10
www.vivo-book.com
– Aydındır, – o, çox sadə danıĢır. Deyəsən, üzündə təbəssüm dolaĢır,
amma mən əmin deyiləm.
– ƏyləĢin. – O, ağ, dəri üzlüklü künc divanına yönəlik jest edir.
Onun kabineti bir adam üçün qədərindən artıq böyükdür. Divarı
büsbütün əhatə edən əks tərəfdəki nəhəng pəncərədə qara ağacdan olan
bənzərsiz bir iri masa durur, onun ətrafında altı nəfər asanlıqla yer tuta bilər.
Divanın yanındakı jurnal masası da eyni üslubdadır. Yerdə qalanlar – tavan,
döĢəmə və divarlar ağ rəngdədir – qapının yanında asılmıĢ otuz altı kiçik
rəsmdən ibarət iri kvadrat mozaika istisna olunmaqla. Sıradan bir, gündəlik
əĢyalar rəsmlərin üzərində elə dəqiq çəkilib ki, sanki qarĢındakı fotolardır.
Hər Ģey ümumən heyrətamiz görünür, adam heyran qalır.
– Yerli rəssamdır. Trouton, – deyə baxıĢlarımı izləyərək Qrey izahat
verir.
– Əladır. Heyrətamizdir, – deyə onun rəsmlə bağlı qeydindən
utanaraq donquldanıram.
O, baĢını yana əyir və diqqətlə mənə baxır.
– Sizinlə tamamilə razıyam, miss Stil, – deyə Qrey astaca deyir və
nədənsə sifətim allanır.
Rəsmləri saymasaq, onun kabineti soyuq, təmiz və tamamilə
sterildir. Maraqlıdır, bu – incəliklə mənimlə üzbəüz olan kürsülərdən birinə
oturan adam məhz Adonisin daxili aləminin inikasıdır? Gərəksiz fikirləri
özümdən qovmağa çalıĢaraq baĢımı silkələyirəm və Keytin mənə verdiyi
suallar siyahısını çantamdan çıxarıram. Sonra portativ diktofonu iĢlək hala
gətirməyə çalıĢıram. Heç nə alınmır, onu iki dəfə jurnal masasının üstünə
düĢürürəm. Mister Qrey susur və əminəm, səbirlə gözləyir, mən isə daha
çox həyəcanlanır və əsəbiləĢirəm. Nəhayət, gözlərimi ona zilləmək
cəsarətini özümdə tapdım. O, bir əlini sərbəst halda dizi üstünə, digər əlini
çənəsinin altına, uzun Ģəhadət barmağını isə dodağına qoyaraq, məncə,
gülüĢünü boğmağa çalıĢır.
– Üzr istəyirəm... – Ah, nəhayət, alındı. – Mən hələ alıĢmamıĢam.
– Tələsməyin, miss Stil, – deyə Qrey dillənir.
11
www.vivo-book.com
– Cavablarınızı əllə yazsam, etiraz etməzsiniz?
– Böyük çətinliklə diktofonu qoĢa bildikdən sonra? Siz hələ
soruĢursunuz?
Yanaqlarıma boya axır. Gözümü döyürəm, nə deyəcəyimi bilmirəm.
O, deyəsən, mənə yazığı gələrək, yumĢalır:
– Mən əleyhinə deyiləm.
– Keyt, yəni miss Kavana, müsahibənin məqsədlərini sizə deyibmi?
– Hə, müsahibə tələbə qəzeti üçündür, çünki mən buraxılıĢ
mərasimində diplomları təqdim etməliyəm.
Aha! Mənimçün bu, yenilikdir və yaĢca azca böyük adamın mənə
necə diplom təqdim etməsini əsəbi halda təsəvvürümə gətirirəm. Dəxli
yoxdur, qoy lap super uğur qazanmıĢ adam olsun. QaĢqabağımı tökürəm,
sürüĢüb əldən çıxa biləcək daha yaxın vəzifənin icrası üçün diqqətimi
toplamağa çalıĢıram.
– YaxĢı. – Ağzımın suyunu uduram. – Sizə bir neçə sualım var.
Yenə də sözəbaxmaz telimi qulağımın ardına keçirirəm.
– Təəccüblənmirəm, – deyə o, sakit tərzdə dillənir. Hə, bu mister
Qrey mənə lağ edir! Yanaqlarım yanır, boyca hündür görünmək və inamlı
təsir bağıĢlamaq üçün düz oturmağa və çiyinlərimi düzəltməyə çalıĢıram.
Xalis peĢəkar görkəmi ilə diktofonun düyməsini basıram.
– Çox gəncsiniz, bununla belə, öz imperiyanıza sahibsiniz. Öz
uğurunuzla nəyə borclusunuz?
O, mərhəmətlə gülümsəyir, amma bir qədər məyus görünür.
– Biznes – insanlar deməkdir, miss Stil və mən onlardan yaxĢı baĢ
çıxarıram. Mən bilirəm insanları nə maraqlandırır, onlar nəyə sevinirlər,
onları nə ilhamlandırır və onları necə həvəsləndirmək olar. Mənim
Ģirkətimdə əvəzolunmaz mütəxəssislər iĢləyir və mən onlara yaxĢı maaĢ
verirəm. – O susur və diqqətlə mənə baxır. – Məncə, hər hansı bir iĢdə uğur
qazanmaq üçün ona dərindən yiyələnməlisən, onu daxildən ən xırda
təfərrüatlarına qədər öyrənməlisən. Buna görə də mən çox iĢləyirəm. Qəbul
elədiyim qərarlar faktlara və məntiqə söykənir. Mənim dəyərli ideya və
12
www.vivo-book.com
yaxĢı əməkdaĢ seçməkdə təbii vergim var. Nəticə həmiĢə insanlardan
asılıdır.
– Bəlkə sadəcə bəxtimiz gətirib? – Bu, Keytin suallarındandır, amma
o, elə təkəbbürlüdür ki!
Mən onun gözlərində heyrətin doğuĢunu görürəm.
– Mən təsadüfə, yaxud bəxtə bel bağlamıram, miss Stil. Nə qədər
çox iĢləyirəmsə, o qədər də bəxtim gətirir. Əsas məsələ ondadır ki,
komandaya düzgün adamları yığasan və onların enerjisini lazımi axara
yönəldəsən. Deyəsən, Harvi Fayrstoun deyib: ―Lider qarĢısında duran ən
möhtəĢəm vəzifə insanların böyüməsi və inkiĢafıdır‖.
– Siz, deyəsən, diktatorsuz. – Sözlər təmkinimdən irəlidə gedir.
Dodağımdan qopur.
– Hə, mən hər Ģeyi nəzarətimdə saxlamağa çalıĢıram, miss Stil.
Mister Qreyin sözlərində bir damla belə zarafat yoxdur. Ona
baxıram, o da heç halını pozmadan baxıĢlarını düz gözümə zilləyib. Ürəyim
bərkdən döyünməyə baĢlayır, yenə qızarıram.
Niyə mən bu qədər utanıram? Bəlkə ona görə ki o, misilsiz dərəcədə
yaraĢıqlıdır? Yaxud onun gözlərindəki parıltıdan? Ya da o, Ģəhadət
barmağını üst dodağına toxundurduğu üçün? YaxĢı olardı ki, o belə etməsin.
– Bundan baĢqa, mütləq hakimiyyətə o adam malik olur ki, qəlbinin
dərinliklərində insanlara hökm vermək üçüm doğulmasına dair əminlik var,
– deyə mister Qrey asta səslə söhbətə davam eləyir.
– Siz mütləq hakimiyyəti hiss edirsiniz?
―Xalis diktatordur a!‖
– Mən qırx min adama iĢ verirəm, miss Stil, buna görə də özümdə
müəyyən məsuliyyət hiss eləyirəm. Buna hakimiyyət də deyə bilərsiniz:
istəyirsinizsə. Əgər birdən telekommunikasiya biznesinin məni artıq
maraqlandırmadığını hiss eləsəm və onu satmaq qərarına gəlsəm, onda bir
ay sonra, yaxud təxminən bu qədər müddətə iyirmi min adam artıq ev üçün
krediti ödəmək qabiliyyətində olmayacaq.
Heyrətdən gözlərim kəlləmə çıxır. Bu, tam insafsızlıqdır.
Dostları ilə paylaş: |