Microsoft Word Baba n r variant seva
statusunu təsdiqləyən fərman verib. Artıq 40 ildir ki
Yüklə 1,74 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- - Anar müəllim, “Dədə Qorqud” dastanının 1300 illik yubileyi ilə əlaqədar bir müsahibənizdə “Dədə Qorqud” dastanının təbliği barədə iradlar demisiniz...
- - “Ədəbiyyat” qəzetindən ötən onilliklərin, yəni 70-80-cı illərin təamı gəlmir. Ədəbi xəbərlər qəzetinə oxşayır. Redaktoru
- - Deyirlər ki, atanız, xalq şairi, sevimli sənətkarımız Rəsul Rza uzun illər təqiblərə məruz qalıb. Xatırlayırsınızmı o illəri
- - Nigar xanımın xarakterik xüsusiyyətləri – oğula, qıza, Rəsul müəllimə olan münasibətləri buğunkü oxucularımıza örnək ola bilər Necə xatırlayırsınız
- - Anar müəllim bu gün kimi oxuyur
- - Xarici ölkələrdə çap oluna bilirsinizmi
181 statusunu təsdiqləyən fərman verib. Artıq 40 ildir ki, Türkiyənin Qaraman şəhərində həmin günün şərəfinə ənənəvi Dil bayramı keçirilir. Bu gün yenə xalqımız bayram əhval- ruhiyyəsindərir. Azərbaycanın Avropa Şurasına üzv olması ilə əlaqədar sizi təbrik edirik. Qəzetimizin oxucularına bu barədə sözünüz. - Mən də sizi təbrik edirəm. Hamımızı təbrik etmək lazımdır. “İki sahil”in oxucularını da təbrik edirəm. Bu doğrudan da Azərbaycanın tarixində çox böyük bir hadisədir. Azərbaycanın taleyində dönüş nöqtələrindən biridir.
- “Dədə Qorqud” nə iqtidarın, nə müxalifətin, nə Yazıçılar Birliyinin, nə də ayrı bir qurumundur. Xalqın mənəvi sərvətidir. Hamı bu tədbirlərə sevinclə, fərəh hissi ilə qatılmalıdır və geniş işıqlandırılmalıdır.
- Bu fikirlə razı deyiləm. Çünki əvvəllər, “ədəbiyyat” qəzeti yox, “ədəbiyyat və incəsənət” qəzeti var idi. Və elə adından göründüyü kimi, yarısı ədəbiyyata, yarısı isə incəsənətə həsr olunurdu. İki idarənin, iki qurumun orqanı idi – Yazıçılar Birliyinin və Mədəniyyət Nazirliyinin. Təbii ki, yazıçılara olduğu qədər mədəniyyət işçilərinə də diqqət edilirdi. İndi bu yalnız Yazıçılar İttifaqının qəzetidir. Və “Ədəbiyyat” qəzetidir. Bəzi nömrələrində yeknəsəklik var. Bəzi materialların səviyyəsi istədiyimiz kimi deyil. Ümumiyyətlə, “Ədəbiyyat qəzeti”ni başqa qəzetlərdən fərqləndirən odur ki, bu qəzet sensasiyaya, skandala, şaiyəyə, dedi-qoduya və s. kimi oxucuların bir qismini cəlb edən yollara əl atmır. “Ədəbiyyat” qəzeti, məsələn, aktrisaların intim həyatı, kim-kimi öldürdü, kim- kimlə yaşadı, kim-kimə nə etdi...haqda materiallar versəydi, onun oxucusu da çox olardı, amma ədəbiyyat qəzetliyindən çıxardı.
182 Məsələn, müqayisə etsəniz məşhur “Literaturnaya qazeta”nın son illər çıxan nömrələrində görərsiniz ki, ədəbiyyata az yer verir. “Ədəbiyyat qəzeti”, yenə də deyirəm, ədəbiyyat qəzeti kimi, yəni ədəbiyyat məsələlərini işıqlandıran bir qəzet kimi fəaliyyətini davam etdirir. Mən də bizim hörmətli şairimiz , qəzetin redaktoru Ayaz Vəfalıya deyirəm ki, bir az da cəsarətli məqalələr verin. Onlar haqlıdırlarsa, açıq deyin ki, biz haqsız, siz haqlısınız. Əks təqdirdə, öz haqqınızı sübut edin. Daha geniş yazıçı kütləsini, yazıçılardan əlavə, jurnalistləri, alimləri cəlb edin. Bilirsiniz, bir məsələ də var ki, bəzən “Ədəbiyyat qəzeti”nə münasibət bu cür olur – “qəzeti oxumuram, çünki pisdir”. Əvvəl oxu, sonra nəticə çıxar. Oxumur- sansa, nə bilirsən ki, pisdir?... Qəzet pisdirsə, bu sözü deyən yazıçıların da günahı az deyil.Əgər siz bu qəzetdə çap olunmur- sunuzsa, yazıçılarınızı başqa qəzetlərə verirsinizsə, təbii ki, bu qəzetin səviyyəsi o cür olmayacaq. Amma hamımız əl-ələ verib, sanballı yazıları bu qəzetin səhifələrində çap etdirməyə çalışsaq, “Ədəbiyyat qəzeti”nin səviyyəsi də, təbii ki, artar. - Deyirlər ki, atanız, xalq şairi, sevimli sənətkarımız Rəsul Rza uzun illər təqiblərə məruz qalıb. Xatırlayırsınızmı o illəri? Heç o böyük insana balaca Anar çətin anlarında pasiban olubmu? “Rənglər”lə bağlı hücumlara bir az aydınlıq gətir- səniz, yaxşı olar. -Bilirsiniz, mənim “Sizsiz” adlı bir yazım var. Oxumusunuzsa, bunların hamısını yazmışam. 1962-ci ildə 24 yaşım var idi. Moskvada oxuyurdum. Ssenari kurslarında. Atam mənə Bakıdan “Ədəbiyyat qəzeti” yazdırmışdı. Hər nömrəsində ona qarşı yazı gedirdi. “Rənglər” silsiləsinə görə hər nömrədə atama qarşı tənqid yox, təhqir, söyüş, böhtan çap olurdu. Cahil və nadan münasibətin bəhrəsi olan yazılar çıxırdı. Mən də təbii ki, bunu ürəyimə salırdım. Məktublaşırdıq. Məktublarımda çalışırdım ki, ona ürək-dirək verim. Təbii ki, onun buna ehtiyacı yox idi. Əksinə, o, mənə yazırdı ki, sən belə şeyləri ürəyinə salma, bunlar olan işlərdir. Onun məktublarını “Sizsiz” əsərimdə çap etdirmişəm. Maraqlananlar oxuya bilərlər. - Nigar xanımın xarakterik xüsusiyyətləri – oğula, qıza, Rəsul müəllimə olan münasibətləri buğunkü oxucularımıza örnək ola bilər? Necə xatırlayırsınız? 183 - Adam anasını necə xatırlayar? – Ancaq işıqlı bir varlıq kimi. Sənə həyat vermiş, sənin qayğına qalmış bir insan kimi. Anam çox ləyaqətli bir insan idi, çox mülayim bir insan idi, çox yumşaq xasiyyətli, eyni zamanda çox möhkəm xarakterli bir insan idi. Atam da, anam da heç vaxt bizə deməyiblər ki, bu işi bax belə edin. Biz onlara baxıb tərbiyə almışıq, onların münasibətlərinə, onların insanlığına. Bizim evdə ömründə (sonralar gördüm ki, başqa evlərdə belə şeylər var) atam və yaxud anam kiminləsə telefonla danışıb dəstəyi asandan sonra desin ki, bu belədi, bu filandı. Yəni nə idisə, elə o idi. Bizə başa saldılar ki, insan riyakar olmamalıdır, insan yalan danışmamalıdır, üzdə bir, dalda başqa cür olmamalıdır. Yəni bizi xüsusi tərbiyə etmirdilər. Bir də anamın bir cəhətini mən onralar başa düşdüm. Az-çox bilirdim ki, uşaqlığı, həyatı nə cür çətinliklərlə keçib.bilirsiniz ki, atası Azərbaycan Cümhuriyyətinin ilk səhiyyə naziri olub, 1920-ci ildə güllələnib. Heç vaxt bizə bu məsələləri danışmazdı, bizi qoruyurdu, istəmirdi ki, bizdə kiməsə nifrət hissi oyansın, ürəyimizdə bir şikəstlik duyulsun. Sonra bildim ki, içində nə qədər əzablar çəkib. Həyatında təhlükəli, qorxulu anlar olub. İndi üzə çıxır o sənədlər. Mənim anamın da, nənəmin də sürgün olunması barədə Bağırova təqdimat veriblər. Onları saxlayıblar, amma başqa qohumları sürgün ediblər.
- Desəm ki, heç kəsi, deyəcəklər ki, bu necə adamdır ki, heç kəsi oxumur. Ancaq qəzetləri oxuya bilirəm. Yazıçılar Birliyinin, Milli Məclisin cari işləri ilə məşğul olduğumdan kitab oxumaq imkanım çox məhduddur.
- Son kitablarım Türkiyədə çap olunub. Əvvəllər də çıxıb, son beş-altı ildə də bir kitabım Moskvada çap olunub. -1988-2000-ci illər Azərbaycanın ictimai-siyasi fikir tarixi təzadlarla dolu olduğundan iki, yaxud üç hissəli romanın yazılmasına yaman çox ehtiyac duyulur. Anar müəllim görəsən özündə belə bir fikrə, qərara gəlibmi? Prototiplərin əksəriyyəti də göz qabağındadır. -Şübhəsiz, mən həmişə deyirəm ki, son 10-12 ildə yaşadığımız
Yüklə 1,74 Mb. Dostları ilə paylaş:
|