Microsoft Word Azf-279258. doc
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Özün işıqsız qaldın
- Oldu qapısız pəncərəsiz bir evə mehman
157 Özün işıqsız qaldın İşıq verdin özgələrə, Özün işıqsız qaldın. Günəş kimi parlayaraq, Ancaq günəşsiz qaldın. Nəcəfə söz ataraq, Qaşlarını çataraq. Məzarda tək yataraq, Bəs niyə bizsiz qaldın. Daş olub, daşda bitdin, Yolunu qısa etdin. Hər gün işinə getdin, İndisə işsiz qaldın. Oxuşa yaxma yağladın, Hərdən küsüb ağladın. Bulaq kimi çağladın, Vaxtsız bulaqsız qaldın. 158 Geydirdin atana vay libasını Görmədin Kəmalə, görmədin qızım, Nəcəfin, Orxanın toy libasını. Ay mənim baharım, ay mənim yazım, Geydirdin atana vay libasını. Təbiət yas tutdu, göylər ağladı, Günəşdə buluddan qara bağladı. Atanın fəryadı sinə dağladı, Dəyişdi göydəki ay libasını. İlahi apardı yadigarını, Çəkdirdi balamın intizarını. Əbədi itirən övladlarını, Atalar geyirlər vay libasını. Fələklər oturub qurğular qurur, Əzrayıl əmirə müntəzir durur. Sənin kimilərin ömrünü qırır, Geydirir kəfənə tay libasını. Ölənəcən tutacağam yasını, Geydirdin atana vay libasını. Beş arşın bez olan toy libasını, Soyunmam verdiyin vay libasını. 159 Səndən başqa qızım fikrimi bir məşğul edən yox Üç yüz altmış beş gün on iki ay ağlaram ildə, Səndən başqa qızım fikrimi bir məşğul edən yox. Yalnız sənin əksin dolanır gözdə könüldə, Səndən başqa qızım fikrimi bir məşğul edən yox. Gündə yüz yol qara bulud tək boşalıb dollam, İnanın ağ saçlarım ağlamasa birbəbir yollam. Əzizim məzarına baş daşı qoysalar ollam, Səndən başqa qızım fikrimi bir məşğul edən yox. Hər gün Firudin şəklinin önündə dayanıb, Odsuz alovsuz cəhənnəmin oduna yanıb. Çox fikirdən sonra axır həqiqəti qanıb, Səndən başqa qızım fikrimi bir məşğul edən yox. 160 Oldu qapısız pəncərəsiz bir evə mehman Ay üzlü balam yatmış idi arxası üstə, Qalmamışdı onda bu həyatdan bircə nişan. Ruh uçmuş idi bədəndən qapının bir tayı üstə, Çimdirdi onu mürdəşiri halı pərişan. Öz köynəyi, öz paltarı boylandı kənardan, Şəkli balamın asılı qaldı divardan. Geydirildi kəfən bağlandı, başdan və ayaqdan, Aparmağa bilməm Mələklər gəldilər hardan. Qırıldı düşdü beynimdəki bütün inamlar, Tabutunu bir Məscidə çatdırdı adamlar. Yığışıb başına şivən qopardı imamlar, Rəhmət oxuyub rəhm rica etdilər haqdan. Hökm oldu Cəbrayıla qapı pəncərəmi hördü, Mələklər göydən baxıb bu müsibəti gördü. Adamlar elə ki, qıldı namaz, fatihə verdi, Qəbirstana yollandılar orada etdilər əfqan. Goy gurladı dəyişdi ruzigar, dəyişdi iqlim, Öldü deməyə heç kimsəyə söz tapmadı dilim. Qan yaş tökərək qızımı eylədilər torpağa təslim, Oldu qapısız pəncərəsiz bir evə mehman. 161 Ahı fəğandır Fəryad qoparıb ağlayıram mən gecə-gündüz, Bax gör balamın yatdığı hansı məkandır. Övladımı torpaqda görüncə kor olaydım, Onsuz keçən ömrümün hər anı fəğandır. Kaş mən də onunla bir öləydim, İtirmək tək qızımı zənn etmə asandır. Ömrün ən əziz vaxtı əcəl yıxdı balamı, Övladımın abad sarayı indi virandır. Biz yoxsa, yaman bəd nəzərə, bəd gözə gəldik, Bəd gözlülərin tez ya gec, iqbalı yamandır. 162 Ondan çəkinməmisən Ölümlə üzləşəndə, Ondan çəkinməmisən. Əcəllə güləşəndə, Ondan çəkinməmisən. Düz baxmısan gözünə, Əməl edib sözünə. Düşüb məzar izinə, Ondan çəkinməmisən. Deyirdin ölüm haqdır, Bilin, qorxmaq günahdır. Səninki, lap nahaqdır, Ondan çəkinməmisən. Ay başımın sərvəri, Hurimisən, ya pəri. Düşdün məndən irəli, Ondan çəkinməmisən. 163 Bəs mənim Kəmaləm niyə boylanmır? Kol dibindən bənövşələr boylanır, Bəs mənim Kəmaləm niyə boylanmır? Dağ döşünə lalə nərgiz paylanır, Bəs mənim Kəmaləm niyə boylanmır? Yazdı çəmən gülür dərə dağ gülür, Onların sirrini İlahi bilir. Yaralı qəlbimi yaralar dəlir, Bəs mənim Kəmaləm niyə boylanmır? Allah yaratdığı hikmətə bir bax, Dağlar qoynundakı nemətə bir bax. Hər canlı boylanır qismətə bir bax, Bəs mənim Kəmaləm niyə boylanmır? Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|