şəkillərdən istifadə edərək nemoy və ya VMY hazırlayır). Hər halda belə üsullar
vizual t
əsəvvür yaradır və bu cür təqdimat xəbəri şifahi formada efirə verməkdən
daha yaxşıdır.
13.Kaşe–Televiziya yaradıcılığında geniş istifadə edilən effektlərdən və
terminl
ərdən biridir. Kaşe ekranın kənarlarında (yuxarıdan və aşağıdan, yaxud
sağdan və soldan, həmçinin dairəvi, üçbucaq, kvadrat və s.) müxtəlif rənglərdə
veril
ən pərdə və ya xətdir. Fransız dilindən (
Сacher
) götürül
ən bu sözün hərfi
m
ənası “gizlətmək”, “pərdələmək”, “qabağını tutmaq” deməkdir. Adətən qara
r
əngdə verilən kaşe kino effekti adlanır və bədii, sənədli filmlərdə geniş istifadə
olunur. Lakin iri h
əcmli süjetlərdə, mini kliplər və ya çarxlarda, xüsusi
reportajlarda da kaşedən istifadə oluna bilər. Kino və televiziyaya fotoqrafiyadan
g
ələn kaşe-dən ilk dəfə 1898-ci ildə dünya şöhrətli kinematoqraf, kinorejissor,
Fransada anadan olmuş Jorj Melyes istifadə edib. 1930-cu ildən etibarən isə kino
al
əmində ümumiyyətlə kaşe-dən istifadə yığışdırılıb. Lakin sonralar, daha dəqiq
des
ək, XX əsrin 40-cı illərində televiziyanın və telejurnalistikanın təşəkkül tapdığı
dövrd
ə yenidən sənədli və bədii filmlərdə rejissorlar kaşe-dən yararlanmağa
başladılar. Müasir dövrdə kaşe televiziya yaradıcılığının ayrılmaz tərkib hissəsidir.
Kaşe-dən istifadə:
- Kadra göz
əllik verir;
- Diqq
əti mərkəzə yönəldir;
-
Kadra düşən arzuolunmaz detalları örtür;
- Kadrda kiçik
əsmələrin qarşısını alır.
14. Leybl – ingilis sözünd
ən götürülüb, “label” – mənası hər hansı məhsulun
etiketi, emblemi dem
əkdir. Televiziyada da leybl aid olduğu kanalın adını və
etiketini bildirir. Leybl ad
ətən hər bir TV-nin və həmin TV-yə aid mikrofonun,
kameranın, avtomobilin, bəzən də geyimlərin və həmin televiziyanın yerləşdiyi
binanın üzərində olur.
Televiziyada leybl yalnız etiket mənasını bildirmir. Hər hansı görüntünün
üz
ərində hansısa TV-nin leyblı varsa, deməli həmin görüntü məhz o televiziya
kanalına məxsusdur və həmin çəkilişdən icazəsiz istifadə yolverilməzdir. Ən yaxşı
halda görüntü aid olduğu kanalın leyblı ilə veriməlidir. Əks təqdirdə (R.M. leybl
kaşe ilə gizlədilərsə) kanal müəllif hüquqlarını qorumaq üçün məhkəməyə
müraci
ət edə bilər.
15. TV-d
ə kassetlər (master, predmaster) – Müasir dövr televiziyasında, əsasən,
iki növ kassetd
ən istifadə olunur. Bunlar DVC və BTC-dır.
DVC (divikam, ing. Digital Video Cassette) olduqca kompakt v
ə üzəri
maqnit tozu il
ə örtülmüş lentdən ibarət kassetdir. Sony, Panasonic, Philips, Hitachi
v
ə JVC şirkətlərinin birgə istehsalı ilə 1995-ci ildə televiziya aləminə təqdim
olunan bu kasset görüntünü uzun müdd
ət təmiz saxlama və dəqiq əks etdirmə
keyfiyy
ətinə görə fərqlənir. Müasir dövrdə DV formatının daha kompakt
növl
ərindən istifadə olunur. Bunlardan, MiniDV, Digital8, HDV, həmçinin Digital-
S, DVCPRO50 v
ə DVCPRO HD kimi professional formatları misal göstərmək
olar.
DVC kassetl
əri vaxt normasına və ya çəkiliş müddətinə görə də fərqlənir. Ən
kiçik DVC-
ların vaxt norması 32 dəqiqədir. Maksimal olaraq isə bu kassetlərə 184
d
əqiqəlik çəkiliş etmək və ya material köçürmək olar.
BTC (betacam) – 1982-ci il, avqustun 7-d
ə Sony şirkətinin təqdim etdiyi
kass
etdir. BTC hazırda dünya televiziyalarında istifadə olunan ən keyfiyyətli
kass
et sayılır. Üzəri almaz tozu ilə örtülmüş lentdən ibarət olan bu kassetlər
götüntünü daha uzun müdd
ət keyfiyyətli saxlamağa imkan verir. Təsadüfi deyil ki,
ist
ər sənədli, istərsə də bədii filmlər, hətta kliplər və ya müntəzəm istifadə olunan
görüntül
ər televiziyanın arxivində məhz BTC kassetlərə köçürülərək saxlanılır.
Zaman keçdikc
ə imkanlarını daha da artıran BTC kassetlərinin sonradan
yeni n
əsli peyda olur. 1986-cı ildə Betacam SP (“SP” - «Superior Performance»
ingilis dilind
ə yüksək keyfiyyət deməkdir ) yaradıldı. Özlüyündə həcm etibarı ilə iri
olan BTC-
ın bir qədər kompakt, yığcam olan bu formatı kassetin daha geniş
istifad
ə edilməsinə imkan verdi. Sonrakı illərdə betacam kassetlərinin Digital
Betacam (1993), Betacam SX (1996), MPEG IMX (2001), HDCAM SR (2003) v
ə
sair formatlar
ı yarandı. Minimal betacamın vaxt norması adətən 5, 10 dəqiqə olur.
Bundan
əlavə, televiziyalarda 60, 90, 124, hətta çəkiliş müddəti təxminən 200
d
əqiqəyə yaxın olan betacam kassetləri var.
Keyfiyy
ət və uzunömürlülük baxımından, təsviri daha uzun müddətə
keyfiyy
ətli saxlamağa görə, betacam kassetləri DVC-mı üstələyir. Lakin DVC
daha
yığcam, yüngül və işlək kassetdir. Bu kassetləri bir neçə dəfə müntəzəm
olaraq istifad
ə etmək mümkündür. Yadda saxlayın, istər DVC olsun, istər BTC,
ist
ərsə də keyfiyyət baxımından müasir tələblərə cavab verməyən və bu üzdən də
televiziyada istifad
ə olunmayan VHS kassetlərindən istifadə edərkən onları aparata
v
ə ya kameraya daxil edib, birbaşa REC və ya PLAY düyməsini basmaq olmaz.
Xüsus
ən də, kasset təzədirsə və birinci dəfə istifadə olunursa və ya uzun müddət
istifad
əsiz qalıbsa onu aparata, yaxud kameraya daxil etdikdən sonra görüntüsüz,
sür
ətlə sona, ardınca isə əvvələ fırlatmaq lazımdır. Bununla da siz kassetin lentinin
qırılmasının və ya keyfiyyətinin itməsinin qarşısını almış olursunuz.
Kassetl
əri istifadə kateqoriyalarına görə şərti olaraq üç yerə bölmək olar:
1) Ç
əkiliş kassetləri;
2) Predmaster;
3) Master;
Ç
əkiliş kassetləri adından da göründüyü kimi yalnız çəkiliş yerlərində
istifad
ə olunur və özündə montaj olunmamış, “çiy” görüntüləri saxlayır.
Televiziyada h
ər müxbirin adına bir çəkiliş kasseti olur, həmin kassetə görə birbaşa
jurnalist m
əsuliyyət daşıyır. Hadisə yerindən qayıdan reportyor çəkiliş kassetini
teleoperator
dan aldıqdan ( Diqqət! Çəkiliş kassetini məhz jurnalist özü ilə
götürm
əli və hadisə yerinə çıxmazdan öncə teleoperatora təqdim etməlidir) və
süjetin m
ətnini yazdıqdan sonra montaj otağına yollanır. Material montajda
predmaster kassetin
ə yığılır. Bu zaman ehtiyyatlı olun. Predmasterdə efir üçün
yığılan digər materiallar da yer alır və bu kasseti yalnız efir rejissorunun icazəsi ilə
Dostları ilə paylaş: |