Microsoft Word Brown, Dan Da Vinci Sifresi doc

Langdon inanmıyormuş gibi görünüyordu. "Ve büyükbaban küçükken sana bunlardan 
yaptı, öyle mi?" 
"Daha ufaklarından, evet. Doğum günlerimde birkaç kez bana kripto verip bir bilmece 
sormuştu. Bilmecenin cevabı kripteksin parolası olurdu. Cevabı bulduktan sonra açıp doğum 
günü kartımı alırdım." 
"Bir kart için fazla uğraştırıcı." 
“Hayır, kartlarda genellikle başka bir bilmece ya da ipucu yazılı olurdu. Büyükbabam evin 
içinde hazine avı oynamaya bayılırdı, gerçek hediyeme giden ipucu zincirleri. Her hazine avı, 
ödülümü alacağımı temin eden bir karakter ve erdem sınavıydı. Ve sınavlar asla kolay 
olmazdı." 
Tekrar alete bakan Langdon hâlâ şüpheli görünüyordu. Peki, ama niye ortadan ikiye 
ayırmıyorsun ki? Ya da kırmıyorsun? Metal hassas görünüyor, ayrıca mermer de yumuşak bîr 
kaya." 
Sophie gülümsedi. "Çünkü Da Vinci bundan çok daha akıllıydı. Kripteks herhangi bir 
şekilde zorlanarak açılacak olursa, içindeki bilgi kendi kendini yok edecek şekilde 
tasarlamıştı.  İzle." Sophie kutuya uzanarak, dikkatle silindiri çıkardı. "İçeri konulacak olan 
bilgi ilk önce papirüs kâğıdına yazılır." 
'Tirşeye değil mi?" 
Sophie başını iki yana salladı. "Papirüs. O günlerde koyun tirşesin daha sık kullanıldığını 
ve daha dayanıklı olduğunu biliyorum ama mutlaka papirüs olması gerekiyordu. Ne kadar 
ince olursa o kadar iyi." 
"Tamam." 
"Papirüs, kripteksin içindeki bölmeye yerleştirilmeden önce, kırılgan cam bir şişenin 
etrafına sarılırdı." Sophie parmağıyla kriptekse hafifçe vurunca içindeki sıvıdan ses geldi. "İçi 
sıvı dolu bir şişe." 
"Ne sıvısı?" 
Sophie gülümsedi. "Sirke." 
Langdon kısa bir süre duraksadıktan sonra başını salladı. "Dâhice." 
Sirke ve papirüs, diye düşündü Sophie. Herhangi biri kripteksi zorla açmaya kalkıştığı 
takdirde cam şişe kırılacak ve sirke çabucak papirüsü eritecekti. Gizli mesaja ulaşan kişinin 
elinde bir topak kâğıt hamurundan başka bir şey olmayacaktı. 
Sophie, "Anlayacağın gibi," dedi. "İçindeki bilgiyi öğrenmenin tek yolu beş harfli şifreyi 
bulmak." Aklından çabucak değişimleri hesapladı. "On iki milyondan fazla ihtimal var." 
Aklından yaklaşık on iki milyon soru geçiyormuş gibi görünen Langdon, "Sen öyle 
diyorsan öyledir," dedi. "İçinde nasıl bir bilgi olduğunu tahmin ediyorsun?" 
"Her ne ise, büyükbabamın çok gizli bir sır olarak saklamak istediği ortada." Kutunun 
kapağını kapatıp, üstündeki beş yapraklı gül oyması bakarak duraksadı. Onu rahatsız eden bir 
şey vardı. "Sen gülün Kâse kullanılan bir sembol olduğunu mu söylemiştin?" 
"Kesinlikle. Tarikat sembollerinde gül ve Kâse aynı anlama gelirler 
Sophie kaşlarını çattı. "Bu çok garip, çünkü büyükbabam bana her zaman gülün gizlilik 
anlamına geldiğini söylerdi. Evdeyken gizli bir telefon görüşmesi yaptığında benim odasına 
girmemi istemediği zamanla kapısına bir gül asardı. Benim de aynını yapmamı söylerdi." 
“Tatlım, demişti büyükbabası, birbirimize kapılan kilitlemek yerine, rahatsız edilmek 
istemediğimiz zamanlarda kapımıza bir gül la fleur des secrets asabiliriz. Bu şekilde 
birbirimize saygı duyup güvenmeyi öğrenebiliriz. Gül asmak eski bir Roma geleneğidir.” 
"Sub rosa," dedi Langdon. "Romalılar, toplantılarının gizli olduğunu için gül asarlardı. 
Böylece toplantıya katılanlar gülün altında -ya da sub rosa- konuşulanların sır olarak kalması 
gerektiğini bilirlerdi." 
Langdon çabucak, tarikatın gülü Kâse sembolü olarak kullanmasının tek nedeninin sadece 
gizlilik düşüncesinden kaynaklanmadığını açıkladı. En eski gül türlerinden biri olan rosa 

---

rugosanın, aynı Venüs yıldızı gibi beş yaprağa ve beşgen bir simetriye sahip olması güle, 
kadınlıkla güçlü ikonografik bağlar sağlıyordu. Bununla birlikte gülün "doğru yön" ve yol 
bulmak kavramlarıyla çok yalan bağları vardı. Pusula gülü, aynı Gül Çizgisi gibi, seferilere 
haritalardaki boylamlara bakarak yön bulmakta yardımcı oluyordu. Bu yüzden dişi kadeh ve 
gizli gerçeğe götüren yıldız anlamındaki gül, pek çok açıdan gizlilik, kadınlık ve yön tayini 
Kâse'yi tanımlayan bir sembol olarak kabul edilmişti. 
Langdon açıklamasını bitirdiğinde, yüz ifadesi birden dondu. 
"Robert? İyi misin?" 
Gözlerini gül ağacı kutuya dikmişti. Yüzündeki korkulu şaşkınlık ifadesiyle, "Sub... rosa," 
diye mırıldandı. "Olamaz." 
"Ne?" 
Langdon gözlerini yavaşça yukarı kaldırdı. "Gül işaretinin altında," diye fısıldadı. "Bu 
kripteks... Sanırım bunun ne olduğunu biliyorum." 

---

48 
 
Bu taş silindiri onlara kimin verdiğini, nasıl verdiğini düşünen Langdon kendi tahminine 
güçlükle inanıyor ve kutunun üstündeki gül oymasına baktıkça tek bir sonuca varabiliyordu. 
Tarikatın kilit taşını tutuyorum. 
Efsane, açıktı. 
Kilit taşı, gül işaretinin altındaki şifreli bir taştır. 
"Robert?" Sophie, onu inceliyordu. "Neler oluyor?" 
Düşüncelerini toparlayabilmek için Langdon'ın biraz zamana ihtiyacı vardı. "Büyükbaban 
hiç sana la clef de voûte diye bir şeyden bahsetti mi?" 
Sophie, "Kasa anahtarı mı?" diye tercüme etti. 
"Hayır, bu tam tercümesi oluyor. Clef de voûte sık kullanılan bir mimari terimdir. Voûte 
banka kasası değil, tonoz anlamında kullanılır. Tonozlu tavanlar gibi." 
"Ama tonozlu tavanların anahtarı olmaz." 
"Doğrusunu istersen vardır. Her taş kemerin ortasında, takoz göre görerek parçalan 
birbirine tutturan ve tüm yükü taşıyan bir taş vardı Mimari anlamda bu taş, kemerin 
anahtarıdır.  İngilizcede biz buna kilit taşı diyoruz." Langdon anladığından emin olmak için 
Sophie'nin gözlerine baktı. 
Bakışlarını kriptekse indiren Sophie omuzlarını silkti. "Ama bunu bir kilit taşı olmadığı 
ortada." 
Langdon nereden başlaması gerektiğini bilemiyordu. Bir duvarcı tekniği olarak taş 
kemerler yapmakta kullanılan kilit taşları, eski Mısır kardeşliğinin en iyi korunan sırlarından 
biriydi.  Kraliyet Kemeri Derecesi. Mimari. Kilit taşları. Hepsi birbirine bağlıydı. Kemerli 
geçit yapmakta kullanılan kilit taşlarının nasıl kullanılacağına ait gizli bilgi, Masonların bu 
kadar zengin olmalarına yardımcı olan bilginin bir parçasıydı ve titizlikle saklanan bir sırdı. 
Kilit taşları her zaman için bir gizlilik geleneği olmuştu. Ancak yine de gül ağacı sandığın 
içindeki silindir bambaşka bir şeye benziyordu Tarikatın kilit taşı -eğer ellerindeki şey 
gerçekten buysa- kesinlikle Langdon'ın tahmin ettiği gibi bir şey değildi. 
Langdon, "Tarikatın kilit taşı benim uzmanlık alanım değil," diye itirafta bulundu. "Benim 
Kutsal Kâse'ye olan ilgim daha çok sembolik anlamda, bu yüzden onun nasıl bulunacağına 
dair verilen bilgileri hiç önemsemedim." 
Sophie'nin kaşları keman yayı gibi gerilmişti. "Kutsal Kâse'yi bulmak mı?" 
Langdon başını kaygıyla sallarken, kullanacağı kelimeleri dikkatle seçti. "Sophie, tarikat 
ilmine göre, kilit taşı şifreli bir harita... Kutsal Kâse'nin saklandığı yeri gösteren bir harita." 
Sophie'nin yüzündeki ifade donmuştu. "Bunun o olduğunu mu söylüyorsun?" 
Langdon ne söyleyeceğini bilmiyordu. Kendisine bile inanılmaz geliyordu ama bununla 
birlikte aklına gelen tek mantıklı cevap kilit taşıydı. Gül işaretinin altına saklanmış şifreli bir 
taş. 
Kripteksin Leonardo da Vinci -Sion Tarikatı'nın Büyük Ustası- tarafından tasarlanmış 
olması, bunun gerçekten tarikatın kilit taşı olduğunu gösteren bir işaretti. Eski Büyük Usta'nın 
taslakları... yüzyıllar sonra bir başka tarikat üyesi tarafından hayata geçirilmiş. Aradaki bağ 
göz ardı edilemeyecek kadar aşikârdı. 
Tarihçiler son on yıldır kilit taşını Fransız kiliselerinde arıyorlardı. Tarikatın  şifreli 
terimlerine aşina olan Kâse avcıları,  la def de voûte'un, bir kilisedeki kemere yerleştirilmiş 
oymalı ve şifreli gerçek bir kilit taşı olduğu sonucuna varmışlardı. Gül işaretinin altında. 
Mimaride kullanılan güller dipsiz kuyuydu. Gül pencereleri. Gül rölyefleri. Ve elbette bolca 
rastlanılan  beşparmakotu... kemerlerin en tepesindeki kilit taşının üstünde görülen beş 
yapraklı dekoratif çiçekler. Saklama yeri şeytana taş  çıkartacak cinstendi. Bilinmeyen bir 

---