Hüseyn caviD
Yüklə 1,34 Mb. Pdf görüntüsü
|
121 Zəhra A-h!.. Şeyx Kəbir O yalnız qadındır, İştə qadın! Şeyx Mərvan (istehzalı bir tövr ilə Şeyx Əbuzərə) Söylə Zəhrayə: “Gözlərin aydın!” Şeyx Sən’an (göyə doğru) Ey böyük Tanrı, ey böyük Yaradan! Hər qulun halı, fikri səncə əyan. Bəni səndən gözəl bilən, tanıyan, Varmı, ey xaliqi-zəminü zaman! (Şeyx Kəbirə) Bən otuz yıl cihanda zahidvar, Bilmədim qız-qadın nədir zinhar. Nə qadar bəndə varsa hissü həyat, Ehtirasatə düşmənim... heyhat! Bana biganə, zevqi-nəfsani, Sevdiyim yalnız eşqi-ruhani... Daha gönlümdə qeyri eşqə, inan, Yer bulunmaz, xayır... xayır... Bu sırada təkrar səhnənin işığı azalır, ikinci pərdə qalqaraq ta ucda əvvəlki behişti mənzərə görünməyə başlar. Xumar (sıtmalı bir ahənglə) 122 Sən’an! Nə çabuq çıqdı xatirindən? Şeyx Sən’an Aman!.. Bən şaşırdım. Saqın, inanma! Xumar Yalan!.. Hər kəsdə böyük bir heyrət... Şeyx Sən’an Ah, gəl, gəl, qüsurə baqma... Şeyx Kəbir Nə o? Nədir, oğlum? Şeyx Sən’an Odur, o!.. Baq, yenə o! (Xumara) Bəni əfv et!.. Xumar Sevimli Sən’an, gəl! Gəl, gəl!.. Oldunsa gər peşiman, gəl! (gedəcək olur) Şeyx Sən’an (Xumara doğru qoşaraq şaşqın və məcnunanə) Gediyor... A-h, getmə! 123 Şeyx Kəbir Kimdir o, kim? İkinci pərdə yavaş-yavaş qapanmağa başlar. Şeyx Sən’an (yaralı və həyəcanlı) Getmə, dur!.. Getmə, nazənin mələgim! (qoşub Xumarı qucaqlamaq istər, lakin müvəffəq olamaz, bayılıb düşər.) Şeyx Kəbir Allah-Allah, nədir bu əfsanə!? Şeyx Mərvan İştə divanədir o, divanə!.. Şeyx Sən’anın qorqunc halını seyr etməkdə olan Zəhra pək həzin və dərin bir ah çəkərək, bitab bir halda Əzranın qolları arasına düşər; bu sırada pərdə yavaş- yavaş enməyə başlar. Pərdə II SƏHNƏ Məkkeyi-müəzzəmədə böyük bir yol... Yol kənarında bir taqım evlər, uzaqda böyük came’lər, bilxassə qara örtülü Kə’bə görünür. Vəq’ə on yıl sonra vaqe olduğu için birinci səhnədəki əşxas, simaca gözə çarpacaq dərəcədə dəyişmişdir. Pərdə açıldıqda əlində su dəstisi olduğu halda küçücük bir ərəb qızının yoldan keçdiyi görülür. Şeyx Sədra ilə Əbülüla digər tərəfdən çıqarlar. Şeyx Sədra Bu nə müdhiş hava, susuzluqdan Adəta qavrulub yanar insan. 124 Əbülüla (Kə’bəyi göstərərək) Şübhəsiz olmasaydı Beytullah, Məkkə olmazdı hiç iqamətgah. Burda ömr eyləmək fəlakətdir, Şimdi bildim Mədinə cənnətdir. Şeyx Sədra (yoldan keçən qıza) Gəl, qızım, bir içim su ver bana sən. (Qız məmnun bir tövr ilə gülümsəyərək dəstiyi verir) Əbülüla Baş-beyin çatlıyor hərarətdən. Şeyx Sədra (azacıq sudan içər, dəstiyi iadə ilə) Sana, yavrum, Xuda əcir versin. Əbülüla Su nasıldır? Sərinmi? Şeyx Sədra Sorma!.. Əbülüla Niçin? 125 Şeyx Sədra İstiyorsan al iç də baq, qandır, Su deyil, adəta yapışqandır. Allah-Allah! Tənəffüs etdikcə, Ruhu təzyiq edər bir işgəncə. Halım, eyvah, pək müşəvvəşdir, Yudduğum həp alavdır, atəşdir. Hər ikisi böyük bir intizar içində çəkilib gedər. Bu sırada Ş e y x Mə r v a n ilə Şeyx Nəim görünür. Şeyx Nəim (Şeyx Mərvana) Düşünürsün də həp inildərsin, Söylə, Mərvan, niçin mükəddərsin? Həp dəyişdin Mədinədən çıqalı... Şeyx Mərvan Sorma, gönlüm yaralıdır, yaralı, Kor olaydı şu tək gözüm də bənim, Kaş ki, Zəhrayı görmiyəydi, Nəim!.. Şeyx Nəim Şu fəsahətlə sən niçin əcəba Onu ram etmədin!?. Şeyx Mərvan Xayır, əsla, Yoqdu əsla təşəbbüsümdə qüsur, Kim ki, mə’yub olursa, rədd olunur * . * Küll mə’yub mərdud. 126 İştə çirkinlik öylə bir illət Ki, dəmadəm qazandırır nifrət. Şeyx Nəim Batinin əksidir fəqət zahir. Şeyx Mərvan Bir yalan sözdür İştə şöhrətgir. Şeyx Nəim Bunca əndişə bisəmər... zira Şeyx Hadi, Əbülüla, Sədra Bir-birindən zəki, gözəl insan; Yenə Zəhracə möhtərəm Sən’an! Şeyx Mərvan (hiddətli) Onu xəllaqi-eşqə sormalıdır. Şeyx Nəim Xayır, insanda tale olmalıdır. Şeyx Mərvan (yola baqaraq, usanmış bir halda) Əcəba nerdə qaldılar bunlar? Şeyx Nəim Baqalım, bəlkə başqa maneə var. Hər ikisi geri dönər. Bu sırada i k i k o r ə r ə b görünərək, birinci suzişli və tutqun ahənglə ud çalar, ikinci də yaralı səslə hicaz məqamında olaraq aşağıdakı əbyatı oqur. Yüklə 1,34 Mb. Dostları ilə paylaş:
|