Mehdi Calal
Yüklə 1,94 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- TƏCNİS – 4 Ustad Aşıq Qaracana
- DƏRDİMİ
- BU DAĞLAR
- AĞLAYAM GƏRƏK
- SAZ ÇALIRAM
84 TƏCNİS – 4 Ustad Aşıq Qaracana Elə alov tutub yandı barmaqlar; “Nə qaldı atəşdən - qaracan”- dedi İqlimlər dəyişdi tellərin üstə Təşnə ürəyimiz qara can,- dedi Zülməti göylərə qalxan pər dələr, Kim Qorqud sehrini pozar, pərdələr? Dəmirci kürəsi oldu pərdələr, Qopuza qurbandı, - qara can,- dedi Ay Mehdi, sənətdə Söz Ündən olmaz Zaman sərçəsinə sözün dən olmaz Doğruluqda elin sözündən olmaz; El də yerbəyerdən “Qaracan”- dedi 85 DƏRDİMİ Duyğusuzdan a yurddaşım, Eylərəm haşa, dərdimi. Dərd bilib, dərd anlayana Deyim birbaşa dərdimi. Hər günüm mənə il oldu. Oda düşdüm, dil-dil oldum. Dərd üstdə Anadil oldum, Yetir qardaşa dərdimi. Ürəyimi neyləmişəm, Yellərə qul eyləmişəm. Yaxın bilib söyləmişəm. Qayaya, daşa dərdimi. Bir gör kimlərə bəndəyəm, Əkindəyəm, səpindəyəm… Taleyi yaman gündəyəm, Bölüblər yaşa dərdimi. 86 Bu ömür dolan buluddu, Qalınca yükünü tutdu. Yayı, payızı ovutdu, Saxladı qışa dərdimi. Daha daşıya bilmirəm. Sevib-oxşaya bilmirəm, Mən ki, yaşaya bilmirəm, Bacarsan yaşa, dərdimi. 87 *** Həqiqət ayrıldı öz məhvərindən, Od qalxdı tarixin səhifələrindən. Bir həsrət yol saldı Xudafərindən Oldu taleyindən narazı dağlar. Bu yurdun dərdləri aşdı başından, Ta nə çarə qılar daşlı başına. Bir arzu fırlanar başlı-başına O tayı, bu tayı Arazı dağlar. Ellərin ömrünə bu nə yazıydı? Kimlər imzaladı, niyə yazıldı? Məgər ürəklərin qəmi az idi? Pozulmaz yazımı bu yazı, dağlar?! 88 *** Öldü xəbərini gec eşitdiyim Qərbi Azərbaycanın Şəki kəndindən olan Ustad Aşıq Elmana. Bu gün elə o gündü... Ölmüsən, Aşıq Elman! Demək ömür yazını Silmisən, Aşıq Elman. Sənsiz qan ağlar güllər, Susmaz daha bülbüllər. Ölümünü deyirlər Bilmisən, Aşıq Elman. Dinib qəmli avazla, Minbir nakam murazla, Dərdini qara sazla Bölmüsən, Aşıq Elman! Heyf o eşqə, havaya, Dönmüşdü yiyəvaya. Bu ölümnən dünyaya Gülmüsən, Aşıq Elman! 89 Deyirlər ilin çıxıb, Üstündə gülün çıxıb Bu gülnən könlün çıxıb, Gəlmisən, Aşıq Elman! 90 BU DAĞLAR Yaranışdan möhnət, kədər qalalı, Ah! bu dağlar, ah! bu dağlar, bu dağlar! Başı qarlı, məhəbbəti bəlalı, Gecə-gündüz qardaş deyər, od ağlar. Aralıqdan bir qüssəli çay keçər, Gumuldanar, neçə dərdli ay keçər, Bəs bu çayın sularından kim içər, Nədən içməz çadarlanmış dodaqlar?! Zirvələrdən həsrət axıb, çaylanır, Ümman-ümman könüllərə paylanır, Arzulardan elə nisgil boylanır, Ürəklərdə bu yanğılar, bu dağlar… Bu yerlərin daşları da kövrəkdir, İki sahil -iki yarım ürəkdir, Ürəkdirsə, ürək bütöv gərəkdir, Könülləri bu yandırar, bu dağlar. 91 AĞLAYAM GƏRƏK Gözlərimə bulud enib, Mən «mən»i ağlayam gərək. Sabahımı saxlamağa Dünəni ağlayam gərək. Ya səbrdi, ya qəbirdi, Ürək yarı, ömür birdi. Kövşənə bir nadan girdi, Mən «dən» i ağlayam gərək. Nəsiminin inadını, Babəkin «qol-qanadı»nı, Füzulinin fəryadını, -Min qəmi ağlayam gərək. Yazı, tale, satan, alan, Ömrüm ruhum olub talan. İllərnən düymədə qalan Qönçəni ağlayam gərək. Yad əllərdə parçalandı, Vüsal bilməz gör haçandı. Yarısı da yarımcandı, -Vətini ağlayam gərək. 92 *** Şair Z.Qafarlıya Bu il yenə başlanıbdı Axın, dağlara-dağlara. Gərək mən də ürəyimdə Baxım dağlara-dağlara. Bir cüt gözdə gilə bizik, Zirvə yönlü düşən izik. Gen düşsək də elə bizik Yaxın dağlara-dağlara. Ötən günlər dönə, çətin! Mehdi Calal, nə sus, nə din! Eh, sənin də, ay Zirəddin! «Ahın dağlara-dağlara». 93 SAZ ÇALIRAM Pəncərə önündə dayanmışam tək. Gəzir barmaqlarım tellərin üstə. Xəyalım köç çəkir keçmişə doğru. Min yanğı duyuram bu qədim səsdə. Dolur babaların ruhu sinəmə. Elə bil qaya tək sərtləşirəm mən. Uğursuz günlərim düşür yadıma, Sazla xısın-xısın dərdləşirəm mən. «Ruhani» çalıram tellərə baxın! Təbrizə uzanan yolu andırır. Sanıram ilahi varlığa dönüb Bu səs sərhəd aşır, çay dayandırır. Yenə «Kərəmi»lər, «Gözəlləmə»lər Yel olur sinəmin köz qalağına. «Şərili» üstündə xoş xatirələr Gözlərim önündə dönür axına. Yüklə 1,94 Kb. Dostları ilə paylaş:
|