147
Qlobal dünyanın tələblərinə müvafiq olaraq dövlətlərarası əlaqələrin getdikcə
genişlənməsi və intensivləşməsi, daxili və xarici siyasət arasında qarşılıqlı asılılığın
artması demokratikləşmənin şərtlərinin və kompleks faktorlarının reallaşmasını artıq bir
ölkə çərçivəsində qeyri-mümkün edir və onun tənzimlənməsi istər-istəməz transmilli
xarakter alır. Demokratik dövlətlər öz dairələrinə, qarşılıqlı əlaqələrinə əsasən o
dövlətləri cəlb etmək istəyirlər ki, onların demokratikləşmə prosesləri daha çox ümumi
standartlara cavab verir. Beləliklə, demokratikləşmə milli seçim və fəaliyyət çərçivəsini
aşaraq, ümumdünya və transmilli tendensiyaya transformasiya edir.
Dünya politoloqları demokratikləşmənin transmilli xarakteri məsələsində yekdil
olsalar da, onun gələcək nəticələrinin proqnozlaşdırılması baxımından bir neçə fikir irəli
sürürlər. Bir qrup tədqiqatçı hesab edir ki, dünyanın demokratikləşməsi dövlətlərarası
münasibətlər sahəsində mövcud olan münaqişələrin aradan qalxmasına, dünyada sülh
və ümumi tərəqqinin təmin olunmasına xidmət edəcək. Onların fikrinə görə, hazırkı
dünyada insanlar və dövlətlər arasında baş verən bütün münaqişələrin və
anlaşılmazlıqların kökündə “qeyri-demokratik” rejimlər dayanır.
Digər qrup tədqiqatçılar hesab edir ki, demokratikləşmə prosesi transmilli
xarakter kəsb etsə də, Vestfal sistemindən başlayaraq dövlətlərarası səhnədə cərəyan
edən 350 illik tarix sübut edir ki, bu prosesin başında “millət-dövlət” faktoru dayanaraq
insanlığı idarə etmişdir. Onların fikrinə görə, “dövlət-millət” faktoru son dövrlərdə
qloballaşma nəticəsində müəyyən qədər sıxışdırılır və bu işdə beynəlxalq institutların
rolu genişləndirilir.
Beləliklə, fikir ayrılığı yaradan məsələ odur ki, demokratik dövlətlərin sayının
artması və fəaliyyət dairələrinin genişlənməsi onların bütün suveren dövlət haqlarının
(BMT Nizamnaməsinə uyğun olaraq) qorunması yolu ilə gedəcək, yoxsa beynəlxalq
qurumların bu işi tamamilə öz əlinə alması ilə müşahidə olunacaq. Şərti olaraq
“kosmopolit demokratiya” adlandırılan belə prosesdə demokratiyanın həm normalarının
hazırlanması, həm də bütün dövlətlərin ərazisində bu normaların tətbiqinə nəzarət
edilməsi beynəlxalq hökumətlərarası və qeyri-hökumət təşkilatlarına həvalə edilir ki, bu
da ənənəvi “dövlət-millət” hüquqlarının məhdudlaşdırılması kimi qiymətləndirilir.
Qloballaşma prosesi dövlətlər arasından iqtisadi, siyasi, sosial, maliyyə,
informasiya sədlərinin silinməsini, universal qanunvericilik və dövlətlərarası
münasibətlər sisteminin yaranmasını stimullaşdırdığı kimi, əlbəttə, demokratiya və
demokratikləşmə sahəsində də universal dəyərlərin formalaşması və tətbiqini
sürətləndirir. Son on ildə dünyada demokratik dövlətlərin sayının sürətlə artması və
148
beynəlxalq münasibətlər sistemində onların dairəsinin və nüfuzunun genişlənməsi artıq
bir tendensiya kimi müşahidə olunur.
6. MÜASİR DÜNYA SİYASƏTİ VƏ BEYNƏLXALQ TƏŞKİLATLAR
Müasir dünyada beynəlxalq münasibətlər sisteminin ənənəvi aktorları hesab
olunan milli dövlətlərlə yanaşı, beynəlxalq təşkilatların rolu da getdikcə genişlənir.
Hazırda beynəlxalq təşkilatlar mürəkkəb bir sistem təşkil edərək dövlətlərarası
münasibətlərdə, xüsusən dünyada gedən siyasi proseslərdə özünəməxsus rol
oynayırlar. Onların beynəlxalq həyata mühüm və həlledici təsir göstərməsi müxtəlif tarixi
mərhələlərdən keçərək, müasir dövrdə bu münasibətlərin institutlaşmasında,
dövlətlərarası qarşılıqlı əlaqələrin və əməkdaşlığın yaranmasında ciddi faktora
çevrilmişdir.
Beynəlxalq təşkilatlar müasir dünyada baş verən ictimai-siyasi, iqtisadi və
mədəni proseslərdə, dövlətlərarası münasibətlərin inkişafı və möhkəmlənməsində
mühüm rol oynayırlar. Onların yaranması tarixi gerçəkliyin tələblərindən irəli gəlir və
beynəlxalq səviyyədə qlobal məsələlərin, dövlətlərarası münasibətlərin tənzimlənməsinə
əsaslı şəkildə təsir göstərir.
Bu təşkilatların yaranması tarixi eramızdan əvvəlki dövrə gedib çıxır. B.e.ə.
IV əsrdə qədim Yunanıstanda şəhər-dövlətlər arasında yaranan birlikləri, tayfalar və
şəhərlər arasında təşəkkül tapan dini-siyasi ittifaqları müasir beynəlxalq təşkilatların ilk
sələfləri hesab etmək olar.
Orta əsrlərdə Hanzey Ticarət Birliyi, XIX əsrin əvvəllərində Almaniya Vergilər
İttifaqı kimi qurumlar dövlətlərarası vergi münasibətlərini tənzimləmək məqsədi ilə
yaradılmışdır. 1815-ci ildə Reyn şəhərində təsis olunan Gəmiçiliyə Dair Mərkəzi
Komissiya ilk hökumətlərarası beynəlxalq təşkilata çevrildi. Artıq XIX əsrin II yarısından
etibarən beynəlxalq təşkilatlar dövlətlərarası münasibətlər sistemində tədricən aparıcı
yer tutmağa başladılar. Birinci dünya müharibəsindən (1914-1918) sonra Millətlər Liqası
(1921), BMT (1945) kimi qurumların meydana gəlməsi isə XX əsrin I yarısında
beynəlxalq birliklərin artıq təşkilati və siyasi baxımdan təkmilləşməsinin göstəricisi oldu.
Beynəlxalq münasibətlərin tənzimlənməsində Beynəlxalq Hökumətlərarası
Təşkilatların (BHAT) təsiri özünəməxsus xüsusiyyətləri ilə seçilir. Bu təşkilatların
beynəlxalq münasibətlər sistemində rolunu araşdıran və məsələ ilə bağlı müxtəlif
mövqelərdən çıxış edən siyasi cərəyanlar vardır. Məsələn, siyasi realizm cərəyanının
149
nümayəndələri hesab edir ki, beynəlxalq təşkilatlar ona üzv olan dövlətlərin siyasi və
iqtisadi maraqlarını əks etdirsə də, onların xarici siyasət kursunun dəyişməsinə səbəb
ola biləcək təsirə malik deyillər. Transmillətçilik məktəbinin nümayəndələri isə BHAT-ın
xarici siyasət sahəsinə yeni keyfiyyət gətirdiyini bildirərək, onların qlobal problemlərin
həllinə də mühüm təsir göstərdiyini qeyd edir. Liberal institusionalizm cərəyanının
tərəfdarları isə BHAT-ın onlara üzv olan dövlətlərin maraqlarını əks etdirdiyini və bu
sahədəki qarşılıqlı münasibətləri tənzimlədiyini qeyd edir.
Beynəlxalq Qeyri-Hökumət Təşkilatları (BQHT) uzunmüddətli inkişaf yolu
keçmişlər. Hələ XIX əsrdən etibarən Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi tipli humanitar
təşkilatların yaranması və beynəlxalq münasibətlər sahəsinə təsiri özünü göstərməyə
başlamışdır. XX əsrdə isə BQHT-lər beynəlxalq münasibətlərdə tədricən iştirak etməyə
və dövlətlərarası əməkdaşlığın formalaşmasına, bəşəriyyəti narahat edən qlobal
problemlərin həllinə təsir göstərməyə başlayır. Ümumiyyətlə, XX əsrdə BQHT-lər
xarakterindən asılı olmayaraq istər sayca, istərsə də strukturlaşma baxımından böyük
inkişaf yolu keçmişlər.
Beynəlxalq təşkilatların təsnifatı, bir qayda olaraq üç prinsip üzrə aparılır: 1)
üzvlük prinsipləri (üzvlərin statusuna görə); 2) coğrafi prinsiplər (fəaliyyət məkanı üzrə);
3) funksional prinsip (funksiyasına görə).
Birinci qrupa üzvlük prinsipləri üzrə Beynəlxalq Hökumətlərarası Təşkilatlar
(BHAT) və Beynəlxalq Qeyri-Hökumət Təşkilatları (BQHT) daxildirlər. Bu təşkilatlar eyni
zamanda ikinci təsnifata da daxil olaraq, fəaliyyət göstərdikləri məkana görə beynəlxalq
(bütün dünya miqyasında fəaliyyət göstərən), regional (konkret bir regionda fəaliyyət
göstərən), subregional (bir neçə regionda fəaliyyət göstərən) və s. qruplara ayrılırlar.
Bunlardan, məsələn, milli hökumətlərin təmsil olunduğu və dövlətlərarası müqavilələrin
nəticəsində meydana gələn BMT, Dünya Bankı, NATO, Avropa İttifaqı, Avropa Şurası,
MDB kimi təşkilatlar BHAT-lara, konkret şəxslərin və yaxud ictimai birliklərin yaratdığı
Beynəlxalq Qırmızı Xaç Komitəsi, Beynəlxalq Olimpiya Komitəsi, Beynəlxalq Amnistiya
Təşkilatı, Beynəlxalq Siyasi Elmlər Assosiasiyası və s. kimi qurumlar isə BQHT-lərə
aiddirlər.
Eyni zamanda, dünyada Beynəlxalq Əmək Təşkilatı kimi birliklər də vardır ki,
onları birmənalı şəkildə hökumətlərarası və yaxud qeyri-hökumət beynəlxalq
təşkilatlarından hansınasa aid etmək mümkün deyil. Yaxud yüzdən çox ölkənin polis
təşkilatının təmsil olunmasına və cinayətkarlara qarşı beynəlxalq səviyyədə mübarizə
aparmaq məqsədilə yaradılmasına baxmayaraq, Beynəlxalq Kriminal Polis Təşkilatı
Dostları ilə paylaş: |