Adət
Ağ
2. adət bax vərdiş
3. adət bax xasiyyət
adətkərdə bax vərdişli
adıbilinməz bax naməlum
ADINA (
həftənin 4-cü günü) [Cavad:]
Bu gün təkdir, sabah yox biri gün adınadır..
(Ə.Vəliyev); CÜMƏ AXŞAMI Bir cümə
axşamı işin axırında Mirmehdi Həmidi çağı
rıb dedi: - Baloğlan, zorsan, gücünə söz yox
dur (H.Abbaszade); PƏNCŞƏNBƏ [Vəli:]
Pəncşənbə günü qızmış bir buğa beş-altı
adam yaraladı.. (A.Şaiq).
adi bax sadə
adil bax ədalətli
adilik bax sadəlik
adlı bax adlı-sanlı
ADLI-SANLI {ad qazanmış adam) Qoca
Mərdana təzə bağ qonşusu gəlmişdi. Adlı-
sanlı bestəkardı (X.Hasilova);
ADLI [İskən-
dər:] Dünyada ən adlı bir tacidardı; Dağları
titrədən ordusu vardı (A.Şaiq); MƏŞHUR
Elə məşhur bir ixtisas sahibinin nə üçün səhv
etdiyini başa düşə bilmirdi? (Y.Əzimzadə);
ŞÖHRƏTLİ [Səməd:] Onlar varlı, şöhrətli,
böyük adamlardır (C.Cabbarlı); TANINMIŞ
[Ferman] ölkənin məşhur, tanınmış qızı ile
yarışa girmişdi (Ə.Sadıq); ALİŞAN (köhn.)
Ey Hesənbəy, əmiri-alişan; Elmi-hikmətdə
saniyi-Loğman (S.Ə.Şirvani); NAMDAR
(kl.əd.) [Qərib:] Haqq səni dünyada
namdar
eyləsin.. (“Aşıq Qərib”),
adres bax ünvan
AD-SAN, ŞÖHRƏT Çalışma-vuruşma
ad-san üçün sen;
Şöhrət, layiq olsa tapacaq
səni (D.Nəsib); AD Uymaram şöhrətə; Nə
ada mən (D.Nəsib);
ŞAN Mən nə var-dövlət
üçün; Nə şan, nə şöhrət üçün; Həsrət çəkmə
yirəm bil (M.Rahim); SAN Nə isə, qardaşı
nın adına, sanına da layiq deyildi ki, meymun
oynatsın (N.Nərimanov); NÜFUZ {bax).
1. ADSIZ, NAMSIZ {adı olmayan)
2. adsız bax imzasız
advokat bax vəkil 1
ADYUTANT, YAVƏR
aerobus bax təyyarə
AERODROM Budur, biz artıq aerodrom
dayıq (M.Hüseyn); AEROPORT [Valeh:]
Aeroportdan gəlirik.. (İ.Əfəndiyev); AERO-
MEYDAN Küçə! Bayır! Meydan! Dörd
motorlu uçaq! Aeromeydan! (R.Rza); TƏY
YARƏ MEYDANI (LİMANI) Rəfiqə qa
pıdan çıxdı. Evlərinin tinindəki dayanacaqda
taksiyə əyləşib şoferdən təyyarə meydanına
sürməyi xahiş etdi (H. Abbaszadə); Təyyarə
nin yerə enməyinə bir saat qalmışdı. Təyyarə
limanına getməyi qərara aldı (M.Rahim).
aeromeydan bax aerodrom
aeroplan bax təyyarə
aeroplançı bax təyyarəçi
aeroport bax aerodrom
AFƏRİN, ƏHSƏN {tərif ifadə edir) Eşq
olsun, ay xanım, afərin, əhsən (M.Rahim);
BƏRƏKALLA(H) [Püstəbanu bəyim:] Ha
qoçaq, ha qoçaq, barakallah, afərin! (N.Ve-
zirov); MAŞALLA(H) [Nəsrulla:] Bərəkalla,
xanım qız, maşalla xanım qız (M.S.Ordu-
badi); MƏRHƏBA Hər tərəfdən - Mərhəba
turanlılar! Əhsən turanlılar! Afərin turanlılar!
- səsi meydanı ağzına aldı (M.S.Ordubadi);
YAŞA [Koxa:] Mətləb üstə gəldin, afərin,
yaşa (S.Rüstəm).
afət bax fəlakət
affıks bax şəkilçi 1
afişa bax elan
afiyət bax sağlamlıq
aftab bax güneş
AFTAFA/AFTABA {su üçün lüləkli və
qulplu qab) Nənəxanım suyu gətirib, afta
fada küncə qoydu və palazları geri qatladı
(Çəmənzəminli); LÜLƏYİN {dan.) [Molla
Salman:] Nuru, sənin qiyasma görə mən gə
rək Qanın olaydım; bəs mən niyə bir həsir
və lüləyindən qeyri bir zada malik deyiləm?!
(M.F.Axundzadə).
agah bax xəbərdar
agent bax 1. casus;
2. müvəkkil
agentlik bax 1. casusluq;
2. müvəkkillik
1.
AĞ {rəng) Ağ köpək, qara köpək, ikisi
də köpəkdir (Ata. sözü); BƏYAZ/BAYAZ
{şair.) Buludlar, buludlar,
bəyaz buludlar
(M.Rahim); SÜDRƏNGİ Qayanın böyür-
14
Ağ
Ağca
lərini deyirdin bəs südrəngi sapla tikmişdi
lər (M.Aslan).
2. ağ bax kəfən
3. ağ bax döşəkağı
4. ağ bax çal
1. AGA (köhn.) (hakim istismarçı siniflərə
mənsub adam)
Ağanın dediyinə gərək din
məz-söyləməz əməl eləyəsən (Ə.Vəliyev);
BƏY Bəyin tapşırığını sözsüz-sovsuz yerinə
yetirərsən (Ə.Vəliyev); MÜLKƏDAR (bax);
ZADƏGAN (bax).
2. AĞA Sən
ağa, mən
ağa, inəkləri kim
sağa?! (Ata. sözü); BƏY (məc.) Dərə xəl
vət, tülkü bəy (Ata. sözü); ALLAH (məc.)
[Tacir:] Mən Qacar nəsliyəm, şahlar şahı
yam; Mən də yer üzünün bir allahıyam
(S.Vurğun); HAKİM, SAHİBKAR (bax).
3. ağa bax cənab
1. AĞAC (köhn.) (Təxminən 5-7 kilometrə
bərabər məsafə ölçüsü) [Kərim baba:] Kənd
ilə pələngin arası təxminən bir ağac olardı
(A.Şaiq); FƏRSƏNG/FƏRSƏX [Odabaşı:]
Şəhərdən on-on beş fərsəng kənara sağ-sol
göz işlədikcə ağanın əmlakı idi (Ə.Haqver-
diyev).
2. ağac bax əsa
ağacdeşən bax ağacdələn
AĞACDƏLƏN (zool., quş) Hardasa taq-
qataqla; Ağacdələn ağac dəlir (M.Rzaqulu-
zadə); DƏLƏYƏN Uşaqlıqda ağaclara dır
maşıb dələyən balaları çıxardığı irigövdəli
palıd ağaclarının dövrəsində dolanacaqdır
(S.Rəlıimov); AĞACDEŞƏN (dial.).
ağagörməz bax abasbeyi
ağalanmaq bax yiyələnmək
AĞAPPAQ (tamamilə ağ) Mizə dirsəklə
nən Davud əvvəl qolundakı saata, sonra ota
ğın qar kimi ağappaq divarında taqqataqla
işləyən xoruzlu saata baxdı (H.Abbaszadə);
BƏMBƏYAZ Simaş
bəmbəyaz olmuşdu,
gözləri dərinliyə düşmüşdü.. (M.İbrahimov);
DÜMAĞ Soldatın rəngi
dümağ oldu (M.Hü-
seyn); QAR KİMİ Murad cavan bir oğlan
dır, gur saçları qar kimi; Keşməkeşde ağart
mışdır aqil atalar kimi (M.Rahim).
AĞARANTI (süd məhsulu) Sabah, birisi
gün uşaqların ağarantısı da çıxacaqdır (Mir
Cəlal); AĞARTI Ana., həmişə bir-iki sağ
mal inəyə sahib olmuş, uşaqlarını ağartıdan
korluq çəkməyə qoymamışdı (S.Rəhimov).
1. AĞARMAQ, BƏYAZLANMAQ (ağ
rəng almaq)
2. AĞARMAQ (saç, saqqal və başa dən
düşmək) O, indi artıq qocaldığından saçı, saq
qalı ağarmış, çalışmaq qabiliyyətini xeyli
itirmiş olduğundan ağır işləri oğlu Səfərə
buraxmış, özü bir az istirahətə başlamışdı
(A.Şaiq); ÇALLAŞMAQ/ÇALLANMAQ
İndi Rüstəmin qara gur saçları çoxdan sey-
! reklənmiş və çallaşmışdı (M.İbrahimov);
DƏN DÜŞMƏK (fr.v.) Saçıma dən düşsə,
qoy düşsün, nə qəm (R.Rza).
3. AĞARMAQ Xosrov onun kağız kimi
ağardığını gördü və özünü irəli atdı..
| (M.İbrahimov); RƏNGİ SOLMAQ (QAÇ
MAQ), SOLMAQ (bax).
ağartı bax 1. ağarantı; 2. pudra
ağbaş(lı) bax çalbaş(lı)
ağbəxt bax xoşbəxt
ağbəxtlik bax xoşbəxtlik
AĞBƏNİZ(Lİ) Uzunboy,
ağbəniz, ala
göz Gülbadamı qız ikən kənddə çox adam
lar istəyirdi (N.Nerimanov); Abbas uzun
, boylu, nazik bədən, ağbənizli.. bir uşaq idi
(S.S.Axundov); AĞSİFƏT(Lİ) Yanında təzə
kostyum geyinmiş, qıvrımsaçlı, ağsifətli, dol
ğun bir gənc dururdu (M.Hüseyn); AĞÜZLÜ
Olya hündürboylu, uzunsaçlı, ağüzlü, xumar
gözlü ve dolu bədənli bir qız idi (Q.İlkin).
L AĞBİRÇƏK(Lİ) (yaşlı qadın haq
qında) [Fatma:] Elə eləmə ki, bu ağbirçək
vaxtımda küçələrə düşüm, ona-buna əl açıb,
dilənim (H.Abbaszadə); QOCA O [Fatma]
..düşünürdü ki, Bakıda, Ali Məhkəmədən
hakimin qoca anaya ürəyi yanacaq (H.Abbas
zadə).
2. AĞBİRÇƏK, AĞCANƏNƏ (dan.)
(evin, ailənin ən yaşlı və hörmətli qadını)
Evin ağbirçəyi Nübar., tündməcaz, dargöz
və deyingən bir qarı idi (S.Rəhimov).
ağca bax 1. pul; 2. pulcuq
15