163
Ev sahibi özünü saxlaya bilmir, deyir: “Ay oğul, ucuz ətin
şorbası olmaz. Elə qızdan sənin kimi oğul törəyər, belə qızdan
mənim oğlum kimi oğul”.
Get istə, axmaqsa verəcək
Deyilənə görə Əzəddin məhləsindən iki qonşu: Habil dayı ilə
oğlu və Göybər İsgəndərlə də oğlu cüt sürür, yer şumlayırdılar. İs-
gəndərgilin öküzü xəstələnir, işləri yarımçıq qalır. Kişi oğluna de-
yir ki, get qonşudan öküzləri istə. Uşaq getmək istəmir. Deyir ay
dədə, axı onlar da yer əkirlər, heç verərlərmi? Atası deyir ki, sən
get istə. Ağıllıdırsa verməz, axmaqdırsa verəcək.
Uşaq gedib deyir ki, ay Habil dayı, bizim öküzümüz xəstələ-
nib, dədəm deyir ki öküzü bizə versinlər. Söz uşağın ağzından çı-
xan kimi kişi “ho-ha” deyib öküzləri saxlayır, açıb uşağa verir.
Uşağın öküzləri gətirəni görüb atası deyir: “Gördün bala, mən de-
mədimmi ki, axmaqsa verəcək?”.
Arpanın dadı
Şəkinin Kiş kəndinin sakini Şəmi kişi müharibə dövrü qəssab
dükanından başayaq
63
almaq istəyir. Dükanın yanında “toqquş-toq-
quş” deyir, amma eşşək dayanmır. Kişi yüyəni darta-darta yalvarır:
– Toqquş, sənin ağzoo yiyim, dur. Axı gej də olsa, sən bizə
arpanın dadını öyrətmisən. Arpanın nə gözəl dadı varmış. Hayındı
qoy ət alım, ətin də dadını mən saa öyrədım.
1. İçində də Bədəl lələmlə Müdəl lələm*
Bir yay günü Bədəllə Müdəl qardaşları (Təpəcənnət kəndi)
64
yaylaqdan arana ailəyə baş çəkməyə gəlirlər.Gətirdikləri davarları
Şəki bazarında satıb yaxşı bir bazarlıq edirlər və qərara alırlar ki,
o vaxt şəhərdə lap yenicə görünən, kənd adamlarının çoxunun hə-
lə görmədikləri “Moskviç” maşınla kəndə getsinlər. Maşın kəndin
__________________
*Bu lətifədən başlayaraq “Suyumuz bulandı” lətifəsinədək Qaraqoyunlu
kəndlərindən toplanmış lətifələrdir.
164
əsas küçəsində görünən kimi adamlar küçəyə tökülüşüb heyrətlə
bu balaca maşına tamaşa edir və deyirlər:
– Ayə, kəndimizə maşın balası gəldi! İçində də Bədəl lələmlə
Müdəl lələm.
2. Bacı “qeyrəti” çəkən qardaş
Qaraqoyunlu Məzə Mədəd Şəkinin mal bazarına satmaq üçün
5-6 davar aparır. Kiçik oğlu “Nütüş” də (Nütəli) onun yanında
imiş. Kişinin başı qəssablarla çənə-boğaza qarışır. Bir də görür ki,
şəkili uşaqlar Nütüşü çırpırlar. Kişi tez qaçıb uşaqları qovur və oğ-
lundan niyə boğuşduqlarını soruşduqda Nütüş deyir:
– Ay dədə, olar məni kəntdi görüb sataşır,bajıma söyürdülər.
Unnan ötəri dalaşdım.
Mədədin də heç qızı yox imiş, üç oğlu var idi. Onların da kiçiyi
Nütüş idi. Odur ki, əsəbləşib oğlunun başına bir qapaz vurub deyir:
– Ayə, ay köpəyoğlu, sənin bajın var? Sən hansı bajının qir-
yatini çəkirsən?
Nütüş də dodağaltı mızıldayır:
– Bəlkə olajax...
3. Dədəm Orucun vəziyyəti
Dərəcənnətli Dədəm Oruc son nəfəsində oğlanlarını yanına
çağırır ki, vəsiyyətini etsin. Oğlanları da maraq və diqqətlə ataları-
na qulaq asırlar ki, bəlkə atalarının puldan, qızıldan ehtiyatı var,
onun yerini deyəcək.
Xəstə dərindən nəfəs alıb deyir:
– Balalarım, taa mən gedirəm, salamat qalın. Bir-birinizdən
muğayat olun, ciyinizin sözünə baxın. Məni də urvatlı götürün.
Kişi bunları deyib gözünü yumur. Oğlanları peşiman-peşiman
biri-birinin üzünə baxdılar. Kiçik qardaş tez ağzını atasının qulağı-
na dirəyib bərkdən deyir:
– Ay dədə, elə bu? Bizə deməyə daha başqa sözün yoxeydi ki?
165
4. Heylədisə, binörəni basmax olar
Tikinti materiallarının (qum, taxta, sement və s.) Yevlaxdan
rayonların bir çoxuna daşınan vaxtlarda qaraqoyunlu gimdəsində
kənddə tikilən yeni evlərdən söhbət düşür. Dəli arıx da burada
imiş. Ordakılardan deyir:
– Ay Dəli, sən niyə külfətə bir koma tikmirsən? Havağa kimi
ayləni o torpax damın altında qırajaxsan?
Arıx da keyfini pozmadan deyir ki, daha o da sabaha, birisi
günə işə başlayajax.
Deyillər ki:
– Ay Dəli, nəyin var ki, işə başlayasan? Axı qapında bircə
çöpün yoxdu.
Arıx deyir:
– Niyə ki, hər şeyim hazırdı. Odey:
– Qojum yeylaxda,
Daşım çeylaxda,
Qumum Yevlaxda.
Ordakılardan biri deyir:
– A balam, daha savaxdan binörəni qaza bilərik, kişinin hər
şeyi hazıreymiş ki...
5. Qutu da bizə bir Allahmı oldu
Dərəqaraqoyunlu Məcid kişi çox qaraqabaq, acıdil bir adam
imiş. Ömrü-günü qoyun-quzu dalında, dağda-daşda keçən bu
adama qız-gəlin, oğul-uşaq yaxın düşə bilməzmiş. Köntöy və acı-
dilliyinə görə ona “Öd Məcid” deyərdilər.
Bir gün səhər-səhər sürünü örüşə aparanda gəlini Züleyxa
əlində palto qaçıb özünü qaynatasına çatdırır və paltonu ona uza-
dıb deyir:
– Əmi, baldumıyı da (qaraqoyunluların çoxu indi də palto və
pencəyə “baldum”deyirlər) götür, bərk yağış yağacaq.
Məcid tərs-tərs onun üzünə baxıb deyir: