342
Əsrin şairi IX
42. Türk əsirləri. “Açıq söz”, 12 fevral 1918.
43. Qaçqın. “Yeni yıldız”, №1 1921.
44. Bənim Tanrım. (Sabir gecəsi münasibətilə.) “Yaşıl
yapraqlar”, №1 1922 (18 mart).
45. Çəlik qollar. (Bakı fəhlələrinə.) “İnqilab və mədəniyyət”,
1934, №6-7.
Hüseyn Cavidin pedaqoji görüşləri
Birinci məqalə
Açar sözlər: Hüseyn Cavid, pedaqoji görüşləri, məktəb, təhsil, maarif,
Avropa, Türkiyə, Azərbaycan, Kant, Con Lokk, Spenser
Ключевые слова: Гусеин Джавид, педагогические взгляды, школа,
образования, происвешение, Европа, Турция, Азербайджан, Кант, Джон
Локк, Спенсер
Key words: Husein Javid,
educational meeting, school,
education,
enlightenment, Europe, Turkey,
Azerbaijan, Kant, John Locke, Spencer
Hüseyn Cavid Azərbaycan ədəbiyyatı tarixində görkəmli şair,
dramaturq, şair-filosof, publisist, müəllim kimi tanınmış və məhşur-
laşmışdır. O, pedaqoji aspektdə silsilə məqalələr yazmış, onları 1910 və
1912-ci illərdə “Həqiqət” qəzetində çap etdirmişdir. Məqalələr 30 kitab
səhifəsi həcmindədir. Böyük şair, dramaturq və müəllim Cavid həmin
məqalələrdə XIX əsrin sonu, XX əsrin əvvəllərində Azərbaycanda
məktəb, təhsil, maarif və müəllim kadrları məsələlərini qaldırmış,
Məhəmməd Tağı Sidqinin (Naxçıvan) məktəbindəki, Molla Hüseyn
Pişnamazzadənin Mədrəsəsindəki (Gəncə) təhsilin səviyyəsini yüksək də-
yərləndirmişdir. Azərbaycanda məktəb və təhsilin inkişafı, ibtidai və aili
məktəblər üçün yeni düşüncəli və savadlı müəllim kadrları hazırlan-
masının konkret yolları və üsullarını göstərmişdir. Özü 1910-cu ildən
1937-ci ilədək Naxçıvan, Tiflis, Gəncə və Bakıda müxtəlif tipli və profilli
təhsil ocaqlarında müəllimlik etmişdir. 1921-ci ildə Bakıda təşkil olun-
muş Darülmüəllimin (indiki Dövlət Pedaqoji Universitetinin) ilk
343
İsgəndər Atilla
müəllimlərindən biri olmuşdur. Sonralar Bakı Dövlət Universitetində
məsləhətçi və Teatr Texnikumunda müəllim kimi çalışmışdır.
1905-1909-cu illərdə İstanbul Darülfünununda təhsil alarkən
Hüseyn Cavid bir neçə elm sahəsinə xüsusi maraq göstərir: Sənət
və ədəbiyyat nəzəriyyəsinə; Yaxın və Orta Şərq xalqlarının
ədəbiyyatına; tarix və fəlsəfəyə; pedaqogika və psixologiyaya;
məktəb, maarif və təhsil problemlərinə. O, həmin sahələrində
mövcud olan elmi, metodiki və pedaqoji ədəbiyyatla, ədəbiyyat
və fəlsəfə tarixilə, sənətin spesifik xüsusiyyətləri və nəzəriyyəsilə
ətraflı və dərindən tanış olur. Vətənə qayıtdıqdan sonra öyrəndik-
lərini və bildiklərini bədii əsərlərində və dövri mətbuatda çap
etdirdiyi publisistik məqalələrində verir. “Həsbi-hal” silsilə
məqalələrində Avropa, Türkiyə, Qafqaz və Azərbaycanda təhsilin
vəziyyəti haqqında geniş söz açır. Həmin məqalələr bizim XX əsr
pedaqoji fikir tariximizdə əhəmiyyətli yer tutur.
Cavid İstanbulda təhsilin təşkili və texnologiyası, maarif
işinin necə qurulması və həyata keçirilməsini ayrıca öyrənir.
İstanbula gedərkən gəmi yolüstü Samsunda lövbər salır. Fürsət-
dən istifadə edən şair, şəhəri səyahət edir, rüşdiyyə məktəbinə
gedib, burada çocuqların gimnastik məşqlərinə baxır. [1, 251]
İstanbulda yaşarkən şəhərin bəzi görməli yerlərilə, o cümlədən
muzeyləri, məscidləri, kitabxanaları və teatrları ilə tanış olur;
maarif işlərinin təşkililə maraqlanır və ətraflı məlumat alır.
Məktublarından birində yazır: “İstambulda çox böyük qiraətxana
və kütübxanalar var, amma layiqincə kitabları və qəzetləri yox-
dur... Türkiyədə maarif işi çox iləridir. Bircə İstambulda otuz dörd
dövləti və xüsusi gimnaziya vardır.” [2, 106] Bu, şairin Türkiyədə
maarif işinin təşkili və vəziyyətilə nə dərəcədə yaxından tanış
olmasına dəlalət edir.
O, təhsil illərində görkəmli Avropa nəzəriyyəçiləri və fi-
losoflarından İmmanuil Kantın, Con Lokkun, Herbert Spen-
serin,
Benedikt Spinozanın, Türkiyə pedaqoqu
Ayişə Sədiqənin
pedaqogika və təlim-tərbiyəyə aid əsərlərini mütaliə edir. Onların
344
Əsrin şairi IX
təhsil, təlim və tərbiyə haqqında nəzəri fikir və konsepsiyaları ilə
tanış olur. Vətənə döndükdən sonra mətbuat vasitəsi ilə onların
məktəb, maarif, ibtidai təhsil, təlim və tərbiyə barəsində fikir və
mülahizələri ilə Azərbaycan müəllimlərini və maarif işçilərini
tanış edir. Şairin bu mövzuda yazdığı silsilə məqalələri nəinki
Naxçıvanda, bütövlükdə çar Rusiyası dövründə Qafqazda və
Azərbaycanda maarif, ibtidai təhsil, təlim və tərbiyə işlərinin
təşkili və vəziyyətini öyrənmək baxımından əhəmiyyətlidir.
Mən XX əsrin əvvəllərində (1900-1920) Azərbaycanda maarif
və mədəniyyətin səviyyəsini öyrənmək baxımından Cavidin
məqalələrini yüksək qiymətləndirirəm və məqalələrdəki fikir və
mülahizələrin ictimai və pedaqoji əhəmiyyətini xüsusi qeyd
etmək istəyirəm. Şair qaldırdığı problemlərə “Naxçıvana nə
lazım?”, [3] “Naxçıvanda nə gördüm?” [4] və “Həsbi-hal” [5]
silsilə məqalələrində, Abdulla Tofiqə (Abdulla Sura) aid nekro-
loqunda, [6] Qurbanəli Şərifova yazdığı məktublarda [1, 249-271]
geniş yer vermişdir.
- Bir millətin tərəqqi və tədənnisini bilmək için o millətin
məktəblərini, daha doğrusu, ibtidai məktəblərini görmək kifayət
edər. Avropaya meydan oquyan Almaniyanı, qoca Rusiyanı
həyəcana düşürən Japoniyanın bütün bu tərəqqiyati-ciddiyələri
həp ibtidai məktəblər sayəsindədir. [1, 194]
Cavidin bu fikirlərini onun maarif və məktəb məsələlərinə
həsr etdiyi məqalələrinin leytmotivi hesab etmək olar. XIX əsrin
sonu və XX əsrin əvvəllərində Naxçıvanda məktəb, maarif və
təhsilin vəziyyətini nəzərdən keçirən müəllif, diqqəti Gəncə mək-
təbinə yönəldir. Onu Qafqazın ən birinci və ən parlaq məktəbi
hesab edir. Uşaq və gənclərin ana dilində (türk dilində) təhsil
almalarına və elm öyrənmələrinə böyük önəm verən şair,
Azərbaycan balalarının xaricdə deyil, Gəncədə təhsil almalarına
üstünlük verir, pedaqoji ictimaiyyətin diqqətini buna yönəldir və
yazır: “Həmin məktəb haqqında azacıq məlumatı olan kəs, bir-iki
il orada oxuyub məqsədinə nail ola bilər.” Arzu edir ki, məktəbin