211
üzr istəmək üçün Fatimə(s.ə)-nin hüzuruna gəlib belə ərz
etdilər:
__
Ey dünya qadınlarının Xanımı! Əgər Əli(ə) xilafət
məqamını tez bildirsəydi, biz ona beyət edərdik və başqa
heç kimin ardınca getməzdik. Amma Əbu Bəkr qabağa
düşdü, nəticədə, biz də ona beyət etmişik. (İş-işdən keçib.)
Fatimə(s.ə) onlara buyurdu:
__
Məndən uzaqlaşın. Artıq sizin üçün üzr gətirməyə
bir bəhanə qalmayıbdır. Göstərdiyiniz süstlük, laqeydlik və
günahınızdın sonra üzrxahlığa yer yoxdur. Niyə əvvəldən
aldandınız?
5.Fatimə(s.ə)-nin Ümmü Sələməyə cavabı.
«Biharül-ənvar» kitabında Əyyaşinin təfsirinə
əsaslanaraq belə qeyd edilir:
«Ümmü Sələmə (Peyğəmbər(s)-in təqvalı, sevimli
qadınlarından biri) Fatimə(s.ə)-nin görüşünə gəlib belə
söylədi:
__
Ey Allah Peyğəmbərinin qızı, səhəri necə açdın?
Fatimə(s.ə) :
__
Səhəri böyük kədərlə açdım. Birincisi, Atamdan
ayrı düşdüyümə görə ciyərim bir parça qan olub; ikincisi,
Allah Elçisi(s)-nin Vəsisinə edilən zülmdən qəlbim
odlanır. And olsun Allaha! Əmirəlmöminin Əli(ə.s)-ni
təhqir etdilər. O Həzrət bir də onda gördü ki, xilafət və
imamət məqamını ondan oğurlayıblar və Allahın Kitabının
və Peyğəmbər(s) sünnətinin əksinə əməl ediblər. Bu
azğınlığın səbəbi budur ki, Əli(ə.s) onların sevdikləri
insanları
__
müşrikləri Bədr və Ühüd müharibələrində
məhv etmişdi. Onlar öz həsəd, kin atəşlərini Əli(ə.s)-dən
intiqam almaqla söndürdülər. Xilafəti onun əlindən aldılar.
Atamın rəhmətindən sonra çoxalıb qalmış və gizli
ədavətlər üzə çıxdı, söz- gəzdirənlərin, ara qızışdıran
212
adamların köməyi ilə bizimlə düşmənçiliyə başladılar və
bizi intiqam axtaranların hədəfi etdilər. Birdəfəlik iman
kəməndini kəsdilər, iman cilvəsini iman kamalından
ayırdılar. Peyğəmbərlərin Ağası(s)-nın risalətini və
Əmirəlmöminin(ə.s)-in xəlifəliyini ayaq altına qoydular.
Dünyaya aldanaraq öz mənafeləri naminə Əli(ə.s)-nin
köməyə dəvətini də qəbul etmədilər. Çünki Əli(ə.s) onların
atalarını müharibələrdə və cinayət etdikləri üçün məhv
etmişdi.
6.Fatimə(s.ə)-nin vəsiyyəti.
Fətal Nişaburinin «Rövzətül-vənzin» kitabında belə
yazılır: «Həzrəti-Fatimə(s.ə) 40 gün yataqda xəstə oldu və
ondan sonra dünyasını dəyişdi. Ölümün yaxınlığını hiss
etdikdə Ümmü Əyməni, Əsma binti Ümeysi və Əli(ə.s)-ni
istədi. Onlar Xanım(s.ə)-ın yanına gəldilər. Bu zaman
Fatimə(s.ə) Əli(ə.s)-yə belə buyurdu:
__
Ey əmim oğlu! Ölüm xəbəri mənə çatıb. Elə
bilirəm ki, az bir müddətdən sonra atam Peyğəmbə(s)-rə
yetişəcəyəm. Ürəyimdə olanı sənə vəsiyyət edirəm.
Əli(ə.s):
__
Ey Peyğəmbər(s)-in qızı, istədiyini vəsiyyət elə.
O vaxt Əli(ə.s) Fatimə(ə.s)-nin baş tərəfində
oturmuşdu. Evdə olanlara isə buyurdu:
__
Bizi tək buraxın.
Sonra Fatimə(s.ə) dedi:
__
Ey əmim oğlu! Mənimlə evləndiyin gündən
məndən xəyanət və yalan görməmisən. Mən heç vaxt sənə
qarşı çıxmamışam.
Əli(ə.s) buyurdu:
__
Xeyr, heç vaxt səndən elə şeylər görməmişəm. Sən
həmişə ayıq, sevimli və əziz olmusan. Sənin Allah
dərgahında olan xofun səni öz müxalifin kimi məlamət
213
etməkdən daha çoxdur. Səndən ayrılmaq mənə çox
çətindir. Amma nə edək ki, ölümə çarə yoxdur. And olsun
Allaha! Elə bil, Peyğəmbər(s)-in şəhadət müsibəti mənim
üçün yenidən təkrarlanır. Səndən ayrılmaq və sənin
yoxluğun çox böyük bir müsibətdir.
«Allah tərəfindən gəlmişik, Allaha doğru da
qayıdacağıq».
Bu, çox acı bir müsibətdir.
«Bu müsibətin rahatlığı yoxdur və ürək yandıran,
sağalmayandır».
Sonra bir müddət birlikdə ağladılar. Əli(ə.s)
Fatimə(s.ə)-nin başını qucaqlayıb buyurdu:
__
Nə istəyirsən, vəsiyyət elə. Sənin vəsiyyətinə əməl
edərəm, sənin işini öz işimdən qabağa salaram.
Fatimə(s.ə):
__
Əmim oğlu, Allah özü sənin mükafatını versin.
Məndən sonra bacım Zeynəbin qızı Əmamə ilə evlənərsən.
Mənim üçün tabut düzəlt. Mənə zülm edənlərdən və
haqqımı tapdalayanlardan heç biri mənim cənazəmin
yanına gəlməsinlər, mənim üçün namaz qılmasınlar.
Onlara itaət edənlər də gəlməsinlər. Məni gecə camaat
yuxuya gedəndən sonra dəfn edərsən».
«Misbahül-ənvar» kitabında İmam Sadiq(ə.s)-in
Atasından eşitdiyi bir rəvayətdə belə oxuyuruq ki,
Fatimə(s.ə) ehtizar (dünyadan gedən zaman, «canüstündə»
olanda) vaxtında Əmirəl-möminin(ə.s)-ə belə vəsiyyət
etmişdi: «Mən səni Allaha tapşırıram və vəsiyyət edirəm
ki, övladlarımla yaxşı rəftar edəsən». Sonra qızı Ümmü
Gülsümü bağrına basdı və Əli(ə.s)-yə buyurdu: «Bu qızım
həddi-buluğa çatanda evin bütün əşyaları onun olsun və
Allah onun köməyi olsun».
214
Həmçinin rəvayət olunub ki, Zəhra(s.ə)-nın ayrılıq
vaxtı çatdı, bir az ağladı. Əmirəl-möminin Əli(ə.s)
soruşdu:
__
Niyə ağlayırsan?
Fatimə(s.ə):
__
Məndən sonra sənə yetişəcək azar və əziyyətlərə
görə ağlayıram.
Əli(ə.s):
__
Ağlama, and olsun Allaha, onun yolunda bu
çətinliklər mənim üçün asandır».
Yenə də belə rəvayət edirlər:
«Fatimə(s.ə) Əli(ə.s)-yə dedi:
__
Ümmü Sələmə, Ümmü Əymən və Fizzədən başqa
heç kəsə mənim dünyadan getməyim haqda xəbər vermə.
Kişilərdən də iki oğlum, Peyğəmbər(s)-in əmisi
__
Abbas,
Salman, Miqdad, Əbuzər və Hüzeyfəyə xəbər et. Sənə də
mən öləndən sonra məni görməyi halal edirəm. (Bədənini
yaralı olduğu üçün Əli(ə.s)-yə göstərmirdi, öləndə isə
icazə verdi ki, onun bədənində olan zədələrə baxsın).
Dediyim qadınlarla mənə qüsl ver, məni gecə dəfn
elə, qəbrimi ziyarət edəndə də heç kəsə demə».
7.Peyğəmbər(s)-in əmisi Abbasın təklifi.
Şeyx Tusi rəvayət edibdir ki, Fatimə(s.ə)-nin
xəstəliyi lap şiddətlənəndə Abbas Fatimə(s.ə)-yə baş
çəkməkdən ötrü yanına gəldi. Ona dedilər ki, Fatimə(s.ə)-
nin halı yaxşı deyil və onun yatdığı otağa girməyə heç kəsə
icazə verilmir.
Abbas öz evinə qayıtdı, əmirəl-möminin Əli(ə.s)
üçün xəbər göndərdi və öz qasidinə dedi: «Get mənim
dilimdən Əli(ə.s)-yə de ki, əmin salam göndərir və deyir
ki, Peyğəmbər(s)-in qızı və gözünün nuru Fatimə(s.ə)-nin
xəstəliyindən elə qəmgin və narahatam ki, vücudum
Dostları ilə paylaş: |