275
mövqeyindən götürməyə çalışırdım.Əlbəttə, bu , asan iş
deyildi.
- Əli bəy, bu çətin işdə Sizə kimsə kömək edirdimi?
- Bütün bu işləri mən tək görmüşəm. Bir adam deyə bilməz
ki, 1992- ci ildən 1994- cü ilin mayın 14-nə qədər kimsə gedib
hardansa bir meyit gətirib. Elə olub ki, meyidi mövqedən
çıxartmaq üçün mənə on günlərlə vaxt lazım olub. Mən
onlardan bir neçəsini misal göstərmək istəyirəm. Məlikov
Namiq Papanində yaşayırdı. 4 hətfədən sonra meyidini döyüş
mövqeyindən çıxarda bildim. Musanın / Sumaqayıtdandır/
meyidini 4 hətfədən sonra, Allahverdinin /İmişlidəndir/
meyidini 25 gündən sonra, Yevlaxdan, Qəbələdən və digər
rayonlardan 86 nəfərin meyidini çox uzun zaman bir müddət
keçəndən sonra döyüş mövqeyindən çıxarda bilmişəm. Onların
şəxsiyyətini bəzilərinin ciblərindəki anasına və nişanlısına
yazdığı məktublarla, bəzilərində olan “nakolka” ilə
müəyyənləşdirir, sonra da valideynlərini axtarıb tapırdım. Elə
meyit olub ki, onun barmağında bir ədəd qızıl üzük olub.
Həmin üzüyü də şəhidin valideynlərinə yazılı kağız vasitəsilə
təhvil vermişəm.
- Əli bəy, Qarabağ döyüşlərində ən dəhşətli hansı döyüş
səhnəsini xatırlayırsınız?
- Ən dəhşətli döyüş Fərrux dağı /1993-cü il aprelin 17-də/
uğrundakı döyüş idi. Həmin bölgədə 23 batalyonumuz
döyüşürdü. Komandirlərin səriştəsizliyi ucbatından bu döyüşdə
xeyli itkilərimiz oldu. Mən görürdüm ki, komandirlər itkilərin
sayını qəsdən düz demirdilər.Onlar Müdafiə Nazirliyinə
hesabat verəndə 2 nəfər itki olduğunu qeyd edirdilər. Mən isə
itkilərimizin dəqiq hesabını aparırdım özümçün. Komandir
276
bunu biləndən sonra məni hospitalda “plotnik” elədilər, yəni
şüşə-pəncərə təmir edən.
Bu döyüşdə mən mövqedən 108 avtomat silahı, on minlərlə
patron gətirib hərbi hissəyə təhvil vermişəm. 158 şəhidi döyüş
mövqeyindən çıxardıb şəxsiyyətlərini müəyyən etdikdən sonra
Tərtər qəbiristanlığında bir cərgədə basdırmışam.
- Əli bəy, dediyiniz kimi, elə meyitlər olurdu ki, döyüş
mövqeyində uzun müddət qalıb iylənirdi. Bu zaman Siz hər
hansı bir xəstəliyə tutula bilərdiniz.
- Düz deyirsiniz, ancaq görünür, Allah- təalanın nəzəri
üstümdə olub. Məni hər hansı bir bəlaya düçar olmaqdan xilas
edib. Bir də ki, hər dəfə şəhidə yaxınlaşanda elə bilirdim ki,
onu birinci dəfədir görürəm. Düzdür, qurd basmış meyidi
görəndə məni əvvəlcə öyümək tuturdu, amma birdən
xəyalımdan keçirdi ki, axı, bu, şəhiddir, torpaq uğrunda həlak
olub. O ki, qaldı xəstəliyə tutulmağıma, cəmi bircə dəfə qanımı
dəyişiblər. Mən eyni zamanda gigiyena qaydalarına ciddi əməl
edirdim.
- Cənab “general”, bildiyimizə görə, bu müharibədə
ermənilər ən iyrənc və alçaq vasitələrdən istifadə etməkdən
belə çəkinmirdilər. Bu barədə nə deyə bilərsiniz?
- Düz deyirsiniz, Camal müəllim.Bir dəfə Sərsəng su
anbarından gələn sudan bir batalyondan 72 əsgər istifadə
etdikləri zaman qarın yatalağına tutumuşdular. Həkimlər
əvvəlcə nə qədər çalışırdılarsa səbəbini aydınlaşdıra
bilmirdilər. Onlar 10 gün əsgərlərin qarınlarının ağrısını kəsə
bilmədilər. Sonradan bir çoban məlumat verdi ki, suda meyid
görüb. Bundan sonra məlum oldu ki, meyid suda qaldığından
suya zəhərlənmə verib. Sən demə, ermənilər 7 meyidi Sərsəng
su anbarında axan kanalın başlanğıcında məftil ilə suyun
277
altında bağlayıblar ki, bu sudan istifadə edən azərbaycanlılar
zəhərlənsinlər. Həmin meyitləri sudan mən çıxartdım.
Ikinci bir faktı misal göstərim: bir dəfə də döyüş
mövqelərinin birindən şəhidləri çıxararkən bir erməni
meyidinə rast gəldim. Ciblərindən sənədlərini axtararkən maye
ilə dolu olan, ağzı bağlı bir banka tapdım. Əvvəlcə, bunun nə
olduğunu anlaya bilmədim. Sonradan öyrəndim ki, erməni
zabitləri öz əsgərlərinə göstəriş verib ki, hansı əsgər bir türk
öldürərsə, ona pul veriləcək, türkün də türk olduğunu ermənilər
onun cinsiyyət orqanından müəyyən edirmişlər. Buna görə də
hansı erməni əsgəri türkün kişiliyini kəsib aparırdısa, həmin
dığaya 25 min dram pul verirdilər. Bu maye dolu banka da
onun üçünmüş ki, döyüş zamanı həlak olmuş türkün kişiliyini
kəsib maye dolu bankaya atsınlar. Sonra da bankanı sübut üçün
erməni zabitlərinə göstərirmişlər.
- Əli bəy, ümumiyyətlə, indiyə kimi nə qədər şəhidin
şəxsiyyətini müəyyənləşdirib valideynlərinə təhvil vermisiniz?
- Mən hospitala düşəndə torpağa naməlum adıyla 950 şəhid
tapşırılmışdı. Mən məlum olanlardan söhbət açmıram. Döyüşdə
ölüb, dostu aparıbsa, onu demirəm. Şəxsən mən özüm 1992-
96-ci illərdə yuxarıda adını çəkdiyim bölgələrdə 950 naməlum
şəhid aşkar etmişəm. Onların hər birinin şəxsiyyətini
müəyyənləşdirərək valideynlərinə çatdırmışam. İndiyə kimi
938 naməlum şəhidi alilərinə təhvil vermişəm. Qalıb 12 nəfəri.
Axtarışlarımı davam etdirirəm.
- Belə çıxır ki, saqqalınızı ona görə qırxdırmırsınız?
- Bəli, nə vaxt 12 şəhidin də valideynini tapıb onlara təhvil
versəm, onda saqqalımı qırxacam.
278
Son olaraq:
“ General” Əli bəy rəsmi olaraq, 1992- ci ilə
kimi döyüş bölgələrindən yaralı əsgərlərin və meyitlərin
üstündən 1017 avtomat silahı hərbi hissi komandirlərinə, silah
anbarına və polis idarəsinə təhvil verib. Bundan əlavə, o, 10
minə qədər patron, 4 ədəd qumbaratan, 6 ədəd PK pulemyotu
hərbi hissyə təhvil verib. Əli bəy Yevlax aeroportundan 14
şəhidi tək Naxçıvana yola salıb. O, bütün bunları özünün
vətəndaşlıq borcu sanır.
Əli bəy erməni dilini yaxşı bildiyindən dəfələrlə erməni
mövqelərində kəşfiyyatda olub. Növbəti kəşfiyyatların birində
o, ermənilərdən 5 avtomat silah əldə edərək, gətirib öz hərbi
hissələrinə təhvil verib. Açığını deyək ki, Əli bəy hələ çox
şeyləri demək istəmədi, daha doğrusu, lazım bilmədi...
Biz isə “general” Əli bəyin gördüyü bu işləri əsl qəhrəmanlıq
adlandırırıq.
Bakı şəhəri, 21 yanvar 2000 - ci il.
Dostları ilə paylaş: |