37
dünyanın yaradılmasında Tanrı Qara xanın güc və qüvvətinə
inanırdılar. Türk inamına görə, Yerin yaranması Tanrı Qara xanla
bağlıdır. Dünyanın yaranması haqqında türk inamının təfərrüatına
varaq: «Bir zamanlar yalnız Tanrı Qara xan və su vardır. Qara
xandan başqa görən, sudan başqa görünən yox idi. Ağ Ana
göründü. O, Qara xana «yarat» deyib yenidən suya qayıtdı. Bunu
eşidən Qara xan bir kişi yaratdı. Qara xanla kişi intəhasız suyun
üstü ilə iki qara qaz kimi uçurdular. Lakin halından məmnun
olmayan kişi, Qara xandan daha yüksəkdə uçmaq istəyirdi. Onun
istəyini bilən Qara xan kişidən uçmaq qabiliyyətini aldı. Kişi dibsiz
suya yuvarlandı. Boğulurdu. Elədiyinə peşman olub, Tanrı Qara
xandan bağışlanmasını xahiş etdi.
Tanrı Qara xanın göstərişi ilə sudan bir ulduz çıxdı. Kişi həmin
ulduzun üstünə çıxıb xilas oldusa da, Qara xan onun bir daha uça
bilməyəciyini nəzərə alıb, dünyanı yaratmaq qərarına gəldi. Kişiyə
buyurdu ki, suyun dibinə dalaraq torpaq çıxarsın. Şər düşüncədən
əl çəkməmiş kişi torpaq gətirərkən fikirləşdi ki, özü üçün gizli bir
dünya da yaratsın. Ona görə də torpağın bir hissəsini ağzında
saxladı. Elə ki, ovcundakı torpağı su üzərinə səpdi, Tanrı Qara xan
torpağa «böyü» deyə buyurdu. Torpaq böyüyüb dünya oldu. Lakin
kişinin ağzında saxladığı torpaq da böyüyüb onu boğmağa başladı,
Qara xan ona «Tüpür!» deməsəydi, boğulub öləcəkdi.
Tanrı Qara xan dümdüz bir dünya yaratmışdı, lakin kişi
tüpürəndə ağzından axan torpaq bataqlıqlar, təpələr əmələ gətirdi.
Hirslənən Qara xan itaətsiz kişiyə «Erlik» (şeytan) adını verib,
özünün işıqlı dünyasından qovdu. Sonra yerdə doqquz budaqlı bir
ağac bitirdi, hər budağın altında bir adam yaratdı ki, bunlar doqquz
insan irqinin ataları oldular. Erlik insanların gözəlliyini, xoş
həyatını görüb, Tanrı Qara xandan xahiş etdi ki, həmin insanları
onun ixtiyarına versin. Qara xan vermədi. Lakin Erlik istədiyindən
dönmədi, insanları öz tərəfinə çəkməyə başladı. Qara xan insanların
azğınlığını, Erliyə aldanmalarını görəndə acıqlandı. Onları öz
ümidlərinə buraxdı. Erliyi isə yer altındakı qaranlıq dünyanın
38
üçüncü qatına qovdu. Özü isə göyün on yeddinci qatını yaradıb,
oraya çəkildi. Mələklərindən birini insanları qorumaq üçün yer
üzünə göndərdi.
Erlik, Tanrı xanın qərar tutduğu gözəl göyü görüb, ondan icazə
istədi ki, özü üçün bir göy yaratsın, icazə alıb yaratdı və aldatdığı
şər ruhları öz göyündə yerləşdirdi. Lakin Qara xan görəndə ki,
Erliyin təbəəsi onunkundan daha yaxşı yaşayır, mələklərdən birini
göndərib həmin göyü dağıtdırdı. Göy yıxılıb dünyaya düşdü,
dağlar, dərələr, ormanlar meydana gəldi. Acıqlanmış Tanrı Qara
xan Erliyi yenidən yerin ən aşağı qatına göndərdi. Buyurdu ki,
günəşsiz, aysız, ulduzsuz yerdə dünyanın sonuna qədər qalsın.
Tanrı Qara xan göyün on yeddinci qatında oturub kainatı idarə
etməkdədir. Ondan bir qat aşağıda Bay Ölgün Altun dağda qızıl bir
taxt üstündə oturub. Göyün yeddinci qatında Gün Ana, altıncı
qatında Ay Ata oturmuşlar» (33, 30-31).
Bu mifdə Novruz sisteminin əsas elementlərinin –dünyanın
Tanrı tərəfindən yaradıldığının, ona tabe olmayan şər qüvvələrin
simvolu olan şeytanın şər əməllərinin, kainatın işıq mənbələri olan
Günəş və Ayın yerləşmə məkanı haqqında məlumat verilir. Türklər
Tanrını cümlə-cahanın və özlərinin Yaradanı kimi qəbul etmişlər.
«Oğuz Kağan» dastanında deyilir: «...Oğuz bir gün Tanrıya
yalvararkən göydən bir işıq düşdü. Yüyürüb gördü ki, işığın
ortasında gözəl bir qız oturub. Qızı sevib aldı. Qızın Oğuzdan üç
oğlu oldu. Oğlanlara Gün, Ay və Ulduz adlarını qoydular» (33, 34).
Mifikləşmiş düşüncədə həyat gerçəklikləri daşlaşmışdır.
Türklər yaxşı dərk etmişlər ki, üzərində yaşadıqları yerin enerjisi
birbaşa Göy-Tanrı, Günəş, Ay və ulduzlarla bağlıdır. Bu əlaqə
olmasa, yerdə həyatın davamı mümkün deyildir.
Ümumən, türk təfəkküründə törənişlərin mənbəyi təbiətə
bağlanılır. Qədim türklər duymuş, müşahidə etmişlər ki. kosmik
güc, enerji Göylə, bioenerji isə Yerlə-Təbiətlə bağlıdır. Türklərin
inamlarına görə, boz qurd onların əcdadı və himayəçisi olubdur.
Qurdun türkün əcdadı və mühafizəçisi olması haqqında məzmunca
39
yaxın, formaca müxtəlif olan bir neçə mif mövcuddur. Bu
miflərdən araşdırdığımız mövzu ilə daha çox səsləşəninə diqqət
yetirək: «Göy türklər Hun ölkəsinin şimalındakı Sou diyarından
çıxmışlar. Onların başında Apanqpu dururdu. Onun on yeddi
qardaşı vardı.
Qardaşları düşmən hücumunun nəticəsində öldürüldü. Yalnız
qurddan doğulmuş, yağışa, küləyə hökm edən İçi Nisu Tu qaldı.
Onun biri Yaz, digəri Qış tanrısının qızları olan iki arvadı vardı.
Bunlardan dörd uşağı oldu. Uşaqlardan biri ağ leyləyə çevrildi.
İkincisi Çiqu, üçüncüsü Çücin ilə – hərəsi bir məskən tutub
yaşamağa başladılar. Ən böyükləri olan dördüncüsü Na Tuliu isə
ulu babası Apanqpunun törəmələrinin məskunlaşdığı Şin dağlarına
çəkildi. Burada məskunlaşmış xalq soyuqdan çox əziyyət çəkirdi.
Na Tuliun od tapıb onların canını qurtardı. İnsanlar rahat yaşamağa
başladılar. Bunu görən qardaşları onu başçı seçib, adını Türk qoy-
dular. Na-Tuliun-Türkün on arvadı vardı, Onun oğlanları soyad-
larını analarından alırdılar.
Türk öləndən sonra oğlanları bir böyük ağacın altına top-
landılar. Ən yüksəyə hoppananı özlərinə başçı seçmək qərarına
gəldilər. Türkün ən cavan arvadı Aşinanın oğlu ən gənc olsa da, ən
yüksəyə hoppandığına görə başçı seçildi. «Aşina soyu buradan
törədi» (33, 32-33). Mifdə Novruzun komponentləri olan Yaz və
Qış və onların rəmzləri olan
soyuq və od qarşılaşdırılıbdır. Mifdə 4
uşağın olması açıq şəkildə 4 fəslə işarədir. Bir çox miflərdə
türklərin Aşina adlı qurddan törədiklərindən danışılır. Buradakı
ağac da türklərin Dünya Ağacıdır. Qədim türklərin Novruz məra-
simlərini e.ə. I minillikdə Ərgənəkonda təntənəli qeyd etdiklərini
mənbələr təsdiqləyir. «Ərgənəkon» («Hündür dağ yamacı»)
dastanını XIV əsrin yazarı F.Rəşidəddin və XVII əsrin müəllifi
Əbül Qazı Xan qələmə almışlar. Türklər Ərgənəkondan çıxdıqları
günü bayram etmişlər. «Ərgənəkon» dastanı birbaşa yaz bayramı,
Novruz adlandırılan sistemin ilkin diferensiasiyası kimi tarixin
yaddaşındadır. «Ərgənəkon» dastanı Novruzun ilkin inkişaf tarixini
Dostları ilə paylaş: |