hələ çox gənc olan ono-
malogiyanın tədqiqatları üçün çox gərəklidir. Qeyd etmək
lazımdır ki, Ə.Cəfəroğlunun hələ keçən əsrin ortalarında
n
əşr etdirdiyi “Dədəм Qorqud” hekayələrinin antroponim
yapısı”, “Azərbaycan antroponimlərinə dair notlar” adlı təd-
qi
qatları onomastik vahidlərin folklorşünaslıq baxımıından
t
əhlili istiqamətində hələ də aktuallığını qoruyur. Fikrimizcə,
ayrı-ayrı janrlarda – bayatı, atalar sözləri, nağıllar, das-
tanlarda v
ə s. olan onomastik vahidlərin tədqiqi məsələsi də
vacib
olaraq qalır. Əfsanə və rəvayətlərin həsr olunduğu xü-
susi adlar
ın ayrıca tədqiq obyekti kimi təhlili öz tədqi-
qatçılarını gözləməkdədir. Bu istiqamətdə aparılan araşdır-
malar b
əzi xüsusi adların etimologiyasını müəyyənləşdi-
rilm
əsində Azərbaycan dilçiliyi üçün çox faydalı olacaqdır.
Dostları ilə paylaş: |