288
Sofa qapısından çıqar, bu sırada Gövərçin Mənəkşəyi bağrına basdığı halda geri
dönər, mə’yus adımlarla salona keçər.
Əkrəm
(Onu diqqətlə süzərək, yalnız)
Gövərçin! Ah, gözəl, füsunkar mələk!..
(Əli alnında, sarsılmış və düşüncəli bir halda sandaliyəyə oturur.)
Pərdə
İKİNCİ PƏRDƏ
Beş ay sonra. Parisdə son dərəcə süslü, çiçəkli bir salon... Salonun sağ tərəfində iki qapı:
onlardan biri Anjelin tualet odasına, digəri Cəlalın iş odasına, soldakı üçüncü qapı isə
sofaya açılır. Qarşıdakı böyük pəncərədən günəşin batmaqda olduğu görülür. Pəncərə
önündə Cəlal ağ və uzun iş kömləyində əlində tutmuş olduğu böyük bir rəsimə diqqətlə
baqıb düşünür. Divara asılı iki böyük rəsim də nəzərləri oqşar.
A n j e l
(Aşağıdakı şərqiyi billurin bir səslə tərənnüm edərək salona keçər.)
Bən öncə bir mələkdim,
Yüksəklərdə uçardım.
Parlaq bir yıldız kibi
Ətrafə nur saçardım.
Bən şux bir kələbəkdim,
Daldan dala qoşardım;
Açmamış bir çiçəkdim,
Güllüklərdə yaşardım,
Hər kəsi mələk sandım,
Hər sevgiyə inandım,
Xalqa əyləncə oldum,
Ah, bilmədim, aldandım.
289
C ə l a l iş odasına keçmək istər.
Cəlal, söylə, nə olmuş?
Səndə bir başqa hal var,
Yenə dalğın gözlərin
Bilməm, nələr sayıqlar!..
C ə l a l
Anjel, sevimli Anjel!
Sənsiz ruhimi qaplar
Yığın-yığın qayğılar,
Həp zəhərli xəyallar.
Lakin duyduğun kibi
O incə dilbər səsi,
Qalqar məhzun könlümün
Tar-dumanlı pərdəsi.
Əvət səni gördükdə
Sönər həp düşüncələr,
Artıq, öksüz ruhimi
Gəmirməz işgəncələr.
Ah, şu süzgün baqışlar,
Bilsən, nasıl füsunkar,
Gah ruhumu güldürür,
Gah da qəlbimi yaqar.
(Anjeli öpər.)
A n j e l
Of, şu çılğın öpüşlər
Həyatımı yaldızlar,
Sərsəm könül fərəhdən
Həm rəqs edər, həm sızlar.
C ə l a l
Sən gözəllər içində
Bir afətsin, mələksin,
290
Ömrümün baharında
Gülümsər bir çiçəksin.
Anjeli qolları arasına alır, iki dodaq məczub bir halda yekdigərinə yaqlaşır, bu
sıradaGövərçinin dağınıq saçlı, məhzun baqışlı “xəyalı” pəncərə önündə görünür.
Cəlal “ah” deyə Anjeli bıraqı verir. Şaşqın və sərsəm baqışlarla baqmaqda dəvam
edər, “xəyal” artıq görünməz olur.
A n j e l
(Elektrik lampacıqlarını yaqaraq.)
Aman, yenə gözlərin
Başqa bir şey söyliyor,
Sanki bir dəhşət səni
Hər an təhdid eyliyor.
C ə l a l
Xayır, xayır, sevgilim,
Bu hal çoq sürməz, keçər,
Bu bir sinir halıdır,
Məraq etmə, tez keçər.
A n j e l
Fəqət səbəbsiz deyil,
Bu sirri anlat bana.
C ə l a l
Sorma, xayır, hiç sorma,
Bu sirr açılmaz sana.
Xidmətçi sofa qapısından girər. Cəlala bir kart-vizit verir.
A n j e l
Kimdir gələn?
291
C ə l a l
Əkrəm bəy!
A n j e l
Ah, şu hərif can sıqar,
Onun sərt baqışları
Sanki beynimi yaqar.
C ə l a l
Haydı get, söylə, gəlsin.
Xidmətçi qız çıqar.
A n j e l
Fəqət onun hər sözü
Kəskin bir qılıc kibi,
Ayırmaq istər bizi.
Kəndi odasına keçər, Cəlal iş kömləyini çıqarıb bir tərəfə atı verir: Əkrəm avropalı
qiyafətində daxil olur.
C ə l a l
Gəl baqalım, nerdəsin?
Görünməz oldun artıq;
Hiç görülmüşmü böylə
Arqadaşlıq, yoldaşlıq!?
Əkrəm
Kimsədə bir qüsur yoq,
Yalnız qəbahət səndə;
Əyləniyorsun qorqunc
Uçurumlar önündə.
Halbuki, pək uzaqda
Yurdun, yuvan, eşin var.
Gövərçin yavrusilə
292
Yola göz dikmiş, ağlar.
Sən yabançı ellərdə
Bir kokotu tutmuşsun,
Uyub bir rəqqasəyə
Hər şeyi unutmuşsun.
C ə l a l
Həp doğru, lakin Anjel
Pək nazlı bir mələkdir,
Gözəllik sərgisində
O bir lətif çiçəkdir.
Əkrəm
Əvət mələkdir, fəqət
Şeytan ruhlu bir mələk!
Lətif çiçəkdir, fəqət
Pək zəhərli bir çiçək!
Bir sən deyil, hər kəslə
O istər həmdəm olmaq,
Lakin yaqışmaz sana
Hər kölgəyə vurulmaq.
Beş aydır Parisdəsin,
Söylə, nə yapdın, söylə?
İnan ki, məhv olursun
Bu sayğısız gedişlə.
C ə l a l
(divardakı rəsimləri göstərir)
Seyr eylə iştə!.. Burda
Ən şöhrətli rəssamlar,
(əlini köksünə vurur)
Cəlaldakı sənəti
Həp alqışlar, səlamlar.
293
Əkrəm
Şu əfsunçu qadından
Uzaqlaşmazsan əgər,
Öyündüyün iste’dad,
Sənət, dəha həp sönər.
C ə l a l
Ah, bu sözlər nə lazım!
Mümkün deyil... qəhr olsam,
Məhv olsam belə, heyhat!
Bən Anjeldən ayrılmam!
Əkrəm
(Hiddətlə yerindən qalqaraq)
Əfv edərsin, o halda
Bir daha zəhmət verməm,
Allaha ısmarladıq...
(Gedəcək olur.)
C ə l a l
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Əkrəm! Bir düşün, Əkrəm!..
Əkrəm
Xayır, artıq düşünmək,
Söz güləşdirmək yetər...
C ə l a l
Əkrəm, mə’zurum, Əkrəm!..
Əkrəm
Üzrün suçundan betər!
(Çıqar.)
Dostları ilə paylaş: |