Microsoft Word Baba n r variant seva
Yüklə 1,74 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Allahsız yaşamaq zülm, Mənim Allahlarım getdi. İkiyə bölündü ömrüm, Yarım qaldı, yarım getdi...
- Anam getdi, yarım getdi Yarım qaldı, yarım getdi.
175 1997-ci ildə işlədiyim qəzetin redaksiyasına dəvət olunmuşdu. Əksər müxbirlərin əhatəsində olan millət vəkili, sevimli şairimiz Cabir Novruz bütün suallara özünəməxsus səbir və təmkinlə cavab verirdi. Mənim suallarım cəmiyyətdə mövcud olan problem ədəbiyyat və sənət məsələləri ilə əlaqədar idi. İki-üç sualımdan sonra şairin bütün diqqəti və nəzərlərinin mənə səmt yönəldiyini hiss etdim. Sadəcə baxışlarıyla. (Şəxsi tanışlığımız ilk dəfə buradan başladı). Bir də ki, həmişə cavan, körpə təbəssümlü, nurlu siması ilə. Xeyli söhbətdən sonra şairi ehtiram və hörmətlə redaksiyanın maşını ilə yola saldıq. Bir neçə saatdan sonra redaktorumuz məni yanına çağırıb dedi ki, Cabir müəllim zəng etmişdı, xahış edirdi ki, müsahibə saxlanılsın, Babanı bizə göndər, istəyirəm müsahibəni o alsın. Cabir müəllimin evində ilk dəfə olurdum. Çay süfrəsi arxasında xeyli söhbət etdik. Müşfiq də evdəydi. Deyəsən, ilk görüşdən, tanışlıqdan Cabir müəllimin qəlbində özümə məhəbbət qazanmağa nail olmuşdum. Ona vurğunluğum isə 1969-cü ilin payızında institutun birinci kursunda oxuduğum illərdən başlamışdı. Yadımdadı, Almaniya səfərinin təəssüratından yaranmış “Qərbi Berlin” poemasından oxuduğu parçalar bütün zalı titrədir, tələbələri riqqətə gətirirdi. İlk yazıdan sonra münasibətlərimiz daha da gücləndi. 65 illiyi münasibətilə “Həmişə cavan şair” məqaləsini yazdim. “Vətən ədəbi qoruqdur” kitabının məziyyətləri və poetik gücü ilə əlaqədar mətbuatda çıxış etdim. (Təəssüf ki, unudulmaz şairimiz barəsində yazdığım məqalələrdən ikisinin də daxil olduğu “Qalacaqdır dünyada” kitabımı Cabir müəllimə təqdim edə bilmədim. Təskinliyim isə nə qədər ağır olsa da bu kitabı onun cümə axşa- mında, adamlardan xəlvət Müşfiqə verməyim oldu – B.B.) Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə üzv qəbul olunanda mənə zəmanəti akademik Kamal Talıbzadə, millət vəkilləri Cabir Novruz və professor Şamil Qurbanov vermişdir. Sən demə, Cabir müəllim hər yazara zəmanət verən deyilmiş. Bir dəfə Müşfiq mənə dedi ki, atam ömrü boyu 9 nəfərə zəmanət verib. Onun da biri sənsən. Anladım ki, xalq şairi, əməkdar incəsənət xadimi, onlarla lirik mahnıların müəllifi Cabir Novruz nə qədər xoş sima, ipək xislətli böyük insan imişsə, bir o qədər də sənətə, ədəbiyyata tələbkar, onun
176 təşəbbüsünü çəkən, keşiyində kişi kimi dayanan ciddi şair, qeyrətli qələm sahibi imiş. Və Müşfiqin bu 9 nəfər sözü məni daha da ehtiyatlandırdı. Cabir Novruz poeziyasını kamil bilən, mütəmadi oxuyan şəxs onun poetik dünyasına düşdükdən sonra çıxmaq belə istəsə də o gücdə deyil. Şeirlərindəki istiqanlılıq, oynaqlıq, xoş əhvali-ruhiyyə, nikbinlik oxucunu necə ovsunlayırsa, iç dünyasına necə sığal çəkirsə, uzun müddət, nə qədər zaman keçsə də onun təsirindən qurtara bilmirsən. “Vətən əbədi qoruqdur” (Bakı, Yazçı - 1992) kitabındakı, şeirlərindəki xoş əhval-ruhiyyə, gənclik sevgisi, təravəti ilə “Həyat sən nə qəribəsən” (Azərnəşr, 1971) və ya “Taleyin tövhələri” (Gənclik, 1972) kitabları arasındakı 20 illik zaman məsafəsində olan 94 yaşında anasını və erkən (1988) itirdiyi ömür - gün yoldaşının ayrılığına dözə bilməməsini hüzünlə xatırlayırdı. Və bu bədbinlik normaları şairin son illər yaradıcı- lığından kədərli, sızıltılı motivlərlə keçərək lirikasında özünü büruzə verirdi. “Allahsız yaşamaq çətin.....” şeiri dediklərimizə nümunədir:
Belə ağrılarla çox yaşamaq olmazdı. Yarı getmiş şairin qalan yazısı da – özü də töhmətə dözməyib bir yolluq uzun bir səfərə getdi... Cabir Novruz ləyaqətli, namuslu, şərəfli şair ömrü yaşadı. Anar demişkən “... şair dözümü ilə yaşayır. 65 yaşını üzü ağ, alnıaçıq, hamının gözünün içinə dik baxa bilərək qarşılayır”. Əzəli məhəbbətli, ilhamı sönməz, əməlləri, ürəkləri, poeziyaları 177 ilə sağlığında özlərinə heykəl qoyanlardan oldu Cabir Novruz. Düz 40 gün əvvəl hələ qəlbində nə qədər deyilməmiş sözləri, həyata keçməyən arzuları qalan ünlü bir sənətkarı, xalq şairi Cabir Novruzu sirli-sehirli dünya ağuşuna aldı. Beləymiş taleyin qədəri. Gələn bir gün getməlidir. Sən ölməmisən. Tanrı sənə ölməzliyi öz dəsti-xətti ilə yazıb. Nə qədər həyat var, nə qədər poeziya var, sən də o qədər olacaq, ədəbiyyat tarixinin səhifələrində o qədər yaşayacaqsan. Qəbrin nurla dolsun! Mənim həmişə cavan şairim.
Cabir Novruz xalq şairi olmazdan əvvəl xalqın şairi idi. Azərbaycan adlı bir qədim məmləkətdə elə bir bölgədə, kənd, ev yox idi ki, onun tanımasın, sevməsin, adı çəkiləndə üzünə təbəssüm çökməsin... Elə tez ötüb keçdi bu üç il. Yoxluğun ağır imiş... Yaman göynətdi, yaman kövrəltdi ötən üç il bizi... Heç yadımdan çıxmaz 1969-cu ilin son ayları idi, birinci kursda oxuyurduq. Bir qrup şair tələbə gənclərlə görüşmək üşün bizim instituta gəlmişdi. Cib dəftərimizə köçürüb əzbərlədiyimiz sevgi – məhəbbət şeirlərinin müəllifi olan istedadlı şairlərimizin bizimlə görüşə gəldiyini eşidəndə sevincimizin həddi-hüdudu olmadı. Həmin görüşdə qara köynək geyinmiş, üzügülər, qaynar gözlü, odlu-alovlu bir cavan şair – Cabir Novruzun əzbərdən dediyi şeirlər xatirələrə dalanda bu gün də gözümüzün qarşısından getmir. O poeziya gecəsində Cabir Novruz Qərbi Berlin şəhərinin təəssüratı ilə yazdığı “Qərbi Berlin” poemasından parçalar söylədi. Və o məqamlarda aldığımız həzz, gənc şairin nurlu camalı bu gün də gözlərim önündən getmir. Kimin ağlına gələrdi ki, aradan 28 il keçəndən sonra həmin tələbələrdən biri – bu sətirlərin müəllifi məhəbbət və ehtiram bəslədiyi, yaradıcılığını illərlə mütəmadi izlədiyi, şövqlə şeirlərini oxuduğu sevimli şairimizlə üzbəüz oturub söhbət edəcək və 28 il əvvəlki görüşü onun yadına salıb sanki körpə məsum gülüşlü şairə sevinc bəxş edəcək. 1997-ci ildə “İki sahil” qəzetində işləyərkən onunla tez-tez əbədi məclislərdə, dövlət Yüklə 1,74 Mb. Dostları ilə paylaş:
|