İlham A.Mazanlı_________________________________________________________
67
uğurlu nümunələri hesab etmək olar və bu televiziya
jurnalları tamaşaçılar tərəfindən müntəzəm izlənilir.
İctimai Televiziya etnik azlıq və qrupların mədəni
irsinin qorunub saxlanılması və inkişaf etdirilməsi, xalqlar
arasında qarşılıqlı anlaşma və dostluq münasibətlərinin
möhkəmləndirilməsi məqsədilə Mədəniyyət və Turizm
Nazirliyi və Dövlət Neft Şirkti ilə birlikdə hər iki ildən bir
“Azərbaycan - doğma diyar” devizi altında azsaylı xalqların
incəsənəti festivalını keçirir. Müxtəlif bölgələrdən -
Balakən, Zaqatala, Qax, Şəki, Quba, Qusar, Lənkəran,
Astara, Masallı, Saatlı, İsmayıllı və Şabran rayonlarından
azsaylı xalqların bədii özfəaliyyət kollektivləri festivala
dəvət olunurlar. İctimai Televiziya bu festivalı peyk
vasitəsilə bütün dünyaya yayır. Azərbaycanın zəngin milli
palitrasını, azsaylı xalqların adət-ənənələrini, mətbəxini,
folklorunu özündə əks etdirən videomateriallar hazırlanır və
müxtəlif dillərə tərcümə edilərərək dünya ictimaiyyətinə
çatdırılır.
Lakin, heç də həmişə KİV-in imkanlarından pozitiv
məqsədlər üçün istifadə olunmur. Bu tendensiyalara bəzi
postsovet ölkələrinin və digər qonşu ölkələrin mətbuatında
da rast gəlinir. Onlar KİV-in ictimai şüura nüfuzetmə
imkanlarından sui-istifadə edir, əhaliyə kollektiv etnik, dini
və s. hüququn insan hüquqlarından üstün əhəmiyyət kəsb
etdiyini təlqin etməyə çalışırlar. Bu metoddan əsasən başqa
xalqları əsrlərlə müstəmləkədə saxlayan rejimlər öz
ömürlərini uzatmaq, ya da bu əsarətdən qurtarmış xalqları
KİV millətlərarası və dövlətlərarası münasibətlərin təkmilləşdirilməsi faktoru kimi
68
bu və ya digər formada yenidən öz təsir dairələrinə daxil
etmək üçün istifadə edirlər. Bu prosesdə kütləvi
informasiya vasitələrinin ikili rolu (tənzimləyici və ya
dağıdıcı) özünü daha qabarıq şəkildə büruzə verir.
Xüsusilə də elektron vizual mediada yeni kommunikasiya
texnologiyalarının “məqsədli” tətbiqi sayəsində asanlıqla
əldə olunan “25-ci kadr effekti”, müşahidə olunan, lakin
qavranılmayan, yaxud da insan beyni tərəfindən qəbul
olunan, ancaq emal olunmayan informasiya (işarə, səs, işıq
formasında ola bilər) və ya istənilən material geniş
auditoriyanın şüuru və hissləri ilə manipulyasiya etmək
imkanlarını xeyli artırır.
Jurnalistika ictimaiyyətində (o cümlədən, sahə
elmində) belə bir fikir də mövcuddur ki, əhalisinin tərkibi
çox sayda müxtəlif millətlərdən ibarət olan ölkələrdə
millətlərarası və dövlətlərarası münasibət mədəniyyətini
formalaşdırmadan vətəndaş mədəniyyətinə nail olmaq
mümkün deyildir. Bu fikrin tərəfdarları öz mövqelərini
beynəlmiləl dilin olmadığı kimi, beynəlmiləl mədəniyyətin
də olmaması arqumenti ilə əsaslandırır və izah etməyə
çalışırlar ki, İnternet bizim həyatımıza nə qədər yüksək
sürətlə daxil olacaqsa, milli mədəniyyətin qorunub
saxlanılması üçün həm sayca çox olan millətin, həm də milli
azlıqların dilində mətbu sözün əhəmiyyəti bir o qədər vacib
xarakter alacaqdır. Bu problem özünü xüsusilə ötən əsrin
90-cı illərinin əvvəllərində keçmiş SSRİ ərazisində
millətlərarası münaqişələrin və insanların bu hadisələrə
İlham A.Mazanlı_________________________________________________________
69
münasibətlərinin kəskinləşdiyi şəraitdə özünü daha qabarıq
şəkildə büruzə verirdi.
Bəzi respublikaların KİV-ləri isə, hələ XX əsrin 70-
80-ci illərindən başlayaraq, beynəlxalq dəyərlərə, “vahid
sovet xalqı” və s. bu kimi postulatlara məhəl qoymadan açıq
şəkildə bir millətin başqa millətlərdən fərqliliyini –
qədimlik və istedad baxımından üstünlüyünu və
müstəsnalığını təbliğ edir, özünə “yerli xalq” imici
qazandırmağa, başqa xalqların bura “gəlmə” olduqları
ideyasını yaymağa, hətta millətlərin bərabərliyi prinsipinə
etinasızlıq göstərərək, bu müddəaların milli
qanunvericilikdə təsbit olunmasını, öz xalqlarının məkrli
marağı naminə “əzabkeş xalq”, “tarixi ədalətin bərpası”,
“milli haqq” və s. kimi konsepsiyaları mütləqləşdirməyə
çalışırdılar. Bu da öz növbəsində millətçiliyi, xalqlar və
dövlətlər arasında milli ədavəti daha da dərinləşdirirdi. Bu
problem artıq jurnalistika araşdırıcılarını da narahat etməyə
başlamışdı, çünki bu sahədə mətbuatın ikili rol oynamasını
və KİV-in bu cür fəaliyyətinin hansı nəticələrə gətirib
çıxaracağını onlar daha yaxşı anlayırdılar. Elmi
tədbirlərdə artıq bu problematika ilə bağlı polemikalar da
özünə yer alırdı. Bəzi tədqiqatçılar problemi kompleks
şəkildə araşdırmağa cəhd göstərirdilər.
Postsovet məkanında bu tendensiyalar ilk dəfə
Cənubi Qafqaz respublikalarının və mərkəzi mətbuatın
KİV millətlərarası və dövlətlərarası münasibətlərin təkmilləşdirilməsi faktoru kimi
70
nümunələri,
34
bir qədər sonra isə Pribaltika ölkələri
mətbuatının materialları əsasında
35
araşdırılmışdır. Hər iki
tədqiqat işində kütləvi informasiya vasitələri kəskinmüna-
qişəli millətlərarası münasibətlərin sağlamlaşdırılması və
təkmilləşdirilməsi amili kimi nəzərdən keçirilir. Lakin, buna
baxmayaraq, hər iki tədqiqatçı KİV-in öz funksiyalarını
obyektiv, peşəkarlıqla və
məsuliyyətlə yerinə
yetirmədikləri təqdirdə, siyasi sistemdən asılı olmayaraq,
milli məsələnin və millətlərarası münasibətlərin həddən
artıq gərginləşməsi qənaətinə gəlirlər.
Birinci tədqiqatçı Dağlıq Qarabağ və onun ətrafında
gedən hadisələrin işıqlandırılmasında mərkəzi KİV-lərin
çox vaxt neytral və bəzən də Azərbaycana münasibətdə
qeyri-obyektiv mövqe tutduqlarını, bir növ sosial-siyasi
sifariş yerinə yetirdiklərini, İttifaq miqyasında kütləvi şüuru
deformasiyaya məruz qoyan və bir-birini inkar edən
stereotiplərin meydana gəlməsini, redaksiyaların
fəaliyyətlərindəki özfəaliyyət və jurnalistikanın xarici və
daxili qanunauyğunluqları ilə bir araya sığmayan təhlükəli
presedent kimi xarakterizə edir.
İkinci tədqiqatçı isə mətbuatın mənəvi və hüquqi də-
yərlər şkalası üzrə üstünlüyü şəxsə və şəxslərə deyil, “yerli
xalqa” verməsini, dövlətin və dövlətçiliyin, ərazinin “yerli”
34
Мазанлы И.А. Печать как фактор совершенствования
межнациональных отношений. Дис. ... канд. ист. наук. – Москва.:
АОН при ЦК КПСС, 1991, стр. 134.
35
Чичановский А.А. В тенетах свободы. М.: 1995. С. 182-195.
Dostları ilə paylaş: |