27
İQTİSADİYYATIN VƏ İXRACIN
DİVERSİFİKASİYA
Qarabağ və ətraf regionları işğalı nəticəsində ölkədə 1 milyondan çox qaçqın və məcburi köçkünün
olması da nəqliyyat və ticarət əlaqələrinə ciddi məhdudlaşdırıcı təsir edir. Neft-qaz sektorundan asılılığın
azalmasında sosial hədəflərin olması və yoxsulluğun azalmasına bunun təsiri mühümdür. Neft hasilatının
pikə çatmasından sonra ixracda azalma yalnız hasilatın azalması səbəbindən olmayacaq, həm də hasilatın
daha böyük hissəsi daxili tələbatın ödənilməsinə yönələcək. O zaman hökumət artıq fiskal ekspansiyanı
davam etdirə bilməyəcək və eyni zamanda hidrokarbon resurslarının neft idxalatçısına çevriləcək. Bununla
da qeyri-neft büdcə kəsirinin qeyri-neft ÜDM-inə nisbəti və cari hesablar balansının kəsiri də artım trendi
göstərəcək. Hesabatdakı ssenarilər göstərir ki, hətta ən optimist variantda belə bu proses 2020-2025-ci illərdə
baş verəcək. Neqativ ssenarinin baş tutmaması üçün Azərbaycan yoxsulluğun azaldılmasına, ikirəqəmli
inflyasiyanın qabaqlanmasına, qeyri-neft sektorunda məhsuldarlığın ən yüksək olduğu sahələrin inkişafına
nail olmalıdır. Azərbaycan iqtisadiyyatı əvvəlcə (a) təbii resurslardan asılılıq fazasından (b) keçid fazasına,
daha sonra isə (c) davamlı inkişaf fazasına keçməlidir.
6) “Xəzər hövzəsində neft iqtisadiyyatı və siyasəti: Azərbaycan və Mərkəzi Asiyada neft gəlirlərinin
təkrar bölgüsü” (The economics and politics of oil in the Caspian Basin: the redistribution of oil revenues
in Azerbaijan and Central Asia; 2008). Hər bir neft-qaz ölkəsində gəlirlərin ədalətli bölgüsü və səmərəli
istifadəsi ilk növbədə belə bir suala cavab tapmağı vacib edir: vəsaitin nə qədərini bu gün, nə qədərini isə
sabah xərcləməli? Azərbaycan hökuməti neft gəlirlərindən ölkədəki sosial, siyasi və etnik gərginliyi ortadan
qaldırmaq üçün istifadə edir. Həssas sosial qruplara yönəlik dövlət proqramları həyata keçirilir. Ancaq
ölkənin sosial-iqtisadi inkişafına mühüm əngəl olan regionlar arasındakı disbalans böyük neft gəlirləri
hesabına nəinki öz həllini tapmır, əksinə, daha da dərinləşir. Belə ki, iqtisadi resursların daha çox Bakı və
Abşeron yarımadasında konsentrasiyası müşahidə olunur. Neft gəlirlərinin sosial-iqtisadi rifaha tam çevrilə
bilməməsinə isə iqtisadi agentlərin “renta axtarışı” meyilləri (rent-seeking), sosial kapitalın zəif inkişafı və
köhnəlmiş istehsal bazası mane olur. Uzunmüddətli dövrdə neft gəlirlərindən səmərəli istifadə nəinki
davamlı iqtisadi inkişafa təkan verər, hətta siyasi stabillik üçün də qarant rolunu oynayar.
7) “Neft fondları effektivdirmi? Azərbaycan və Qazaxıstanda resurs gəlirlərinin idarə olunması” (How
effective are oil funds? Managing resource windfalls in Azerbaijan and Kazakhstan; 2007). İrihəcmli neft
gəlirlərinin müəyyən hissəsini büdcədən kənarda tutmaq üçün bir sıra neft-qaz ölkələri, o cümlədən
Azərbaycan ayrıca Neft Fondu formalaşdırmışlar. Neft Fondu Azərbaycanda digər dövlət qurumlarına
nisbətən daha şəffaf və hesabatlıdır. Hasilat Sənayesində Şəffaflıq Təşəbbüsünə (EITI) qoşulması fondun
hesabatlılığının təkmilləşməsinə daha müsbət təsir etmişdir. Azərbaycan hökuməti sosial inkişaf və
infrastruktur ehtiyaclarına xərcləmələr (spending oil revenues), makroiqtisadi stabilliyin qorunması (sterilizing
oil revenues) və neft gəlirlərinin bir hissəsinin gələcək nəsillər üçün saxlanması (
saving oil revenues) arasında
doğru balansı tapmalıdır. Hələlik isə Qazaxıstanda bu balans Azərbaycandan daha optimal qurulub. Belə ki,
2006-cı ildə Qazaxıstanda qeyri-neft büdcə kəsirinin qeyri-neft ÜDM-inə nisbəti cəmi 4,3%, Azərbaycanda
isə bu göstərici 30%-dən çox olmuşdur. Səbəb isə ondan ibarətdir ki, ARDNF rəsmən yığım fondu olsa da,
Azərbaycan vəsaitlərinin böyük hissəsini heç bir limit olmadan dövlət büdcəsinə və öz büdcəsi vasitəsilə
investisiya layihələrinə ayırır. Qazaxıstanın Milli Fondu isə daha çox stabilləşmə funksiyası yerinə yetirsə
də, neftin qiyməti əvvəlcədən müəyyən həddi keçdikdən sonra avtomatik yığım mexanizmi işə düşür
və dövlət büdcəsinə köçürmələr məhdud olmaqla hər il ayrıca olaraq Prezident tərəfindən təsdiqlənir.
Hesabatda həm də qeyd edilir ki, Azərbaycan hökuməti yüksək xərcləmələrin makroiqtisadi stabilliyə və
valyuta məzənnəsinə təsiri, habelə qeyri-neft sektorunun rəqabətliyini daim diqqətdə saxlamalıdır. Çünki
bunların təmin edilməməsi iqtisadi diversifikasiya üçün ciddi əngələ çevrilə bilər.
8) “Qara qızılı insan qızılına çevirmək: neft gəlirlərindən davamlı inkişafa nail olmaq üçün istifadə”
(Converting black gold into human gold: using oil revenues to achieve sustainable development; 2006). BMT-
nin bu hesabatı Azərbaycan İİN-in tələbi əsasında hazırlanıb və nəinki neft gəlirlərindən davamlı inkişafa nail
28
İQTİSADİYYATIN VƏ İXRACIN
DİVERSİFİKASİYA
olmaq üçün necə istifadə etmək barədə ümumi tövsiyələr, hətta çox konkret tədbirlər planına da malikdir.
Hesabatda ilk diqqətçəkən fikir ondan ibarətdir ki, “Azərbaycanın iri neft ixracatçısı olması hələ onun qlobal
iqtisadiyyata tam inteqrə ola bildiyi anlamına gəlmir”. Azərbaycan yalnız inkişaf etmiş və rəqabətqabiliyyətli
qeyri-neft sektoru ilə qlobal iqtisadiyyata inteqrasiyasını tamamlaya bilər. Ölkə əhalisinin mütləq çoxluğu
məhz qeyri-neft sahələrində işləyir və bu sahələrdə ixtisas sahibi olmuşdur. Paradoksallıq ondan ibarətdir
ki, ölkə “holland sindromu”nun bəzi əlamətlərindən qaça bilsə də, qeyri-neft sektorunu qlobal iqtisadiyyata
inteqrasiya etdirə bilməyib. Hökumətin uzunmüddətli hədəfləri arasında gəlirlərin artımı və yoxsulluğun
azaldılması, “holland sindromu”nun neytrallaşdırılması, qeyri-neft sektoru üzrə artım və institusional
islahatlar kimi ümumi məsələlər var. Ancaq hesabatda “qara qızılı insan qızılına çevirmək” konsepsiyası
çərçivəsində əsas diqqət ayırılan məqamlar bunlardır:
a) İnsan resurslarının inkişafı strategiyası: təhsilə investisiya, dövlət sektorunda texniki təhsilin inkişafı, təhsil
təqaüdləri, təhsil parkları, icma kollecləri, təhsil fondları.
b) Makroiqtisadi məsələlər: yeni iqtisadi monitorinq xidməti, makroiqtisadi risklərin xəritəsi, neft gəlirlərinin
xərclənməsinə nəzarət.
c) “Qara qızılı insan qızılına çevirmək” alətləri: məlumat bazalarının yaradılması, sorğuların keçirilməsi,
iqtisadi-riyazi modelləşdirmə.
d) Ölkələr üzrə öyrənmə və əməkdaşlıq: digər neft ölkələrindən alınan dərslərin (lessons learned) və təcrübələrin
sistemli öyrənilməsi.
Hesabatda Norveç, Çili, Trinidad və Tobaqo, Nigeriya və Qazaxıstan kimi resursla zəngin ölkələr
Azərbaycanla müqayisə edilir və ölkəmiz üçün müəyyən “dərslər” çıxarılır. Bu “dərslər”i ümumiləşdirsək,
bunlar uzunmüddətli yanaşmanın olmasından, davamlı institusional reformaların keçirilməsindən,
qanunların ciddi tətbiq mexanizmlərinin olmasından, korrupsiyanın qabaqlanmasından, neft bumunun ilk
dövründə ləngitmədən hüquqi və institusional çərçivələrin qurulmasından ibarətdir. İstənilən halda bütün
hesabatda qırmızı xətlə keçən əsas müddəa ondan ibarətdir ki, neft gəlirlərindən istifadə ilə davamlı inkişafa
nail olmaq və qeyri-neft sektorunu inkişaf etdirmək üçün insan resurslarına və sosial kapitala sərmayə
qoymaq lazımdır.
9) “Resursla zəngin ölkələrdə hidrokarbon gəlirlərinin ağıllı idarə olunması” (Pruden-tial management of
hydrocarbon revenues in resource-rich economies; 2005). Bu araşdırma sənədində Azərbaycan, Qazaxıstan,
Rusiya və Türkmənistanın, yəni neft-qaz və digər minerallarla zəngin postsovet ölkələrinin təbii resurslardan
gələn gəlirləri uzunmüddətli dövrdə idarəetmə meyillərindəki və institusional quruluşlarındakı fərqli
və oxşar cəhətlər təhlil edilir. Qeyd olunur ki, həmin gəlirlər ölkələrdə investisiyayönümlü kapital
formalaşmasını sürətləndirir, ancaq kapital qoyuluşlarının davamlılığı mineral resursların istismarı ilə
yanaşı, kapital mənbələrinin diversifikasiya olunmasını da tələb edir. Eyni zamanda, dövlət investisiya
qoyuluşu prosesində “hökumət digər alternativlərinə və özəl sektora nisbətən geridönüş mənfəəti (return)
ən aşağı olan layihələri seçir”. Buna görə də institusional bazası zəif ölkələrin neft-qaz gəlirləri hesabına
davamlı iqtisadi inkişafa nail olmaları çətindir. Azərbaycan və Qazaxıstan kimi ölkələrin mineral gəlirləri
dövlət maliyyəsi sistemində əlahiddə statusla idarə etmək üçün formalaşdırdıqları neft fondlarına Böyük
Britaniya (Şimal dənizində istismar edilən hidrokarbon yataqlarından daxil olan vəsaitlərdə) kimi ictimai
vəsaitlərin prioritetlərə uyğun xərclənməsi ictimaiyyətdə şübhə doğurmayan ölkələrdə ehtiyac duyulmur.
10) “Xəzərin neft sərvətləri: kim fayda götürəcək?” (Caspian oil windfalls: who will benefit?, 2003).
Gəlirlərin idarə edilməsinin istənilən uğurlu planı onun icrasını mümkün edən “siyasi iradə”dən asılıdır.
Gəlirlərin saxlandığı stabilləşmə fondları neft-qaz ölkələrinin uzunmüddətli iqtisadi diversifikasiya
hədəfləri üçün önəmlidir və onlar ölkələri daha riskli maliyyələşmə olan borclanmadan qoruyur. Ancaq
fondlar üzərində güclü ictimai nəzarət, gerçək hakimiyyət bölgüsü olmasa, orada toplanan vəsaitlərin