Hüseyn caviD
Yüklə 1,34 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- BIRINCI PƏRDƏ I SƏHNƏ
101 BIRINCI PƏRDƏ I SƏHNƏ Mədineyi-Münəvvərədə, Şeyx Kəbirin evində üləmayə məxsus bir qəbul odası... Odanın iki qapısı, üç-dört pəncərəsi var. Qapının biri Şeyxin hərəmxanəsinə açılır. Pəncərələrdən ikisi xurmalıqdan ibarət gözəl bir bağça ərz edər. Pərdə açıldıqda, Şeyx Əbuzər odanın bir guşəsində ikindi namazını bitirmiş, əlləri və yüzü göyə doğru duaya məşğul görünür. Zəhra (Əzra ilə bərabər hərəmxanə qapısından daxil olaraq) Şeyx, ya Şeyx! Əzra Şeyx! Şeyx Əbuzər (niyazkar) Ya Allah! Zəhra Bana baq... Şeyx Əbuzər (mütəvəkkil) La ilahə-illəllah! Zəhra (yaqlaşaraq) Şeyx Əbuzər! 102 Şeyx Əbuzər (dönərək) Nədir, qızım? Zəhra Əl’an, Bir xəbər yoqmu Şeyx Sən’andan? Şeyx Əbuzər İki-üç dəfə getdim evlərinə... Zəhra Əcəba xastalanmamış ki yenə? Şeyx Əbuzər Qomşular söylüyor ki, həp gecələr Uyumaq bilmiyor sabahə qadar. Qoşuyor hər səhər biyabanə, Həm də əsla qarışmaz insanə. Halı pəjmürdə, sanki bir məcnun; Anlaşılmaz nədir məramı onun?! Şaşırır həp Mədinə əhli bütün Onu gördükcə müztərib, düşkün. Zəhra Nə olur? Bir də get, rica edərim. Şeyx Əbuzər Pəki, gedərim. (Qalqıb gedər. Çıqdığı sırada mə’nalı bir baqışla Zəhraya baqaraq) 103 Bunda bir sirr var, edilməz faş, Nə için, anlamam, əcəb bu təlaş!? Əzra Bu məraq İştə fəzlədir, Zəhra! Zəhra Sorma, hiç sorma, nazənin Əzra!.. Əzra Səndə bir öylə hüsnü cazibə var, Ki olur, hər görən pərəstişkar. Səni Sən’an arar da kəndi bulur, Daima eşq hüsnə mail olur. Zəhra Qalmamış bəndə zərrə səbrü qərar, Bana Sən’ansız olmuş aləm tar. Altı yıldır ki, zarü dərbədərim, Həp onundur məsərrətim, kədərim. Altı yıldır əsirü mədhuşim, Onun eşqilə məstü bihuşim. Azacıq bəndə varsa hüsnü cəmal, Onda həm hüsn var, həm elmü kəmal. Əzra Kimsəsiz bir zavallıdır Sən’an, Səndə vardır fəqət nəcabətü şan. Bir baban var, cihanda şöhrətgir: Fazili-binəzir, Şeyx Kəbir. Zəhra Doğru, pək doğrudur sözün, lakin, Bəncə mə’nası yoq həsəb-nəsəbin. 104 Qara quldan da alçaq olsa, inan, Yenə bəndən şərəflidir Sən’an. Əzra (pəncərəyə baqaraq) Gəliyor, İştə, gözlərin aydın... Zəhra (şaşqın) Kim? O kimdir? Əzra (əlilə göstərir) Zavallı pək dalğın... Zəhra (baqaraq) Ah, Sən’an! Nasıl da halı fəna!.. Bizi yalnız bıraq da... (odadan çıqdığı sırada Əzraya) Sonra sana Söylənir, şübhəsiz bütün əhval. Böyük bir təlaş içində qapıya yaqın bir guşədə bəklər. Şeyx Sən’an daxil olub baqınır. Zəhrayı görüncə halı dəyişir. Söylə, Sən’an, nədir bu müdhiş hal? Şeyx Sən’an sükut edər. Nə bəla var başında? Söylə, nə var? 105 Şeyx Sən’an cəvab verməz. Söylə, aç söylə... Şeyx Sən’an Etmə gəl israr. Zəhra Səndə var bəlli, bir yığın əsrar. Söylə, aç söylə, bivəfa, qəddar! Nə qiyafət bu? Sanki ağlarsın? Şeyx Sən’an Şimdi get, sonra, sonra, anlarsın. Zəhra Bəndə bilməm nədir bu taleyi-şum! Sana halım deyilmidir mə’lum? Altı yıldır sənin əsirin ikən, Şimdi biganəyimmi gönlünə bən? Nə təbiət bu səndə? Həm nə tuhaf! Yoqmudur səndə mərhəmət, insaf? Nerdə əvvəlki və’dlər əcəba? Əcəba yoqmu, yoqmu, səndə vəfa? O məhəbbətlə parlayan gözlər, Şimdi bir başqa macəra söylər. Qalmamış bəndə zərrə tabü təvan, Məni qəhr et də, lakin atma, aman!.. Şeyx Sən’an Səni atmaqmı!? Bir düşün, əcəba Bu olur şeymi, nazənin Zəhra? Sən mələksin, sevimli afətsin... 106 Zəhra (Şeyx Sən’ana sarılaraq) Ah, sən xaliqi-fəzilətsin. Bu sırada səhnənin işığı çəkilir, ta ucda ikinci pərdə qalqar. Azacıq yüksəkdə, olduqca şairanə, cazibədar, behişti bir mənzərə görünür. Altın qanatlı mələklər əl-ələ, qol-qola olaraq incə qəhqəhələrlə gülüşüb gəzinirlər. Təbii, mələk qiyafətində olan Xumar da onların içində bulunur. Xumar Şeyx, gəl-gəl! Sevimli Sən’an, gəl! Sana layiq deyil o yer, yüksəl! Şeyx Sən’an (şaşqın və həyəcanlı) Ah, o... Cənnət pərisi, nazlı mələk! Bana yüksəl diyor gülümsəyərək. Zəhra Söylə, Sən’an, nə var? Nə oldu yenə? Əcəba kim göründü gözlərinə? Şeyx Sən’an Baq da gör, İştə cənnət, İştə mələk! Zəhra Nerdə? Şeyx Sən’an Baq, dinlə, şimdi söyləyəcək. Yüklə 1,34 Mb. Dostları ilə paylaş:
|