yerinin və sabit ailə əlaqələrinin olması faktı onun azad edilmək barədə vəsatətlərinə
diqqətlə baxılmasını və məhkəmə qərarlarında onların diqqətlə təhlil olunmasını tələb
edirdi. Belə görünür ki, qərarların əsaslandırılmaması təsadüfi və ya qısamüddətli
səhv deyil və azad edilmək barədə müraciətlərə bu cür baxılması adət şəklini alıb.
Belə olan halda Məhkəmə bu qənaətə gəlir ki, ərizəçinin məhkəməyə qədər istintaq
müddətində həbsdə saxlanmasına “müvafiq və yetərli” əsaslarla haqq qazandırmaq
mümkün deyil.
109. Beləliklə, Konvensiyanın 5-ci maddəsinin 3-cü bəndi pozulmuşdur.
IV. KONVENSİYANIN 5-ci MADDƏSİNİN 4-cü BƏNDİNİN İDDİA
EDİLƏN POZUNTUSU
110. Ərizəçi şikayət etdi ki, daxili məhkəmələr onun azad edilmək barədə 21
aprel və 17 sentyabr 1999-cu il tarixli vəsatətlərinə “təxirə salınmadan” baxmayıblar.
O, həmçinin şikayət etdi ki, onun Moskva şəhər məhkəməsinə 4 və 17 avqust 1999-cu
ildə verdiyi apellyasiya şikayətlərinə baxılmayıb. O, bu məsələ ilə bağlı
Konvensiyanın 5-ci maddəsinin 4-cü bəndinə istinad etdi, həmin bənddə deyilir;
“Tutulma və ya həbsə alınma nəticəsində azadlıqdan məhrum edilmiş hər kəs həbsə
alınmasının qanuniliyinə məhkəmə tərəfindən təxirə salınmadan baxılması hüququna və
əgər onun həbsi məhkəmə tərəfindən qanunsuz hesab edilibsə, azad edilmək hüququna
malikdir”.
A. Tərəflərin arqumentləri
111. Ərizəçinin azad edilmək barədə müraciətlərinə gec baxılmasına gəldikdə,
Hökumət qeyd etdi ki, 17 mart 1999-cu ildə müvafiq məhkəmə ərizəçinin ruhi
sağlamlığının əlavə müayinəsini təyin etmişdir. Nəticədə iş təxirə salınmışdır. Buna
görə də azad edilmək barədə 21 aprel 1999-cu il tarixli vəsatət məhkəmə iclasının
keçirilmədiyi dövrə təsadüf edir. Məhkəmə ekspert müayinəsinin nəticələrini alan
kimi məhkəmə iclasının vaxtını təyin etmiş və həmin iclasda vəsatətə baxmışdır.
Azad edilmək barədə 17 sentyabr 1999-cu il tarixli vəsatətə münasibətdə də eyni hal
baş vermişdir: həmin vəsatət məhkəmənin ərizəçinin sağlamlıq durumu ilə bağlı
dördüncü ekspert müayinəsinin nəticələrini gözlədiyi müddətdə verilmişdir. 17
sentyabr 1999-cu il tarixli vəsatətə 11 noyabr 1999-cu ildə işin mahiyyəti üzrə
növbəti məhkəmə iclasında baxılmışdır.
112. Hökumət daha sonra iddia etdi ki, 27 iyul 1999-cu il tarixli məhkəmə
iclasında müdafiə tərəfi ərizəçinin azad edilməsi barədə heç bir vəsatət verməyib. 27
iyul 1999-cu il tarixli vəsatəti məhkəmə faktiki olaraq 2 avqust 1999-cu ildə alıb.
Müvafiq surətdə Moskva şəhər məhkəməsi sədrinin müavininə və Ali Məhkəmənin
sədrinə verilmiş 15 və 17 sentyabr 1999-cu il tarixli vəsatətlərə gəldikdə, onlar
“müəyyən olunmuş qaydada” Moskvanın Butırski rayon məhkəməsinə göndərilib və
“işin materiallarına daxil edilib”.
113. Moskva şəhər məhkəməsinin 30 iyul 1999-cu il tarixli apellyasiya
şikayətinə baxmadığı barədə iddiaya gəldikdə, Hökumət iddia etdi ki, bu, həbsdə
saxlanma məsələsi ilə deyil, yalnız ərizəçinin sağlamlıq durumu ilə bağlı digər bir
ekspert müayinəsinə ehtiyac olması ilə əlaqədar idi.
114. Ərizəçi şikayətində israr etdi, lakin məsələyə aid hər hansı arqument təqdim
etmədi. O, israrla bildirdi ki, onun həbs müddətinin uzadılması barədə 27 iyul 1999-
cu il tarixli qərardan vəkili və hüquqi nümayəndələri apellyasiya məhkəməsinə
şikayət vermişdilər, lakin həmin şikayətə baxılmayıb.
B. Məhkəmənin qiymətləndirməsi
1. Ümumi prinsiplər
115. Məhkəmə xatırladır ki, 5-ci maddənin 4-cü bəndi həbsə alınmanın
“qanuniliyinə məhkəmə tərəfindən
təxirə salınmadan baxılmasını” nəzərdə tutur
(kursiv sonradan əlavə olunmuşdur). Bu tələbin iki aspekti var: birincisi, həbsin
qanuniliyinə məhkəmə tərəfindən yenidən baxılması şəxs həbsə alındıqdan sonra tez
bir zamanda baş verməlidir və bundan sonra zərurət yarandıqda yenidən baxılma
ağlabatan intervallarla təkrar olunmalıdır. İkincisi, yenidən baxılma prosesi lazımi
səylə həyata keçirilməlidir. Bundan başqa, Məhkəmə xatırladır ki, daxili
qanunvericilikdə apellyasiya sistemi nəzərdə tutulubsa, apellyasiya orqanı da 5-ci
maddənin 4-cü bəndinin tələblərinə riayət etməlidir (bax: Qrauzinis Litvaya qarşı,
ərizə Nº 37975/97, 10 oktyabr 2000, b. 30-32). Bu, xüsusən həbsə alma barədə qərar
çıxarmış aşağı məhkəmələrin qərarlarına apellyasiya orqanı tərəfindən yenidən
baxılmasının tez həyata keçirilməsinə aiddir.
116. Şəxsin azad edilmək barədə müraciətlərinə “təxirə salınmadan baxılması”
hüququna hörmət edilib-edilməməsi hər bir işin konkret hallarının işığında müəyyən
edilir; mürəkkəb işlərdə azad edilmək barədə müraciətə baxılması adi işlərə nisbətən
daha çox vaxt apara bilər. Baranovski Polşaya qarşı məhkəmə işində (ərizə Nº
28358/95, AİHM 2000-III) daxili məhkəmələrin azad edilmək barədə vəsatətə
baxması beş ay çəkmişdi. Hökumət sübut etmişdi ki, daxili məhkəmə azad edilmək
barədə birinci vəsatətə onun təqdim edilməsindən sonra ən qısa müddətdə baxıb və
sonradan o, müvafiq vəsatətlərə baxılmasını beş dəfə təxirə salıb, çünki hələ üç
ekspertdən ifadə alınmalı idi. Lakin bu arqumentlərə baxmayaraq, Məhkəmə 5-ci
maddənin 4-cü bəndinin pozulduğunu müəyyən etdi. Əcnəbilərin ölkədən çıxarılması
üçün həbsdə saxlanması ilə əlaqədar olan Semi Niderlanda qarşı məhkəmə işində
(ərizə Nº 36499/97, ərizənin qəbuledilənliyi barədə 4 dekabr 2001-ci il tarixli qərar)
Məhkəmə müəyyən etdi ki, 25 günlük müddət 5-ci maddənin 4-cü bəndinə uyğundur.
Eyni zamanda, Rebok Sloveniyaya qarşı məhkəmə işində (ərizə Nº 29462/95, b. 85,
AİHM 2000-XII) Məhkəmə müəyyən etdi ki, azad edilmək barədə vəsatətə həmin
vəsatət birinci instansiya məhkəməsinə verildikdən sonra 23 gün müddətində baxılıb
və bu, 5-ci maddənin 4-cü bəndinin tələb etdiyi “təxirə salınmadan” baxılma sayıla
bilməz. Digər bir işdə vəsatətə baxılmasının on yeddi gün yubadılması həmin bəndə
zidd hesab edildi (bax: Kadem Maltaya qarşı, ərizə Nº 55263/00, b. 43, 9 yanvar
2003).
2. Ümumi prinsiplərin bu işə tətbiqi
a) Azad edilmək barədə 21 aprel 1999-cu il tarixli vəsatətə baxılmasının
yubadılması haqqında
117. Məhkəmə qeyd edir ki, 17 mart 1999-cu ildə rayon məhkəməsi qərara alıb
ki, ərizəçi məhkəməyə qədər həbsdə qalmalıdır. Lakin o, ərizəçinin davamlı olaraq
həbsdə saxlanmasının səbəblərini göstərməyib və həbsdə saxlanmanın hər hansı
müddətini də müəyyən etməyib. Məhkəmə daha sonra qeyd edir ki, bu hala tətbiq
edilə bilən qanunvericilikdən belə çıxır ki, ərizəçinin həbsdə saxlanılması barədə