24
siyasi rejim türünün belirlenmesine olanak sağlar ve bu konuda tahminlerde bulunma
şansı sunar. Tarihi analizler ve günümüz sosyal bilimleri çerçevesinde yürütülen
kuramsal muhakemeler siyasi rejimler ve hukuki düzen arasında organik bir bağlılık
olduğunu doğrulamaktadır. Bu özellik teorik ve uygulama açısından büyük önem arz
etmektedir. Devletin kendi ülkesinde toplumu yönetme metod ve usulleri öğrenilerek
siyasi rejimin karakteri açığa kavuşur.
97
Bir ülkenin tarihi gelenekleri ve uluslararası
konumu da söz konusu ülkenin siyasi rejimini etkiler.
98
B. SİYASİ REJİM KAVRAMININ DİĞER KAVRAMLARLA
KARŞILAŞTIRILMASI
1. Siyasi İktidar ve Siyasi Rejim
Siyasi iktidarın tanımlanmasında genel olarak iki görüş vardır. Birinci görüşe
göre, siyasi iktidar özel gruplarda ortaya çıkan iktidarların aksine, sadece genel
toplum bütününde ortaya çıkar. İkinci görüşe göre ise siyasi iktidar başka hiçbir
iktidara tabi olmayan, son kararı veren, bir iktidardır. Aslında, siyasi iktidar
kavramına ilişkin her iki görüşü birleştirilebilir.
99
Siyasi iktidarın kuvvet (zor) kullanma gücüne sahip olması onu diğer iktidar
türlerinden ayıran en önemli özelliktir. Fiziki zorlama gücünü elinde bulundurma
tekeli sadece siyasi iktidara aittir.
100
Bir ülkede siyasi iktidarın güç kullanma şekli
siyasi rejimin karakterinin belirlenmesinde öncelikli şarttır. Güç kullanma yetkisinin
sınırlarının belirlenmesi o ülkede siyasi rejimin şekillenmesinde büyük rol oynar.
Devletin motor gücü olan siyasi iktidar yasa koyma, uygulama ve buna bağlı
olarak müeyyidelerde bulunmakla toplumu yönetir. Karşılıklı şekilde toplum
üyelerinin de iktidarı etkileme, yönlendirme ve uyarma faaliyetlerini yapacak
kanallara ihtiyacı vardır. Bu kanallar aracılığı ile kişiler istek ve taleplerini iktidara
97
Венгеров, А.Б., Теория государства и права: Учебник для юридических вузов.
3-е изд., Юриспруденция Москва, 2000, с. 77. Kitabın tam metninin elektronik versiyonu için
bkz. http://yuridlit.narod.ru/tgp/vengerov2000/vengerov2000.html
98
Общая теория права и государства, ( Под ред. В.В. Лазарева) 3-е изд., перераб. и доп.,
Юристъ, Москва, 2001, с. 235.
99
Cam, E., 1999, s. 328-329
100
Öztekin, A., 2003, s. 11.
25
iletebilirler.
101
Bu kanalların işleyişi siyasi rejimin karakterine bağlı olarak açık,
sınırlı ve kısıtlı olabilir.
Siyasi iktidara sahiplenmenin değişik yöntemleri vardır. Zor (güç) kullanarak
iktidar olma korku, yıldırma ve sindirme sonucu elde edilen yoldur. İtibar yoluyla
elde edilen iktidar, korku ve baskıdan çok, isteğe, rızaya ve gönüllülüğe dayanır.
Otorite yoluyla iktidar olmanın yolu ise liderlerin yeteneğinin, becerisinin ve
üstünlüğünün grup üyelerince ya da toplumca kabul edilmesidir.
102
İktidara sahiplenme yolu ülkedeki siyasi rejimin karakterini etkileyen önemli
olgulardan biridir. Güç kullanarak iktidara gelme, başka bir ifadeyle iktidarı gasp
etme kötü bir geleneğe dönüşür ve yeni bir gücün ortaya çıkması iktidar el değişir.
Daha çok kriz dönemlerinde itibar yoluyla iktidara gelenler çoğu zaman belli bir
müddet sonra iktidarlarını kişiselleşmeye doğru götürür. Tiranların birçoğu güç
kullanarak iktidara gelirken, birçoğu da itibar yoluyla iktidara sahiplenmiştir.
103
2. Siyasi Rejim ve Meşruiyet
2.1. Genel Olarak Siyasi Meşruiyet
Siyaset ve hukuk biliminde teorik öneme sahip meşruiyet olgusu siyasal
alanda, iktidarın sağlanması ve elde tutulması bakımından en önemli faktörlerden
birini oluşturur.
104
Meşruluk, yönetimi kolaylaştıran, sağlamlaştıran, onu daha
istikrarlı ve etkili kılan bir faktördür. Buna göre de her zaman ve her yerde iktidar
sahipleri iktidarlarının meşru olduğu inancını halk arasında yaymak hususunda çaba
harcar.
105
Siyasetin konusunu oluşturan iktidar ilişkileri hakkında meşruiyete atıf
yapılmadan fikir beyan etmek imkansızdır. Meşruiyet, siyasi iktidarın varlık nedeni
ve devam etmesinin tek güvencesi, siyasi iktidarın yasa, emir ve eylemlerinin toplum
nezdinde kabul görüp uyulmasının tek dayanağıdır. Bu yüzden siyaset, devlet, iktidar
ve egemenliğin söz konusu olduğu her alan meşruiyet alanıdır. Meşruiyet, hem
101
Akad, M., 2002, s. XVII.
102
Cam, E., 1999, s. 327-328. Öztekin, A., 2003, s. 13.
103
Cam, E., 1999, s. 328. Öztekin, A., 2003, s. 13.
104
Kapani, M., 2001, s. 84.
105
Kapani, M., 2001, s. 85.
26
toplumun, hem de siyasal iktidarın bağlı kaldığı bir üst sözleşmedir ve bu durum her
iki alanın da karşılıklı rıza üzerinde var olmasını ve sürekliliğini sağlamaktır.
106
Fiziki kuvveti kullanmaya yetkili tek örgüt olan devlet zor kullanmada belli
kanunlara ve usullere dayanır. Kanunlar hangi hallerde, hangi organların ve ajanların,
hangi esaslara göre zor kullanacaklarını gösterirler.
107
Meşruiyet; siyasi iktidarın
kanunlarının haklı olduğu, vatandaşların iktidara itaatinin rızaya dayandığı, iktidarın
emir ve eylemlerinin toplumla uyumlu, sonuçlarının başarılı ve faydalı, amacının adil
olduğu bir siyasal düzenlemedir.
108
Meşruiyet otorite ile aynı çerçevede değerlendirilebilecek bir kavramdır.
Ama otorite somut olarak belirli bir mevkie ve makama işaret ederken, meşruiyet
halkın rızasını ifade etmektedir. Bu siyasi sistemin veya hükümetin meşruiyetinden
bahsederken, bir yöneticinin otoritesinden bahsedilir. Yalnızca meşruiyet kaba
kuvveti herkesin kabul ettiği bir otoriteye dönüştürebilir.
109
Siyasi meşruiyet kavramı siyasi kültürle de yakından ilgilidir. Belli bir siyasi
rejim veya o rejim içinde oluşan bir hükümetin meşruluğu da doğrudan o ülkede
yaygın olan inançlara bağlı bir konudur. Toplumun büyük çoğunluğunun inançlarına
uygun olan siyasi iktidar meşru ise ona boyun eğmek de doğal sayılır. Yaygın
inançlara ters düşen bir siyasi iktidarın sürekliliği ise ancak baskı ve şiddet
yöntemlerine dayanması ile olanaklıdır.
110
2.2. Siyasi Meşruiyetin Türleri
İktidarın meşru ve kabul edilebilir olduğu hakkında bir kanaat uyandırma
anlamında meşruiyet, diğer iktidar tekniklerinden daha etkin ve devamlı nitelikte bir
teknik olarak görülür.
111
Meşruiyet kavramına klasik anlamda ilk katkı Max Weber
tarafından yapılmıştır. Weber tarihin değişik dönemlerindeki veya değişik
coğrafyalardaki meşruiyet anlayışlarını üç türe indirgeyerek tanımlamaktadır. Bunlar
106
Siyaset, 2003, s. 32.
107
Daver, B., 1968, s. 100.
108
Siyaset, 2003, s. 43.
109
Siyaset, 2003, s. 14.
110
Kışlalı, A.T., 2002, s. 123.
111
Dursun, D., Siyaset Bilimi, 2. Bası, Beta, 2004, s. 98.
Dostları ilə paylaş: |