12
etm
ək üçün proqram hazırlamaq və lazım olan anda ondan istifadə
etm
ək nəzərdə tutulurdu.
Direktivl
ərdə sovetlərin təsiri altında olan dünya kom-
munizmi il
ə mübarizə aparmaq üçün nəhəng maliyyə fondu
yaratmaqdan da b
əhs edilirdi.
MTŞ-nın hazırladığı digər bir plan isə 1948-ci ilin sentyabrın
16-da Trumen t
ərəfindən imzalanan 30 nömrəli direktiv idi. Burada
qeyd olunurdu ki, “h
ərbi qüvvələr özlərinin əllərində olan bütün
imkanlardan, a
tom silahı da daxil olmaqla, effektiv və səhvsiz bir
şəkildə istifadə etməyə hazır olmalıdır və bunun əsasında da növbə
il
ə ardıcıl strateji planlar hazırlamağa borcludurlar”.
1948-ci ild
ə şuranın 10/2 nömrəli direktivində isə yalnız
müharib
ə vaxtında deyil, sülh şəraitində belə “fayda verə biləcək
m
əsələlər” qeyd olunmuşdur: ”Təbliğat da daxil olmaqla gizli
əməliyyatlar təşkil etmək; iqtisadi müharibə; sabotajla birgə
qabaqlayıcı tədbirlərin görülməsi düşmən ölkələrə qarşı təxribat
xarakterli işlərin yerli hərəkatlara kömək etmək prizması ilə təşkili
burada öz
əksini tapmışdı. Bütün bu tədbirlər elə görülməli idi ki,
onun t
əşkilatçısı-ABŞ-ın adı bu işlərdə hallanmasın. Əksinə, onun
üz
ərində hər hansı şübhələr olarsa, ABŞ bunu mütləq bir şəkildə
inkar etm
əlidir.
Direktivl
ərin hazırlanmasında yaxından iştirak edən yüksək
çinli şəxslər sovetlər üzərinə atılacaq atom bombasının zamanının
gecikdirilm
əməsini israrla təkid edirdilər.ABŞ ordu naziri höku-
m
əti inandırmağa çalışırdı ki,: “Biz silah hazırlamaq üçün atom
enerjisin
ə ölkə məxaricinin 98%-ni sərf edirik. Əgər biz onu indi
istifad
ə etməyəcəyiksə, o zaman bu işlərin heç bir mənası yoxdur”.
1948-
ci ilin ortalarında “Çarioter” şərti adı altında plan
hazırlandı. Müəyyən olunmuş 70 sovet şəhərinə 133 atom bombası
atılmalı idi. (bu rəqəmlər 1948-ci ildə tərtib olunan “Troydjen”
əməliyyatında təsdiq olunmuşdu). Onlardan 8-i Moskvaya və 7-si
Lelinqrada endirilm
əli idi. Sonradan bu plan komplektləşdirilmiş
şəkildə “Xafmun”, sonra “Flitvud” planı ilə əvəzləndi. Sonuncu
plan da öz növb
əsində “Dablstar” planı ilə əvəz edilmişdi.
ABŞ bu minvalla qızğın bir şəkildə müharibəyə hazırlaşırdı.
Dünya böyük bir t
əhlükə ilə artıq üzbəüz qalmışdı. SSRİ-yə qarşı
13
hazırlanan planlar bir-birlərini əvəz edirdi. Hətta ABŞ iqtisadiyyatı
h
ərbi relslər üzərinə keçirilmişdir. Baş verə biləcək nüvə
müharib
əsinə Qərbi Avropa dövlətlərini də cəlb etmək üçün bir
sıra işlər görülmüşdü. Lakin 1949-cu ilin sentyabrın 3-də bom-
bardmançı təyyarə B-29 sakit okeanın şimalı ilə uçarkən radioka-
tivliyin yüks
əlişini müşahidə etdi. SSRİ artıq atom silahına malik
olduğu aydın idi.
ABŞ-ın dünyada yekdil şəkildə hegemon olmaq istəyi və
ümidl
əri artıq puç olmuşdu. Atom silahı üzərində mono-
polist(inhisar-red) hüqu
q artıq itirilmişdi və əvvəlcədən hazırlan-
mış strateji konsepsiyalara yenidən baxmaq lazım idi. Onlar artıq
yeni strateji hücum
planları üzərində işləməyə başladılar. Planlarda
əsaslı şəkildə dəyişiklik edildi. Artıq planın əsas xəttini ilk zərbə
deyil,
əks-zərbə konsepsiyası təşkil edirdi. Müharibənin yeni tarixi
mü
əyyən olundu: 1950-ci il 1 yanvar. Plana görə 100 sovet şəhə-
rin
ə 300 atom bombası və 20 min ton çəkiyə malik adi müxtəlif cür
silahların tətbiqi nəzərdə tutulurdu. Yeni plana “Troyan” şərti adı
verildi.
Lakin baş verə biləcək hadisələr analiz olunarkən məlum
oldu ki, bombardmandan sonra itkil
ər və fəsadlar çox böyük olacaq,
q
əfil endiriləcək zərbələrdən (sovetlər tərəfindən -red)sığortalan-
maq v
ə qorunmaq mümkün olmayacaq. Bunun nəticəsində də
Britaniya adalarında yerləşəcək bazalar məhv ola bilər və Qərbi
Avropanın müdafiə sisteminin qurulması şübhə altında olar. ABŞ
HHQ-
İ (hərbi –hava qüvvələri)komandanlığı məruzə edərək qeyd
etdi ki: “Troyan” planı əsasında mütəşəkkil şəkildə hərbi-hava
hücumları və aviozərbələrin endirilməsinin təşkili imkanlar xari-
cind
ədir; ABŞ və Alyaskanın hava hücumundan müdafiə
t
əhlükəsizliyini təmin edə bilməz. . Beləliklə yalnız arifmetika
(hesab-red)
dünyanı müharibədən xilas etdi.
1950-ci ilin avqustun 15-d
ə QRBK xüsusi plan üzərində
işləməyi sona çatdırdı. Burada ilk növbədə Sovet İttifaqının atom
silahının istehsal etdiyi həyati əhəmiyyətli obyektlərinin məhv
olunması, 2-ci növbədə sovet hərbi qüvvələrinin hərəkətini müm-
kün q
ədər ləngitmək, 3-cü növbədə isə yanacaq istehsal olunan
mü
əssisələri atom zərbələri ilə məhv etmək nəzərdə tutulurdu.
14
Araşdırılan direktivlər içərisində MTŞ-nın 68 nömrəli
direktivi seçilir ki,
onun hazırlanmasına rəhbərliyi P. Nitse etmişdir.
O, R.
Reyqanın dövründə nüvə silahlarının tərki-silah edilməsi
m
əsələsi üzrə aparılan amerikan-sovet danışıqlarında ABŞ nüma-
y
əndə heyətinin rəhbəri təyin olunmuşdu. Bu direktiv Trumen
t
ərəfindən 1950-ci ilin 30 sentyabrında təsdiqləndi. Bu sənədin
başlıca mənası bu idi: “Daha çox qorxu və təşviş əhval-ruhiyyəsi
yaratmaq v
ə təşkil etməklə ABŞ ictimaiyyətinin militarist
psixozuna t
əsir etmək”. MTŞ-68 direktivi əsasında təşkil edilən
memorandumların müəllifləri yazırdılar: “Sovet təhlükəsi nəticə-
sind
ə ABŞ–ın təhlükəsizlik tədbirləri yüksək səviyyəyə çatdı.
Göründüyü kimi, bu direktivl
ər çox məharətlə və proqramlı
bir şəkildə hazırlanmışdı. Onlar təkcə silahlanmanın artırılması və
müharib
əyə hazırlığı deyil, həm də “sovet sisteminin daxildən
m
əhv edilməsi”, açıq “psixoloji müharibə aparmaq”, “siyasi, iqti-
sadi, psixoloji müharib
ə çərçivəsində gizli vasitələr və metodlardan
istifad
ə etməklə təbliğat və əməliyyatların keçirilməsi”ni də
n
əzərdə tuturdu. Beləliklə, “Qarşısını alma” siyasəti “daimi
m
əcburiyyət” siyasəti kimi xarakterizə olunurdu. Direktivin
sonunda qeyd olunan m
əsələlər 30 il sonra olacaq “Reyqan üslubu”
kimi eşidilirdi:
1.
“Biz çox güclü olmalıyıq. Necə ki, bizim prinsiplər milli
h
əyatda möhkəmlənir. Bu cür bizim iqtisadi və hərbi gücümüz
inkişaf etməlidir.
2.
Biz azad dünyanın iqtisadi və siyasi sisteminin qurul-
masında 1-ci olmalıyıq.
3.Prinsipl
ərimizin möhkəmləndirilməsindən savayı bizim
işlərimiz və siyasətimiz sovet sistemininkindən köklü surətdə fərqli
bi
r şəkildə olmalıdır.
H.Trumenin prezidentliyinin sonuncu ili atom müharib
ə-
sinin baş verməsi üçün artıq real görünürdü. Koreyaya müdaxiləni
t
əşkil edən ABŞ hakim dairələri müharibənin biabırçı məğ-
lubiyy
ətindən çıxış yolları axtarmağa başlamışdılar ki, son anda
atom vasit
əsi ilə şantaj edilmə üsulu gündəmə gəldi. 1952-ci il
yanvarın 27-də ABŞ prezidenti Eyzenhauer yazırdı: “Mənə belə
hesab edir
əm ki, hal-hazırda ən düzgün qərar Moskvaya
Dostları ilə paylaş: |