Hüseyn caviD
Yüklə 1,34 Mb. Pdf görüntüsü
|
301 C ə l a l Əvət, haqsız deyil o, Qüsur bəndədir, bəndə... Y ı l d ı r ı m Artıq keçənlər keçmiş, Yarın bizimlə sən də Getmək istiyormusun? C ə l a l Xayır, bən əhd etmişim: İtalyayı görmədən İstanbula dönməyim. Y ı l d ı r ı m Zərər yoq, düşün, daşın, Bəlkə fikrin dəyişdi, O talesiz Gövərçin Səni bəkliyor şimdi; Əvət, bəkliyor səni Mə’sum Mənəkşəsiylə... (Əlini Cəlala uzadıb vidalaşmaq istər.) C ə l a l Aman, rica eylərim, Bir qadar bəni bəklə! (Dərhal iş odasına keçər.) A n j e l (daxil olur) Yıldırım, ah, Yıldırım! Artıq görünməz oldun, 302 Yoqsa bəndə nifrətə Layiq bir şeymi buldun? Y ı l d ı r ı m Anjel, nə söyliyorsun, Olmazmı bir düşünsən? Gözəlliyə halbuki Pərəstiş eylərim bən. Fəqət bəncə gözəllər Parlaq bir yıldız kibi Gülümsəyib uzaqdan, Qəlbi təsxir etməli... A n j e l Ah, sənin böylə məğrur, İstiğnalı halların Bəni bir vurğun kibi Az qalır ki, çıldırsın. Y ı l d ı r ı m Lakin bəndə kəndimi Sevdirəcək bir şey yoq. Nədənsə yalnız sənin Lütfün haqqımda pək çoq... A n j e l Xayır, Yıldırım, xayır, Böylə qaçdıqca bəndən, Bir çocuq kibi sana Sarılmaq istərim bən. C ə l a l (Əlində böyücək bir tablo ilə bir məktub daxil olur.) İştə, sana keçən gün Söylədiyim levhə, baq! 303 İştə, çılğın fırçamın Ən son məhsulu... ancaq Buna verdiyim əmək Beş gün olmadı belə. Y ı l d ı r ı m Əmin ol ki, ömrü də Ancaq olur bir öylə; Bir əsər ki, sən ona Xor baqıb da saymadın, Sənin kibi hər kəs də Saymaz, xor baqar yarın. C ə l a l Əvət, bənim şu zə’fim Əfv edilməz xətadır. Y ı l d ı r ı m Fəna yaratmaqdansa, Yaratmamaq evladır. (getmək istər.) C ə l a l İştə, yazdığım məktub!.. Y ı l d ı r ı m (məktubu alır, mə’nalı bir baqışla) Pək gözəl!.. A n j e l (Yıldırıma) Bir az otur! 304 Y ı l d ı r ı m Qüsura baqma, Anjel, Arqadaşlar bəkliyor. (Hər ikisinin əlini sıqıb çıqar) A n j e l Cəlal! Nə oldun, Cəlal! Nədir şu sisli hallar? Yenə sardı çöhrəni Fırtınalı xəyallar. C ə l a l Çünki yaqar beynimi Bir çoq zəhərli duyğu. Neyləyim, taleyim bu, Ah, bənim xilqətim bu!.. A n j e l Öncə gülər yüzündə Parlardı bəxtiyarlıq. Həp söylər, əylənirdin, Nə oldu, susdun artıq!.. Yoqsa Fransayı tərk Etməkmi istiyorsun? Bəndən uzaqlaşıb da Getməkmi istiyorsun? C ə l a l Əvət, gülüm, Parisdən Çıqıb getmək istərim. Yarın erkən Romaya Səfər etmək istərim. Fəqət sənsizmi... heyhat! 305 Mümkün deyil bu əsla! Bana yalnız səninlə Xoş görünür bu dünya. Həp dirliyim, bənliyim, Yalnız bağlıdır sana. Ömrün hər gözəlliyi Sənsiz çirkindir bana. (Anjeli qolları arasına alıb öpmək istər. Bu sırada işıq azalır, Gövərçinin xəyalı – qucağında mini-mini lətif bir çocuq bulunduğu halda – məhzun, həsrətli baqışlarla görünür.) Gövərçin (çocuğunu uzataraq) Cəlal, al Mənəkşəyi!.. C ə l a l (Anjeli bıraqaraq) Eyvah!.. A n j e l Nə oldu, Cəlal? C ə l a l Gövərçin, ah, Gövərçin!.. (hıçqırıb düşər) A n j e l (məbhut və mütəhəyyir) Aman, nə dəhşətli hal!.. Pərdə 306 ÜÇÜNCÜ PƏRDƏ I SƏHNƏ İstanbulda süslü bir salon, Bosfora nazir bir balkon... Qarşıda sağda və solda birər qapı... Qarşıdakı qapı balkona açılır. Məzkur qapının sol tərəfində ipəkli pərdələrlə qapalı küçük bir oda görünür... Eylül... Gündüz... Gövərçin (məhzun və titrək bir ahənglə aşağıdakı şərqiyi söylər) Eşindən ayrılan bir bülbül kibi Könül fəryadını dinlər, ağlarım. Xəzanə uğramış bir sünbül kibi Yar intizarında inlər, ağlarım. Gülümsər yasəmən, mənəkşə, lalə, Hər kəs qapılmış datlı bir xəyalə, Lakin bən həsrət qalıb da visalə, Yar intizarında inlər, ağlarım. Bən ağlamazdım bəni ağlatdılar, Qayğı bilməz könlümü qanatdılar, Beş günlük ömrümə ağu qatdılar, Yar intizarında inlər, ağlarım. Y ı l d ı r ı m (gəlir, Gövərçini süzər, gülümsər bir halda) Aman, sevimli həmşirəm, ağlıyorsun, öyləmi? Gövərçin Allah eşqinə get, yetər, tırmalama könlümü. Y ı l d ı r ı m Yazıq sana, hala bütün çocuqluğun üstündə... Niçin üzərsin kəndini? Təhəmmül et beş gün də, Yüklə 1,34 Mb. Dostları ilə paylaş:
|