56
resursdur, bir sərmayədir. Onun müəssisədaxili fəaliyyətlərə etdiyi təsir qüvvəsi
böyükdür. Ona görə də insan müəssisənin məqsədlərinə nail olmasında əsas
faktordur. Bu çərçivədə hər bir işçinin müəssisə fəaliyyətinə etdiyi təsir qüvvəsi
gücləndirilməli, daha effektli və məhsuldar iş rejiminə nail olunmalıdır.
nsan resurslarının məqsədəuyğun idarə edilməsi ilə müəssisə və təşkilatlar
digər qurumlarla rəqabətdə müəyyən üstünlük əldə edə bilərlər. şçilərlə bağlı
qeydlər etmək, onların fəaliyyətlərini izləmək kimi bəzi tədbirlər həyata
keçirilmişdir. Təşkilat üzvlərinin hər birini açıq-aşkar müəyyən edilən məqsədlərə
uyğun çalışmalarının təmin edilməsi, idarəçilik və idarəetmə funksiyalarının
ə
həmiyyət qazanması və bu istiqamətdə həyata keçirilən inkişaf tədbirləri ilə sıx
ə
laqədardır. Texniki tərəqqi və demoqrafik dəyişikliklər, insan resurslarına olan
ehtiyacın müəyyən edilməsində vacib şərtlərdən olduğunu təsdiq edir. şçilərin sayı
və qabiliyyətləri arasındakı bir mütənasiblik yaratmaq kompüter və digər texniki
vasitələrin köməyi ilə işləmə prinsipi, texniki tərəqqinin inkişaf səviyyəsinə
bağlıdır. 80-ci illərdən bəri “insan resurslarının idarə edilməsi” və müəssisələrdə
bu bölmənin yaradılması artıq insanın varlığına verilən qiyməti daha da artmışdır.
nsan resurslarının idarə edilməsi ilə bağlı nəzəriyyələrdə kadrlar ayrı-ayrı izah
edilir. Hər bir işçinin müəssisəyə verdiyi faydanı maksimum səviyyəyə
yüksəlməsinə çalışır. Buna görə də işçilərlə rəhbərlik arasında əlaqə yaradıcısı
həyata keçirir.
nsan resurslarının idarə edilməsi firmanı, şirkəti rəhbərliyin ehtiyac duyduğu
kadrlarla təmin etmək istiqamətində fəaliyyətlərin həyata keçirilməsinə əsaslanır.
nsan gücünə olan tələbat nəzərə alınır. Planlaşdırma, izləmə və nəzarət
fəaliyyətləri burada daha çox əhəmiyyət kəsb edir. nsan resursları ilə əlaqədar
meydana çıxan problemlərin həll edilməsində məsuliyyət daşıyan şəxslər rəhbər
işçilərdir. Rəhbər işçilərlə çalışanlar arasında əlaqələri inkişaf etdirmək vəzifəsini
resurslarının idarəedilməsi departamentinin rəhbəri həyata keçirir.
Bu rəhbər funksiyasını həyata keçirmək təşkilatı bütün varlıq olaraq ələ alır,
məhsuldarlığın yüksəldilməsi istiqamətində fəaliyyətləri həyata keçirmək üçün
57
digər bütün departamentlərin rəhbərliyi ilə iş birliyi yaradır. nsan resurslarının
idarəedilməsi proaktivdir. Yəni, hadisələr cərəyan etməmişdən əvvəl planlar tərtib
olunur və vəziyyətin təmin olunması istiqamətində tələblər hazırlanır. Ancaq iş
qüvvəsinin idarə edilməsi isə reaktivdir. Hadisələr və problemlər meydana çıxdığı
zaman onların həlli yolu axtarılır. Bu fərqliklər aşağıda daha aydın bir şəkildə izah
edilmişdir.
ş
qüvvəsinin idarə edilməsi
nsan resurslarının idarə edilməsi
1.
əlaqə yaradan
2.
reaktiv
3.
taktiki
4.
təklif əsas alınır
5.
xidmət yoxdur
6.
iyerarxiya münasibətləri
1.
birləşdirici
2.
proaktiv
3.
strateji
4.
tələb diqqətə alınır
5.
xidmət mərkəzi
6.
hədəflər
Müəssisə
daxilində
işçilər
mahiyyəti
artıran
bir
amil
olaraq
qiymətləndirməməli, əksinə bir sərmayə kimi, yəni investisiya qoyulan bir resurs
olaraq qiymətləndirilməlidir. Buna görə də insan resursların qiymətləndirilməsində
ə
sas diqqət edilən fəaliyyətlər bunlardır: işçilərin seçilməsi, işgörmə qabiliyyətinin
təyini, inkişaf və mükafatlandırma.
Təhsil insanın mənəvi inkişafının mənbəyidir. Həm də ayrı-ayrı şəxslərin
mənəvi qazancı deyil, bütövlükdə cəmiyyətin, dövlətin, sosial-iqtisadi və mənəvi
inkişafına təməlidir. Buna görə təhsil səviyyəsinin yüksəldilməsi və insanın
inkişafı hər bir ölkədə iqtisadi artımın hərəkətverici qüvvəsi sayılır. Təhsilin
inkişaf səviyyəsi ilə milli gəlir arasında əlaqə mövcudluğu inkarolunmaz
gerçəklikdir. Dünya Bankının 192 ölkə arasında apardığı tədqiqatlar nəticəsində
məlum olub ki, planetimizdə iqtisadi artımın 16%-i fiziki kapital, 20%-i təbii
resurslar, 64%-i insan kapitalı hesabında baş verir. “ nsan kapitalı” nəzəriyyəsinin
yaradıcılarından biri, 1979-cu ildə iqtisadiyyat sahəsi üzrə Nobel mükafatı almış,
T.Şulstun hesablamalarına görə ABŞ iqtisadiyyatında insan kapitalı fiziki gəlir
gətirir. Bundan əlavə Qərbdə aparılan tədqiqatlara görə inkişaf etmiş ölkələrdə
insan kapitalına qoyulan investisiyaalrın gəlirlilik norması səhmlərdən əldə olunan
qazancı azı iki dəfə üstələyir. Görünür elə bu səbəbdəndir ki, son onillikdə ABŞ-da
təhsilə hər il orta hesabla 100 mliyar dollardan çox vəsait xərclənib. Öz növbəsində
58
son 40 ildə çəkilən xərclər ABŞ-da 14.7 dəfə (o cümlədən ali təhsil xərcləri 20
dəfə) artmışdır. Son illər Azərbaycanda da təhsilə ayrılan vəsaitin həcmi
ə
həmiyyətli dərəcədə də artsa da, adambaşına düşən təhsil xərcləri Avropa ilə
müqayisədə dəfələrlə aşağıdır. Məsələn, XX yüzilliyin sonlarında əhalinin hər
nəfərinə düşən təhsil xərcləri dünya üzrə orta hesabla 230 dollar, o cümlədən
Amerikada 600 dollar, Avropada 800 dollar təşkil edibsə, hesablamalara görə axır
5 ildə Azərbaycanda həmin məbləğ 30 dolları ötməyib. Azərbaycanda təhsilin bu
cür zəif maliyyə bazasına malik olması, eyni zamanda bir çox hallarda yönələn
dövlət resurslarının səmərəsiz istifadəsi ölkədə təhsilin keyfiyyətinin yüksəldilməsi
üçün başlıca maneə hesab oluna bilər. Burada çatışmayan ən önəmli məsələlərdən
biri isə Azərbaycanda özəl firma və şirkətlərin kadr yetişdirilməsinə, işçilərin
yenidən hazırlanmasına maraq göstərməməsidir. Şirkətlər təhsilə investisiya
yaratmağa ən sonuncu məsələ kimi baxırlar. Ancaq iri koorparasiyalar təhsilə
investisiyaları özlərinin prioritetlərindən biri hesab edir. ABŞ-ın iri şirkətləri
Harvard Universitetində təhsil alan istedadlı tələbələri özlərinə cəlb etmək, onu
gələcək əməkdaşlığa razı salmaq üçün bütün xərclərin ödəməyi vəd edirlər.
Azərbaycanda da biznesin inkişaf etdirmək istəyən şirkətlərin kadr hazırlığına
xüsusi diqqət ayırması vacib məsələlərdəndir.
Təhsilə yönələn investisiyaların xarakterik cəhəti budur ki, bir tərəfdən
fərdlərin özünüreallaşdırma imkanları və sosial statusunu artırır, cəmiyyətin
intellektual-mənəvi potensialının təkrar istehsalını təmin edir, digər tərəfdən
arasıkəsilməz proses kimi, istehsalda və texnologiyada baş verən dəyişikliklərə
adekvat olaraq kadrların keyfiyyətcə təkmilləşməsinə xidmət edir. Belə ki, ABŞ-da
fiziki əməklə məşğul olanların məcmuu iş qüvvəsinə nisbəti 26%, ixtisassız
işçilərin onun tərkibində payı 10% təşkil etdiyi halda, Rusiyada həmin göstəricilər
müvafiq olaraq 68 və 45% təşkil edir.
Son illər peşə məktəblərinin sayı ilə yanaşı, peşə təhsili alanların da sayı aşağı
düşmüşdür. Bu isə ixtisassız və müasir tələblərə cavab verə bilməyən kadrların
artması deməkdir. Belə şəraitin yaranmasında firma və şirkətlərin də ciddi günahı
Dostları ilə paylaş: |