Maraqlıdır ki, sonuncu bənd, yəni qlobal maliyyə sisteminin
mexanizmlərinin gücləndirilməsinin zəruriliyi ilə «Soros Fund Management»
korporasiyasının idarə heyətinin sədri, məşhur maliyyəçi C.Soros da razılaşır. Bu
halda o, «bazar tarazlığı nəzəri}q/əsinin yanlışlığına» əsaslanır. Soros onun niyə
düzgün olmadığını izah etmir. Amma cavab sadədir: iqtisadi sistemin
fəaliyyətinin
qanunauyğunluqları
pozulursa,
o,
partlamalıdır.
Qərb
dövlətlərindən tənzimləmə «şlaqbaumlarmm» aradan qaldırılmasına (Blaytın
ifadəsinə görə) nail olan iri oyunçuların (o cümlədən Sorosun özünün) hədsiz
böyük ehtikarçılıq əməliyyatları sistemin dayanıqlılığını pozmuşdur və təbii ki,
bu şəraitdə bazar tarazlığı nəzəriyyəsi özünü doğrulda bilməz.
Xülasə
•
XX əsrin ikinci yarısında formalaşan ümumi iqtisadi nəzəriyyə
sistemində beynəlxalq iqtisadi münasibətlər nəzəriyyəsi nisbətən yenidir. Eyni
zamanda onun ayrı-ayrı elementləri fiziokratların və merkantilistlərin ilkin
iqtisadi konsepsiyalarına tərkib hissələr kimi daxil edilmişdi.
•
Dünya təsərrüfatı, əlaqələrinin inkişafına güclü təkan vermiş klassik
iqtisadi nəzəriyyənin - siyasi iqtisadın əsasını qoymuş ingilis iqtisadçısı Adam
Smitin adı ilə bağlıdır. Onun ardıcılları - David Rikardo, C.Mill və başqaları
beynəlxalq əmək bölgüsünün (BƏB) və get-gedə daha çox ölkənin bu prosesə
cəlb olunmasının başa düşülməsinə öz töhfələrini vermişdir. Adam Smit Böyük
böhran (1929-1933-cü illər) başlayanadək 150 il ərzində üstünlük təşkil edən
liberal iqtisadiyyatın nəzəri əsasını qoymuşdur.
•
Böyük böhrandan sonra kapitalist iqtisadiyyatının dövlətin fəal iştirakı
olmadan inkişafının qeyri-mümkün olması barədə tezisdən irəli gələn keynsçi
nəzəriyyənin yüksəlişi başlandı. Bu nəzəriyyə inkişaf etmiş ölkələrin iqtisadi
siyasətinin fundamental bazasına çevrildi. Keynsçiliyin konseptual baxışları
çərçivəsində ümumi rifah dövləti meydana çıxdı, cəmiyyətin varlı, orta və yoxsul
təbəqələri arasındakı fərqlər azaldı; qarışıq iqtisadiyyat çiçəkləndi.
•
1970-1980-ci illərdəki «neft şokları» və inkişaf etmiş ölkələrdə iqtisadi
inkişaf templərinin zəifləməsi, dominantlıq təşkil edən keynsçilik doktrinasının
yerinin Adam Smitin klassik nəzəriyyəsinin davamçısı roluna iddia edən
neoliberal doktrina tərəfindən (daha dəqiq desək, libertarizmin) tutulması ilə
nəticələndi.
•
Neoliberalizm çərçivəsində beynəlxalq monetarizm doktrinası
69
formalaşmış və son 25 ildə həm inkişaf etmiş, həm də inkişaf etməkdə olan və
keçid iqtisadiyyatlı ölkələrdə tətbiq edilmişdir. Milli islahatlar proqramları
hazırlanarkən baza kimi istifadə edilən bu doktrinanın yayıcısı BVF olmuşdur.
Doktrinanın mahiyyəti dövlətin rolunun, demək olar ki, bütövlüklə aradan
qaldırıldığı vəzİ3^ətdə istehsal amillərinin inkişafının mümkün qədər
liberallaşdırılmasmdadır. 2008-ci ildə bütün dünya iqtisadiyyatını bürümüş
qlobal böhran bu nəzəriyyənin qüsurlu olduğunu göstərdi.
•
2008-2010-cu illərdə dünyanın bütün ölkələrində və beynəlxalq
təşkilatlarda qüvvədə olan tənzimləmə modellərinin qüsurluluğunun və böhranın
ən təhlükəli formalarının yayılmasına gətirib çıxarmasının dərk edilməsi yeni
modellərin və nəzəriyyələrin axtarışı sahəsində müəyyən anlaşma əldə
olunmasına imkan vennişdir. Lakin problem bundadır ki, yeni strateji ideyaların
axtarılması və tapılması xeyli vaxt tələb edən mürəkkəb prosesdir, iqtisadi
vəziyyət isə gözləməyə imkan vermir.
•
Tapılan həll yollarından biri (heç də yeni olmayan!) ke3msçiliyin
elementlərinin geri qaytarılması, o cümlədən dövlətin tənzimləyici rolunun
gücləndirilməsidir. BİM sahəsində «səmərəli idarəetmə» və sair bu kimi
konsepsiyaların formalaşması buna istinad edir. Bu ideyalar təkcə alimlər
tərəfindən söylənilmir, BMT də daxil olmaqla, beynəlxalq təşkilatların
hesabatlarında öz əksini tapır.
•
UNCTAD -ın son hesabatlarında (2009-2010-cu illər), başqa
beynəlxalq tədqiqatlarda və görkəmli təhlilçilərin əsərlərində göstərilir ki,
hökumətlər böhrandan sonrakı dövrdə yaranan qlobal iqtisadi şəraitdə öz
inkişafının trayektoriyasmda dönüş nöqtəsini görməlidir. Onlar yeni şəraiti
nəzərə almaq üçün inkişaf istiqamətlərini yenidən nəzərdən keçirməli, əvvəlki
dövrlərdə iqtisadi siyasətdə yol verdikləri səhvləri aradan qaldırmalıdır. Dövlətin
iqtisadi və sosial funksiyaları yenidən dəyərləndirilməli, onun iqtisadi
fəaliyyətinin «qeyri-səmərəliliyi» barədə mübahisələrə son qoyulmalıdır.
Səmərəli idarəçilik proqramlarına dövlətin fəallığına istinad olunmaqla yeni
aspektlərin daxil edilməsi vaxtı çatmışdır. Siyasətin işlənib hazırlanmasına görə
məsul şəxslər onun bir sıra ölkələrdə inkişafın sürətləndirilməsi, struktur
islahatlarının keçirilməsi üçün istifadə edilən, XXI əsrin çağırışlarından irəli
gələn mümkün variantları barədə daha çox bilməli və məlumatlı olmalıdırlar.
Ümumilikdə isə söhbət özünü doğrultmayan neoliberal-monetar ideologiyaya
alternativ olan yeni qlobal ideyaların axtarılmasından gedir.
70