128
olan dövlətlərdir.
Bütün bunlar onu göstərir ki, qloballaşma dünyada hegemon rol
oynamağa çalışan ABŞ və onun Qərb müttəfiqləri tərəfindən heç də iqtisadi mənada
“bütün dünyanı universallaşdırmaq, ümumiləşdirmək və bərabərləşdirmək” məqsədi ilə
deyil, yalnız özünün siyasi, ideoloji və iqtisadi hegemonluğu üçün istifadə olunur.
Qloballaşmanın reallaşmasını şərtləndirən və müsbət amil hesab olunan
təzahürlərdən biri də qlobal problemlərin həllinə, fundamental elmin inkişafına qabaqcıl
dövlətlər tərəfindən böyük vəsait qoyulması və əldə edilmiş texniki
və elmi yeniliklərin
dünyanın inkişafına yönəldilməsidir. Son on ildə elmi-texniki tərəqqinin indiyədək
görünməmiş səviyyəyə yüksəlməsi dünyanın simasını və insanların həyatını kökündən
dəyişmişdir. Bundan başqa, informasiya sahəsində əldə edilən uğurlar, texnoloji
yeniliklər insanlar arasındakı əlaqələri yaxşılaşdırmış, istehsalın, əməyin təşkilini,
ticarətin intensivləşməsini, bank-maliyyə və investisiya fəaliyyətini asanlaşdırmışdır.
Nəzərə almaq lazımdır ki, bütün bu işlərin maliyyələşməsi və təşkili inkişaf etmiş
dövlətlərin, qloballaşmaya rəhbərlik edən mərkəzlərin üzərinə düşür.
Qloballaşma dərinləşdikcə bəzi Qərb dairələrində, xüsusən ABŞ politoloqları
içərisində dünyanı ümumi mərkəzdən idarə edən “ümumdünya hökumətinin”
mövcudluğuna ehtiyac olması haqqında fikirlər də çoxalır. Onların fikrinə görə,
qloballaşmanın getdikcə bütün dünyada genişlənməsi, iqtisadi, siyasi, sosial-mədəni
inteqrasiyasının dərinləşməsi, liberal-demokratik sistemlərin universallaşması dünyada
yeni, millət və dövlətüstü orqanların yaranmasına və insanlararası məsələlərin onlar
tərəfindən tənzimlənməsinə ehtiyac yaradır. “Ümumdünya hökuməti” hesab ediləcək
belə təşkilatlar bəzi suveren hüquqları milli dövlətlərdən alaraq öz əlində cəmləşdirəcək,
bəşəriyyətin ədalətli idarəçiliyini həyata keçirəcək.
Qloballaşma və yeni dünya nizamı üçüncü minilliyin başlanğıcında yeni iqtisadi
düzənin meydana çıxmasına ciddi təsir göstərmişdir. Yeni iqtisadi düzən müasir
dünyada daha çox siyasi, geosiyasi və mədəni inkişafın yeni tendensiyaları ilə müşayiət
olunur. Üçüncü minilliyin qovşağında dəniz sivilizasiyası öz dominantlığını tam təmin
etdiyi üçün onun bəşəriyyətə təlqin etdiyi iqtisadi sistem – liberal iqtisadi model
qloballaşmanın vahid, unifikasiya edilmiş modeli kimi qəbul edilir. Qərb analitikləri
qloballaşmanın əsasında məhz liberal iqtisadi modelin dayanmasını bu sistemin XX əsr
boyu bütün sınaqlardan uğurla çıxması, kiçik modifikasiyalar nəzərə alınmaqla, bütün
alternativ proqramlara qalib gəlməsi ilə əsaslandırırlar.
Hazırda liberal iqtisadiyyat dünyanın bütün az-çox geosiyasi və iqtisadi cəhətdən
əhəmiyyət kəsb edən bölgələrində ya tam bərqərar olmuş, ya da ki, olmaqdadır. Bu
129
sistem dövlətin iqtisadi sahəyə müdaxiləsini, iqtisadi tənzimlənməni demək olar ki, tam
inkar edir və özünü idarə edən istehsal və bazar münasibətlərini aşılayır. Əslində bu
sistemin ideoloqları qloballaşan dünyada milli dövlətlərin getdikcə azalan rolunu daha
da zəiflətmək, prosesləri transmilli korporasiyaların təsiri altına salmaq məqsədi
güdürlər. Nəzərə alınsa ki, transmilli korporasiyalar maliyyə və iqtisadi cəhətdən güclü
olan dövlətləri təmsil edir, onda bu prosesin inkişaf etməmiş zəif dövlətlərə mənfi
təsirini bilavasitə müşahidə etmək olar.
Qlobal dünyanın əsas faktorlarından biri kimi çıxış edən transmilli korporasiyalar
milli iqtisadiyyatların fraqmentləşməsi yolu ilə bütün dünya təsərrüfat sistemini, istehsal
və satış bazarlarını, xammal və işçi potensialını, texnologiya və maliyyə resurslarını öz
əlinə keçirirlər.
Transmilli korporasiyalar hazırda Afrika, Asiya, Latın Amerikası, Qərbi Şərqi və
Mərkəzi Avropanın əsas istehsal, satış və xammal resurslarının, texnologiya və maliyyə
vəsaitlərinin yarıdan çoxuna nəzarət edir. Təxminən oxşar fəaliyyət transmilli maliyyə
qurumlarının – Dünya Bankının, Beynəlxalq Valyuta Fondunun, Avropa Yenidənqurma
və İnkişaf Bankının, İslam İnkişaf Bankının və b. maliyyə oliqarxlarının da işində
müşahidə olunur. Bu banklar tək maliyyə və investisiya siyasəti yürütməklə
kifayətlənməyib, dünya ölkələrinin milli iqtisadiyyatını istədikləri kimi yönləndirir, enerji
daşıyıcılarının qiymətini müəyyənləşdirir, vergi, sosial ödənişlər, əmək haqqı və s.
məsələləri müəyyənləşdirirlər.
Qloballaşma və yeni dünya nizamının həyata keçirilməsində tətbiq olunan
mühüm metodlardan biri “dayanıqlı inkişaf” adlanan beynəlxalq konsepsiyadan ibarətdir.
Bu proqram ümumən təbiət və insan resurslarının səmərəli istifadəsində, ətraf mühit və
ekoloji məsələlərin nəzərə alınmasında vahid standartların tətbiqinə xidmət edir. Lakin
əslində “dayanıqlı inkişaf” proqramı dünya iqtisadiyyatının qlobal idarəedilməsi
məqsədilə dəniz sivilizasiyasının yaratdığı və istifadə etdiyi növbəti bir vasitədir. Bunun
üçüncü ölkələr üçün də müəyyən əhəmiyyəti var. Xüsusən, nəzərə alınsa ki, planetdə 3
milyard əhali ən elementar yaşayış şəraitinə malik deyil və bu proqram bütün dünya
əhalisinin həyatı üçün lazım olan ən vacib tələbatların ödənilməsini nəzərdə tutur, o
zaman proqramın əhəmiyyəti məlum olur. Proqram planetdə yaşayan əksər insanların
daha yaxşı yaşaması üçün göstərdiyi cəhdlərə şərait yaradılmasını ehtiva edir.
Dayanıqlı iqtisadi inkişaf proqramının əsas prinsipləri bəşəriyyətin inkişafında
davamlılığın, indiki nəsillərlə gələcək nəsillər arasında təbiətdən və iqtisadi resurslardan
istifadənin balansının yaradılması, biosferin və təbii ehtiyatların mühafizəsi, bütün